Akpınar, B. (2004). Çocukların Televizyon İzleme Davranışlarının Çeşitli Değişkenlere
Göre İncelenmesi. Çağdaş Eğitim, 306, 35-45.
Aydoğan, Y., Aral, N. (2006). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarında Kitle
İletişim Araçlarını Kullanmalarının İncelenmesi. Çağdaş Eğitim, 328, 33-
39.
Ayrancı, Ü., Köşgeroğlu, N., Günay, Y. (2004).Televizyonda Çocukların En Çok
Seyrettikleri Saatlerde Gösterilen Filmlerdeki Şiddet Düzeyi. Anadolu Psikiyatri
Dergisi, 5 (3), 133-140.
Bahar, H. H. (2001). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine İlişkin
Yönelimleri ve Bu Etkinlikleri Gerçekleştirme Düzeyleri. Erzincan Eğitim
Fakültesi Dergisi, 3 (1), 12-28.
Balcı, V. (2003).Ankara'daki Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine
Katılımlarının Araştırılması [Elektronik versiyon]. Milli Eğitim Dergisi,
158.
Dağ, F., Yazıcı, K., Güvenç, G., Rezaki, M., Demir, N. Ö., Özer, Ö., Özer, Ö. A.,
Tunçel, M. (2005). Televizyon Programlarındaki Şiddet İçeriğinin, Müstehcenliğin
ve Mahremiyet İhlallerinin İzleyicilerin Ruh Sağlığı Üzerindeki
Olumsuz Etkileri,
(2006, Haziran 09).
Eccles, J.S., Barber, B.L., Stone, M., Hunt, J. (2003). Extracurricular Activities and
Adolescent Development. Journal of Social Issues, 59 (4), 865-889.
Erkal, M. (1992). Sosyolojik Açıdan Spor. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları
Vakfı.
Fitzgerald, M., Joseph, A., Hayes, M., O’regan, M. (1995). Leisure Activities of
Adolescent Schoolchildren. Journal of Adolescence, 18, 349-358.
Gordon, W., Caltabiano, M. (1996). Urban-rural Differences in Adolescent Selfesteem,
Leisure Boredom, and Sensation. Adolescence, 31, 883-901.
Gökmen, H., Açıkalın, A. Koyuncu, N.xe Saydar, N. (1985). Yükseköğrenim Öğrencilerinin
Serbest Zaman Etkinlikleri, Kendilerini Gerçekleştirme Düzeyleri.
Ankara: Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı Gençlik Hizmetleri ve
Faaliyetleri Dairesi Başkanlığı Yayını.
Gross, E.F., Juvonen, J., Gable, S.L. (2002). Internet Use and Well-Being in
Adolescence. Journal of Social Issues, 58 (1), 75-90.
Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A. ve Dinç, Y. (2003). Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi.
Ankara: Detay Yayıncılık.
Huston, A., Wright, J., Marquis, J., Green, S. (1999), How Young Children Spend
Their Time: Television and Other Activities. Developmental Psychology,
35 (4), 912-925.
Hills, P., Argyle, M., Reeves, R. (2000). Individual differences in Leisure
Satisfactions: An investigation Of Four Theories Of Leisure Motivation.
Personality and Individual Differences, 28, 763-779.
Hills, P., Argyle, M. (1998). Positive Moods Derived From Leisure and Their
Relationship to Happiness and Personality. Personality and Individual
Differences, 25, 523-535.
Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon – Boş Zamanları Değerlendirme. Ankara: Gazi
Kitabevi.
Karasar, N., Hakan, A., Can, G., Özdeş, K., Sözer, E., Gültekin, M., Anıl, H., Boyacı,
A., Şenel, Aysın (1999). Anadolu Üniversitesi Öğrencilerinin SosyoErzincan
Kültürel ve Sosyo-Ekonomik Özellikleri ile Beklenti ve Sorunları. Eskişehir:
Anadolu Üniversitesi Yayını.
Kılbaş, Ş. (2001). Rekreasyon – Boş Zamanı Değerlendirme. Adana: Anaca Yayınları.
Kıncal, R. Y. (1999). Ailenin Eğitimsel Fonksiyonları, Atatürk Üniversitesi Yayını:
Erzurum.
Korkmaz, A. (2000). Yüksek Öğretim Gençliğinin Problemleri. Milli Eğitim, 145,
41-45.
Mete, M. (1999). Televizyon Yayınlarının Türk Toplumu Üzerindeki Etkisi, Ankara:
Atatürk Yüksek Kurumu Atatürk Kültür Merkezi Yayını.
Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Yayını.
NTV (2004, Ekim 23) Televizyona Kilitlendik, (2006, Aralık 28).
Orhon, E. N. (2004). Değişim Değeri Açısından Televizyon Haberi-Teknolojik ve
İdeolojik Boyutuyla Metalaşan Televizyon Haberleri. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi Yayını.
Özer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi.
Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
Posner, J. K., Vandell, D. L.(1999). After-School Activities and The Developmental
of Low-income Urban Children: A Longitudinal Study. Developmental
Psychology, 35 (3), 868-879.
Signorielli, N. (2004). Aging on Television: Message Relating to Gender, Race, and
Occupation in Prime Time. Journal of Broadcasting and Electronic Media,
48 (2), 279-301.
Schmitz, K., Lytle, L., Phillips G., Murray, D., Birnbaum, A., Kubik, M. (2002).
Psychosocial Correlates of Physical Activity and Sedentary Leisure Habits
in Young Adolescents: The Teens Eating for Energy and Nutrition at
School Study. Preventive Medicine, 34, 266-278.
Tekin, M., Toker, E., Kiriş, N., Duman, Y. (1990). Üniversite Gençliğinin Radyo,
Televizyon, Sinema ve Tiyatro İzleme Alışkanlıkları. Ankara Üniversitesi
Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23 (1), 352-370.
Terzioğlu, A., Yazıcı, M. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarını Değerlendirme
Anlayış ve Alışkanlıkları (Atatürk Üniversitesi Örneği). Erzincan
Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 1-32.
Tezcan, M. (1981). Eğitim Sosyolojisine Giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Yayını.
Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Boş Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara:
Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını.
Tezcan, M. (1984). Sosyal ve Kültürel Değişme. Anakara: Ankara Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Fakültesi Yayını.
Uyguç, Ü., Genç, A. (1998). Radyo Televizyon Haberciliği, İstanbul.
Wei, R., Leung, L. (1998). Owning and Using New Media Technology as Predictors
of Quality of Life. Telematics and Informatics, 15, 237-251.
Yılmaz, A. (2002). 18-30 Yaş Arası Yetişkinlerin Televizyon İzleme Eğilimleri ve
Televizyonun 18-30 Yaş Arası İzleyici Üzerinde Etkileri (Erzurum Örneği).
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com
