Buradasınız

Anasayfa » Content

SÜRDÜRÜLEBİLİR KENTSEL GELİŞİM SÜRECİNDE KOMPAKT KENT MODELİNİN ANALİZİ

THE ANALYSIS OF COMPACT CITY MODEL IN THE PROCESS OF SUSTAINABLE URBAN DEVELOPMENT

Journal Name:

  • Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
With the increase of population living in cities, it has become important to protect environmental values, improve quality of urban service and enable life quality. In this sense, the concept of sustainable urban development and developing city plans compatible with this aim is one of the matters in the literature of urbanization. Cities which create the aim of sustainable urbanization are settlements where the environment are polluted at the least level, resources are used efficiently and productively, where the field is used vertically not horizontally, urban mobility is minimized, spatial designs which have habitable quality are created in human scale. In this fame, compact city model is regarded as the urbanization model which would ideally provide sustainable urban development. The main aim in compact city models is to redesign cities in more restricted areas that would enable more intensive residential places, multiple field usages and less energy consumption. In this model it is aimed to restrict harmful effects of city and minimize negative external effects. However the process of horizontal expansion which is experienced in big cities reveals the necessity of using different models which complete each other and the fact that compact city model will not be efficient alone for enabling sustainable urban development.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Günümüzde kentlerde yaşayan kişilerin sayısının artmasıyla çevresel değerlerin korunması, kentsel hizmet kalitesinin arttırılması ve yaşam kalitesinin sağlanabilmesi önem arz etmektedir. Bu noktada sürdürülebilir kentleşme kavramı ve bu hedefe uygun kent planlarının geliştirilmesi, kentleşme literatüründe tartışılan konulardan birisidir. Sürdürülebilir kentleşme hedefini oluşturan kentler; çevrenin en az düzeyde kirletildiği, kaynakların etkin ve verimli kullanıldığı, arazinin yatay değil dikey olarak kullanıldığı, kentsel hareketliliğin aza indirildiği, insan ölçeğinde ve yaşanabilir niteliğe sahip mekânsal tasarımların gerçekleştirildiği yerleşimlerdir. Bu bağlamda sürdürülebilir kentsel gelişmenin ideal olarak sağlanacağı kentleşme modeli olarak kompakt kent modeli ortaya çıkmaktadır. Kompakt kent modelinde kentlerin daha kısıtlı mekânlarda, daha yüksek yoğunluklu konut alanlarına, karışık arazi kullanımlarına ve az enerji tüketimine olanak verecek biçimde yeniden tasarlanması temel amaçtır. Bu modelde kentin zararlı etkilerini kısıtlı bir alanda tutup, olumsuz dışsal etkileri azaltmak hedeflenmektedir. Fakat büyük kentlerde tanık olunan yatay genişleme süreci; sürdürülebilir kentsel gelişimin gerçekleştirilmesinde kompakt kent modelinin, tek başına yeterli olamayacağını; birbirlerini tamamlayan farklı modellerin bir arada kullanılması gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 5.pdf
  • 1
103-120
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Arbury, J. (2005). From urban sprawl to compact city – an analysis of
urban growth management in Auckland. Master Thesis. University of Auckland,
New Zealand. http://portal.jarbury.net/thesis.pdf, (12.03.2012).
Altuntaş, C. ve Türker, D. (2012). Sürdürülebilir tedarik zincirleri:
Sürdürülebilirlik raporlarının içerik analizi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (3): 39 - 64.
Avrupa Kentsel Şartı, http://www.mo.org.tr/UIKDocs/kentselsart1.pdf,
(18.11.2012).
Başaran, İ. (2007). Sağlık kentler kavramının gelişiminde sağlıklı kentler
projesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (3): 207-229.
Bayram, F. (2001). Sürdürülebilir kentsel gelişme: araçlar, yaklaşımlar ve
Türkiye. İçinde Cevat Geray’a Armağan: 251 - 265. Ankara: Mülkiyeliler Birliği
Yayınları.
Beatley, T. (1995). Planning and sustainability: the elements of a new
(improved?) paradigm. Journal of Planning Literature, 9 (4): 383–395.
Bozloğan, R. (2005). Sürdürülebilir gelişme düşüncesinin tarihsel arka
planı. İstanbul Üniversitesi Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 2005 (50): 1011-1028.
Breheny, M. (1997). Urban compaction: feasible and acceptible. Cities, 14
(4): 209–217.
Burgess, R., (2000). The compact city debate: a global perspective. M.
Jenks and R. Burgess (Der.) Compact Cities: Sustainable Urban Forms for
Developing Countries: İçinde 9-24. London: Spon Press.
Burton, E. (2002). Measuring urban compactness in UK towns and cities.
Environment and Planning B: Planning and Design, 29 (2): 219-250.
Castells, M. (1997). Kent sınıf iktidar. Asuman Erendil (Çev.). Ankara:
Bilim ve Sanat Yayınları.
Sürdürülebilir Kentsel Gelişim… DEU Journal of GSSS, Vol: 15, Issue:1
119
Cottrell, A. (1978). Enviromental economics. London: Edward Arnold
Publishers Ltd.
Çahantimur, A. (2007). Sürdürülebilir kentsel gelişmeye sosyo-kültürel bir
yaklaşım: Bursa örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi, Fen
Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Çalışkan, O. (2004). Sürdürülebilir kent formu: derişik kent. Planlama
Dergisi, 2004 (3): 33-54.
Denpaiboon, C. ve Kanegae, H. (2008). Compact city strategy of Bangkok
mega-city. Manusya: Journal of Humanities, 11 (2): 38-55.
Doğan, A. E. (2002). Birikimin hamalları – kriz, neo-liberalizm ve kent.
Ankara: Donkişot Yayınları.
Ertürk, H. (1996). Sürdürülebilir kentler. Yeni Türkiye Habitat II Özel
Sayısı, 2 (8) : 174- 178. Ankara: Yeni Türkiye Medya Hizmetleri.
Haughton, G. (1999). Searching for the sustainable city: competing
philosophical rationales and process of “ideological capture” in Adelaide, South
Australia. Urban Studies, 36 (11): 1891 -1906.
Haughton, G. ve Hunter, C., (1994). Sustainable cities. London: Jessica
Kingsley Publishers.
Holden, E. (2004). Ecological footprints and sustainable urban form.
Journal of Housing and the Built Environment, 19 (96): 91-109.
Karakurt Tosun, E. (2007). Küreselleşme sürecinde kentlerde mekânsal,
sosyal ve kültürel değişim: Bursa örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Uludağ
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Karakurt, E. (2002). Küreselleşme ve yerelleşme süreçlerinde üst gelir
grubu konutları: Bursa/Bademli örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Uludağ
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
Özturan, Ö. (2010). Sürdürülebilirlilik kavramı ve çağdaş iç mekân
biçimlenişine etkileri. Tasarımda Genç Bakışlar Sempozyumu, 26-28.10.2010,
İstanbul.
Maclaren, W. (1996). Urban sustainability reporting. Journal of the
American Planning Association. Spring, 62 (2): 184 -202.
Martín-Duque, J.F., Godfrey, A., Díez, A., Cleaves, E., Pedraza, J., Sanz,
M.A., Carrasco, R.M. and Bodoque, J.M. (2002). Examples of landscape indicators
for assessing environmental conditions and problems in urban and suburban areas.
C.A. Brebbia, J.F. Martin-Duque and L.C. Wadhwa (Eds.), The Sustainable City II
Urban Regeneration and Sustainability: İçinde 467-476. Boston: WIT Press.
Karakurt Tosun, E. DEÜ SBE Dergisi, Cilt: 15, Sayı:1
120
Nijkamp, P. ve Pepping, G. (1998). A meta - analytical evaluation of
sustainable city initiatives. Urban Studies, 35 (9): 1481-1500.
Satterthwaite, D. (1997). Sustainable cities or cities that contribute to
sustainable development?. Urban Studies, 34 (10): 1667–1691.
Scheurer, J. (2007). Compact city policy: how Europe rediscovered its
history and met resistance. Journal of the Urban Reinventors, 2007 (2):
www.urbanreinventors.net/2/scheurer/scheurer-urbanreinventors.pdf, (18.11.2012).
Tankut, G. (2004). Kent planlamada çok katmanlı arazi kullanım kararları
ile “compact” kent formu arayışı. Şehircilikte Reform 8 Kasım Dünya Şehircilik
Günü 27. Kolokyumu, 08.11.2004, İstanbul.
Timmer, C.P. (1991). The agricultural transform. İçinde Chenery H.,
Sirinivasa T. N. (Der.) Handbook of Development Politics. Amsterdam: Elsevier
Science Publications.
UNESCO-MOST. (1996). Conference report on sustainability as a social
science concept. Frankfurt.
Van Geenhuisan, M. ve Nijkamp, P. (1994). Sürdürülebilir kenti nasıl
planlamalı?. Toplum ve Bilim Dergisi, (64–65): 129-140.
Wheeler, S. (2004). Planning for sustainability: toward livable, equitable,
and ecological eommunities. Londra - New York: Routledge Publishing.
Williams, K. (2000). Can urban intensification contribute to sustainable
cities?: an international perspective. Oxford: Centre for Sustainable Development,
Oxford, Brookes University.
Yalkı, T. (1998). Sürdürülebilir kent ve Bursa 2020 Çevre Düzeni Strateji
Planı. Sürdürülebilir Kalkınmanın Uygulanması Tartışma Toplantısı. 11–12 Aralık
1997. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayını. Yayın No.126.
Yazar, K. H. (2006). Sürdürülebilir kentsel gelişme çerçevesinde orta
ölçekli kentlere dönük kent planlama önerisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kentleşme Tematik Grubu. (2007). Sürdürülebilir kentleşme bakış açısı ile
Türkiye’de kentleşme sektörüne ilişkin tespit ve değerlendirmeler
www.bayindirlik.gov.tr/.../1kentlesmemevcutdurumraporuson.doc, (12.03.2012)
RTD Framework Programme, www1.wspgroup.fi/lt/propolis/
PROPOLIS_Final_100204.pdf, (12.03.2012).
Sustainable planning concepts at the beginning of 21
st
century,
http://ebookbrowse.com/4-sustainable-planning-concepts-at-the -beginning-of-21st-ppt-d12669883, (12.03.2012)

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com