Buradasınız

EVLİLİĞE İLİŞKİN TÜRK TELEVİZYON PROGRAMLARININ SOSYOLOJİK ANALİZİ

The Sociological Analyzes on Turkish TV Programs Regarding Marriage

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Family life and is one of the most fundamental institutions that reflects the authenticity of society constitutes the special world of humanity. And family life is the most important element with private and secret aspects in maintaining the tradition and transmitting of the social fabric to future generations. This important foundation of the grounds would appear as a man and a woman’s marriage. However, there are claims regarding that some Turkish TV programs demanded by the community are broadcasted in a variety of visual media institutions about marriage and women’s programs. Therefore, We try to examine the appropriateness and effects of this programs that some traditional practices related to marriage are being modernized on Turkish family structure. Our aim to show the relationship between media and society within the framework of the reality shows in Turkish TV’s about marriage programs. Our sample is Erzurum province and methods are questionnaire and interview for this study.
Abstract (Original Language): 
Aile hayatı, insanlığın özel dünyasını oluşturan ve bir toplumun kendine özgülüğünü yansıtma özelliğine sahip en temel kurumlardan biridir. Aile hayatı, mahrem ve gizemli yönüyle geleneğin yaşatılmasında ve toplumsal dokunun gelecek nesillere aktarılmasında bir milletin beslendiği en önemli damarıdır. Bu önemli yapının temeli de bir erkekle bir kadının evliliği üzerinde şekil kazanır. Çeşitli görsel medya kuruluşlarında (TV. vs.) yayınlanan evlilik ve kadın programlarının toplumdan gelen talep doğrultusunda yayınlandığı saikiyle yapıldığı öne sürülmektedir. Bu çalışmamızda, evliliğe ilişkin geleneksel bazı uygulamaların modernize edilerek sunulduğu bu programların Türk aile yapısına uygunluğu ve aile yapısı üzerindeki etikleri incelenmiştir. Araştırmada, Erzurum ili örnekleminde anket ve mülakat tekniğiyle elde edilmiş veriler medya ve toplum ilişkisi çerçevesinde değerlendirilmiştir.
31-44

REFERENCES

References: 

Denis, M. ve Sven W. (1994). İletişim Modelleri. (Yayına Hazırlayanlar: B. Dağtaş ve U.
Demiray). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi ESBAV Yayınları.
Göle, N. (2002). Melez Desenler, İstanbul: Metis Yayınları.
Hoijer, B. (2005). “İzleyicilerin Televizyon Programlarını Alılmayış: Kuramsal ve Metodolojik
Değerlendirmeler”. (Çev. Şahinde Yavuz). Medya ve İzleyici. Derleyen:
Şahinde Yavuz. Ankara: Vadi yayınları.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1996). İnsan ve İnsanlar. İstanbul: Evrim Basım Yayın Dağıtım.
Kaplan, Y. (1991). “Öykü Anlatma ve Mit Üretme Aracı Olarak Televizyon”, Enformasyon
Devrimim Efsanesi. (Derleyen: Y. Kaplan). Kayseri: Rey Yayınları.
Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Genel Sekreterliği Basım ve Yayım
Müdürlüğü.
Robins, K. (1999). İmaj. (Çev. N. Türkoğlu). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Shayegn, D. (2002). Yaralı Bilinç. (Çev. H. Bayrı). İstanbul: Metis Yayınları.
Sözen, E. (2004). Kertenkele Mantığı. İstanbul: Birey Yayınları.
44 / Doç. Dr. Fazlı POLAT
Dr. Bahset KARSLI EKEV AKADEMİ DERGİSİ
Sözen, E. (2006). “Medya Kadına Buyuruyor”. (Röportaj ). Yenişafak Gazetesi. Röportaj
Yapan: F. Özkan. 14 Mart 2006.
Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Danışma Kurulunun Raporu. “Televizyonda
Aile, Kadın ve Şiddet Eksenli Programlara İlişkin Türk Psikolojik
Danışma ve Rehberlik Derneği Danışma Kurulunun RTÜK için hazırladığı
31 Mayıs 2005 tarihli PDR-DER/415 Sayılı Raporu EK-4”.
Yüksel, E. (2001). Medyanın Gündemi Belirleme Gücü. Çizgi Konya: Kitabevi Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com