Great Powers’ Approach to the Reforms
Journal Name:
- Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
In this article Great Powers’ approach to the reforms will be studied briefly. Britain, Russia, Prussia, France and Austria were regarded as Great Powers as the 19th century’s 5 great states. Those states’ Ottomans policy weren’t the same or the constant all the time. During the Egypt Issue when Ottomans had difficulties they asked for help nearly from all the European States and Russia was the first state which gave a positive respond to Ottomans. Other Great Powers worried when Russia got some advantages in return for helping Ottomans in Egypt Issue and all of them acted immediately and interfered to the issue to protect the minorities’ right who had the same religion with them and live Ottomans’ land. Britain and France were the two states which influenced Ottomans for good during the declaration of the reforms. During his mission in Paris and London embassies Mustafa Reşit Pasha joined many times to the liberal atmospheres and environments so he was deeply affected from those ideas and ideologies. He persuaded the Sultan the necessity of the getting the support of the Great Powers in solving the Egypt Issue, therefore he also persuaded the Sultan to make some liberal changes in Ottomans so as to make the Ottomans a member of European Family. In this persuasion process especially Britain had directly or indirectly an important role. Russia, Prussia and Austria didn’t supported the declaration of the Reforms as they had a monarchic structure and worried about the possible bad or harmful effects of this declaration on their own multinational structures. They worried and predicted that Ottomans was going to collapsed and this declaration would bring their own end as well. Even having with different reasons after the Nizip defeat except France all the Great Powers supported Ottomans and used the Declaration Of the Reforms as a bargaining chip during the Egypt Issue. From 24 June 1839 the Nizip Defeat until the London Treaty on 15 July 1840 that brought the solution of the Egypt Issue, the Great Powers used this one year time as the chance to make a pressure on Ottomans to make Ottomans accept the things they wanted and forced Ottomans to write those things on the documents.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu makalede Düvel-i Muazzama’nın Tanzimat’a bakışını kısaca açıklamaya çalışacağız. Düvel-i Muazzama dediğimiz, 19. Yüzyılda Avrupa’nın 5 büyük devleti olan; İngiltere, Fransa, Rusya, Prusya ve Avusturya’dır. Bu devletlerin Osmanlı Devletine yaklaşımı her zaman aynı olmamıştır. Osmanlı Devleti Mısır karşısında düştüğü zor durumdan kurtulmak için neredeyse bütün Avrupa devletlerine başvurmuş ve bu başvuruya ilk olumlu cevap veren Rusya olmuştur. Rusya’nın Mısır karşısında Osmanlı Devleti’ne yardım karşılığında elde ettiği tavizler diğer devletleri endişeye düşürmüş ve hepsi kendi menfaatlerini korumak ve Osmanlı sınırları içindeki kendi inancından olan azınlıklara sahip çıkmak için duruma müdahale etmişlerdir. Tanzimat’ın ilanına olumlu manada tesir eden iki önemli devlet; İngiltere ve Fransa olmuştur. Mustafa Reşid Paşa, Paris ve Londra elçilikleri döneminde liberal muhitlere sık sık girip çıkmış ve bu düşünceden derinden etkilenmiştir. Mısır meselesinin çözümü için bu devletlerin desteğini almanın şart olduğuna, bunun için de Osmanlı Devleti’nde liberal değişiklikler yapılarak Avrupa devletler ailesine katılması gerektiğine Padişahı ikna etmiştir. Bu ikna sürecinde özellikle İngiltere doğrudan ve dolaylı olarak önemli bir rol oynamıştır. Monarşik karakter taşıyan ve Fransız ihtilalinin getirdiği ilkelerin kendi çok milletli yapıları için tehlike arzettiğini düşünen Rusya, Prusya ve Avusturya ise Tanzimat’a pek iyi bir gözle bakmamışlardır. Osmanlı Devleti’nin bu nedenle yıkılacağını ve bu durumun kendilerinin de sonunun hazırlayacağını çok iyi tahmin etmişlerdir. Değişik amaçlarla da olsa Nizip yenilgisinden sonra Fransa hariç, Düvel-i Muazzama Osmanlı Devleti’ni desteklemiş ve Mısır meselesini Tanzimat sürecinde bir koz olarak kullanmıştır. 24 Haziran 1839 Nizip yenilgisinden 15 Temmuz 1840 tarihinde Mısır meselesinin çözümünü sağlayan Londra Antlaşmasına kadar geçen yaklaşık bir yıllık süreyi Tanzimat’ın İlanı için Osmanlı Devleti’ne baskı ve kendi isteklerinin belgeye yansıması süreci olarak kullanmışlardır.
FULL TEXT (PDF):
- 1
37-55