Buradasınız

Anasayfa » Content

II. Viyana Kuşatması Sonrası Türk-İngiliz İlişkileri

After The Second Viana Siega Turkish-English Relations

Journal Name:

  • Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2007

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
British’s first relations with Ottoman were fillied on economic and commercial areas. While Ottoman State was fighting the West after the second Viana siega in 1683, England preferred to stay neutral. However, because of the conflicts between England and France. England struggled to finish the war between Ottoman and Austria and to let Austria and were freely against France. British ambassador William Trumbull, known with his political studies rather than his commercial activities made great effort to end the war. On the other hand, although Peget, who was appointed for Trumbull positian and provided reconiliation during the signing of Karlowitz Agreement tried to here England stay neutral, Austria and Venedik didn’t do so. British began to interested in the Ottoman empire and the Middle East to make profit both commercial and politic after the Karlowitz Agreement. Đn this term, England was getting inclined to Emparializm. For this aim, England tried to secure Indian commercial way.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Đngiltere’nin Osmanlı ile ilk münasebetleri XIV. asrın sonları ile XV. asrın baslarında ticari ve iktisadî alanda olmustur. Đngiltere, Osmanlı Devleti’nin 1683 II. Viyana kusatmasından sonra batı ile savastığı dönemde, tarafsız kalmayı tercih etmistir. Ama buna rağmen, Fransa ile aralarındaki düsmanlıktan dolayı Osmanlı ile Avusturya arasındaki savasın bitmesi ve Avusturya’nın Fransa’ya karsı daha serbest hareket edebilmesi için büyük gayret göstermistir. Osmanlı coğrafyasında ticari faaliyetlerden ziyade siyasi çalısmaları ile tanınan Đngiliz büyük elçisi William Trumbull (1686–1691) Đngiltere’nin menfaatleri icabı savasın bitmesi için büyük gayret göstermistir. Trumbull’un yerine atanan ve Karlofça Anlasmasının imzalanması sırasında arabuluculuk yapan Peget (1692–1702) ise, Đngiltere’nin tarafsız kalması için uğrasmıs ise de Avusturya ve Venedik tarafı bir tutum izlemistir. Karlofça antlasması sonrası dönemde Đngiltere, ticari ve siyasi çıkarları için Yakın Doğu ve Osmanlı Devleti ile daha fazla ilgilenmeye basladı. Bu dönemde Đngiltere yavas yavas emperyalizme kaydı. Bu amaçla da Hindistan ticaret yolunun güvenliğini sağlamaya yöneldi.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ii.viyana-kusatmasi-sonrasi-turk-ingiliz-iliskileri.pdf
  • 18
189-104
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Arsiv Kaynakları
BOA, A. {DVN. DVE. d . 35/1.
BOA, Ali Emiri(AE) - Mustafa-II, 1/77; 4/355, 7/649, 8/762, 9/890.
BOA, Babı Asâfi D., A. DVN, 277/99; 252/81, 83, 253/72.
BOA, Cevdet Tasnifi, Hariciye, 8571, 1092.
BOA, A. {DVNS. MHM. d 106, 111.
BOA, A. {VKN. d, 2/1700, s. 6, 8.
BOA, C. AS, 37771.
BOA, C. HR, 1092;
BOA, D.EVM, 151/150.
BOA, ĐE, DH, 1649.
BOA, ĐE. HR, 352, 353, 523, 542, 543, 544.
BOA, MAD.d, 2150, 6371, 7744.
Kitaplar
Aksun, Z. N. (1994). Osmanlı Tarihi-II, Đstanbul: Ötüken.
Aktepe, M. (1991) “Amcazâde Hüseyin Pasa”, Đ.A., DVY, 3: 8-9.
Behçeti-al Seyyid Đbrahim, Silsiletü’l-Âsafiyy fi Devleti’l-hakaniyeti’l-
Osmanniyye, Köprülü Ktp., 9435 II. K. 212.
Defterdar M. P. (1995). Zübde-i Vekayiât, (Haz. Abdülkadir Özcan), Ankara:
TTKY.
Danismend, Đ. H. (1950). Đzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi, Đstanbul:
Türkiye.
Kolodzıejczyk, D. (2000) Ottomon –Polish Diplomatic Relations (15th, 18th
Century), Brill.
Kantemir, D. (1980), Osmanlı Đmparatorluğu’nun Yükselis ve Çöküs Tarihi,
C. III, (Çev. Özdemir Çobanoğlu), Ankara: Kültür Bakanlığı.
Kennedy, P. (1998). Büyük Güçlerin Yükselis ve Çöküsleri, (Çev. B.
Karanakçı), Ankara: Đs Bankası.
Kurat, A. N. (1952). Türk Đngiliz Münasebetlerine Kısa Bir Bakıs, Ankara:
TTKY.
Kütükoğlu, M. (1974). Osmanlı Đngiliz Đktisadî Münasebetleri, Ankara: Türk
Kültürü Arastırma Enstitüsü.
Kösoğlu, N. (1997). Türk Dünyası Tarihi ve Türk Medeniyeti Üzerine
Düsünceler, Đstanbul: Ötüken.
Meram, A. K. (1969). Belgelerle Türk-Đngiliz Đliskileri Tarihi, Đstanbul:
Kitas.
Mughul, M.Y. (1974). Kanunî Devri Osmanlıların Hint Okyanusu
Politikası ve Osmanlı-Hint Müslümanları Münasebetleri, 1517-1538,
Đstanbul: Fetih.
Mustafa Naîmâ Efendi, Naîmâ Tarihi, C. 1, Đstanbul, 1280, s. 58;
Palmer, A. (1992). Osmanlı Đmparatorluğu Son Üç Yüz Yıl Bir Çöküsün Yeni
Tarihi, Đstanbul: Sabah.
Purgstall B. H. (2000). Büyük Osmanlı Tarihi, C, VI, Đstanbul: Sabah.
Quataert, D. (2002). Osmanlı Đmparatorluğu 1700-1922, Đstanbul: Đletisim.
Râsid Mehmed Efendi(1865), Tarihi Râsid-II, Đstanbul.
Rami Mehmet Pasa, Vekāyi‘-i Musâleha, Millet Kütüphanesi, Resit Efendi
Kısmı, Nr. 685.
Refik, A. (1930). Hicri Onikinci Asırda Đstanbul Hayatı 1100–1200,
Đstanbul: Devlet Matbaası.
Ahmet Refik, Felaket Seneleri, Đstanbul, 1332.
Resid, A. (1327). Haritalı ve Resimli Mükemmel Tarihi Osmanî, C. II,
Đstanbul.
Schreiber, G. (1982). Edirne’den Viyana Kapılarına Kadar Türklerden
Kalan, Đstanbul: Milliyet.
Silahdar Fındıklı Mehmet Ağa, Nusretnâme, C-I, (Sad., Đ. Parmaksızoğlu),
Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, Đstanbul, 1962.
Silahdar Fındıklı Mehmet Ağa, Silahdar Tarihi, C. II, Orhaniye Matbaası,
Đstanbul, 1928.
Stanford, S. (1983). Osmanlı Đmparatorluğu ve Modern Türkiye, (Çev., M.
Harmancı), Đstanbul: E Yayınları.
Uçarol, R.(1995). Siyasi Tarih, Đstanbul: Filiz.
Ussâkîzâde es-Seyyid Đbrâhîm Hasîb Efendi. (2005). Ussâkîzâde Târihi-I-II,
Đstanbul: Çamlıca.
Zülfikar Pasa, Sefaretnâme, s. 15, (Wolfgang Jopst Der esandtschaftsbericht
des Zü l-Figar Efendi über die fridensverhandlungen in Wien 1689, Doktora
Tezi, Üniversität Wien, Wien, 1980).
Makaleler
Abou el-Haj, R.(1967). “Ottoman Diplomacy At Karlowitz” Journal Of The
American Oriental Society, 87/4: 500–520.
Abou-El-Haj, R (1963). The Reisülküttab And Ottoman Diplomacy At
Karlowitz, Đstanbul.
Aktepe, M. M. (1991). “Amcazâde Hüseyin Pasa”, DĐA, C. III, Đstanbul:
DVY.
Baysun, M. C. (1993) “Mehmet IV”, Đ.A., C. VII, Đstanbul: MEB.
Heywood, C. J. (1985). “1689–1698 Yılları Arasında Đngiliz-Türk
Diplomatik Đliskileri” Türk-Đngiliz Đliskileri 1583–1984, Ankara:
Basbakanlık: 33–41.
Đlgürel, M, (1993). “IV. Mehmet”, DGBĐT, C. XI, Đstanbul: Çağ.
Çiçek, K. (2001). “II. Viyana Kusatması ve Avrupa’dan Dönüs (1683-
1703)”, Türkler-Osmanlı, C. IX, Đstanbul: Yeni Türkiye.
Kodaman, B. (1980). “Avrupa Emperyalizminin Osmanlı Đmparatorluğuna
Giris Vasıtaları (1838–1914)”, Milli Kültür: 23-33.
Laçiner, S. (2005). “Türkiye – Đngiltere Đliskileri ve Đsbirliği Đmkanları”
http://www. turkishweekly.net/turkce/makale. php?id=68
Molnar, M. (2001). “Venedik Kaynaklarında Karlofça Antlasması,
Diplomasi ve Tören”, Türkler-Osmanlı, 9: 783–791.
Molnar, M. (2001). “Karlofça Antlasması’ndan Sonra Osmanlı-Habsburg
Sınırı (1699–1701)” Türkler-Osmanlı, C. I, Đstanbul: Yeni Türkiye.
Özcan, A. (2002). “Köprülüzâde Fazıl Ahmet Pasa”, DĐA, C. XVI, Đstanbul:
DVY.
Sutoy, V. E. (1989). “Osmanlı Devleti’nin 1700–1709 Kuzey Savası
Yıllarındaki Tutumu”, Belleten, 207, 208: 903- 966.
Ülker, N. (1989). “XVII. Yüzyılın Đkinci Yarısında Đzmir’deki Đngiliz
Tüccarına Dair Ticari Problemlerle Đlgili Belgeler”, Belgeler, 18: 261–319.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com