Buradasınız

İslam Din Eğitiminin Antropolojik Temelleri Olarak Kuran-ı Kerim`in İnsan Hakkındaki Beyanları

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (Original Language): 
Hiç bir din pedegojisi kendi ilgi alanı içindeki dinin insan tasavvuruna kayıtsız kalamaz. Kuran-ı Kerimdeki insanın Allah`ın yeryüzündeki halifesi oluşu, ona sorumluluğun (emanetin) yüklenmesi ve Allah´ın ona kendi ruhundan üflemesi ile ilgili ayetler İslamın insan tasavvurunun ana ekseni oluşturur. Kuran-ı Kerimde ayrıca insanın yaratılmışların en üstün derecesine yükselebilmesinin yanında, kötülüğe de yatkın oluşunun (zayıf, zalim ve cahil olabileceğinin) beliritilmesi onun eğitime hem kabiliyetli, hemde muhtac olarak görüldüğünün delilidir. İslamın eğitim düşüncesinin merkezinde „insan-ı kamil“ (kamil insan) tanımlasında öz ifadesini bulan takvaya, ihsana ve ilme sahip olan insanı yetiştirme konzepi bulunur. Kamil insan (insan-ı kamil) belli bir öğretim planına inşa edilen formel bir okul öğretiminden de öte ömür boyu süren, bütüncül bir erdemleşme, bilgeleşme ve yetkinleşme sürecininin adıdır. İnsanın Allah`la ilişkisini açıklayan kulluk (ubudiyet) akıl, irade ve ihtiyar sahibi insanın Yaratıcıya bilinçli bir yönelimini ifade eden bir ayrıcalık olarak tarif edilebilir.İslam insanın kul olma konumunu onu alcaltıcı, onun özgür iradesini yok edici bir esaret olarak görmeyip, kulluğun Allah´ın dışında hiç kimseye karşı sergilenemeyeceğini kesin olarak belirtmesi de insanı bir anlamda özgürleştirme olarak yorumlanabilir. Neticede diyebiliriz ki, motivasyonunu İslamdan alan eğitim ve öğretim insana değer veren, onun aklına ve iradesine önem verip, onları geliştirmeyi hedefleri arasına koyan bir eğitim ve öğretim olmak durumundadır. Bu eğitim ve öğretim hem kendini bizzat sorumlu hisseden „beni“ ve hemde „benin“ kendini karşısında sorumlu hissetigi „diğer herkesi„ olumlu ve yapıcı bir biçimde algılamayı sağlamaya yetkin olmalıdır.
287-296

REFERENCES

References: 

Al-Buhārī, Muhammad Ibn Ismā‘il: As-Sahīh.
Böttcher, Vanessa 1999: „Umstrittene Identität. Perspektiven für die Religionspädagogik“. In: Wolfram Weise (Hg.): Vom Monolog zum Dialog. Ansätze einer dialogischen Religionspädagogik, 2. bearb. und erw. Aufl., Münster usw.: Waxmann, S. 139 - 162.
Görmez, Mehmet. 2003: „Hz. Peygamber`in Bir Din Tanımı -Bir Hadisin Semantik Tahlili“. In: Diyanet İlmi Dergi. Peygaberimiz Hz. Muhammed (SAV), Özel Sayı, 2. Aufl., Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, S. 331 – 338.
Greiner, Ulrike. 2009: „Menschenbilder und Bildungsverständnis in Schulentwicklungsprozessen“. In: Martin Jägle / Thomas Krobath / Robert Schelander (Hg.): lebens. werte. schule: Religiöse Dimensionen in Schulkultur und Schulentwicklung, Wien / Berlin: Lit, S. 131 – 140.
Knauth, Thorsten. 2000: „Religionsunterricht und Befreiung. Anmerkungen zum unabgegoltenen Potential problemorientierten Religionsunterrichts“. In: Wolfram Weiße / Folkert Doedens (Hg.): Religiöses Lernen in einer pluralen Welt. Religionspädagogische Ansätze in Hamburg: Novemberakademie ‘99, Münster usw.: Waxmann, S. 127 – 141.
Leimgruber, Stefan. 2010: „Das wissenschaftliche Selbstverständnis der Religionspädagogik“. In: Mizrap Polat / Cemal Tosun (Hg.): Islamische Theologie und Religionspädagogik: Islamische Bildung als Erziehung zur Entfaltung des Selbst, Frankfurt a.M. usw.: Peter Lang Verlag 2010, S. 107 – 118.
Muslim Ibn al-Hağğāğ: Al-Ğāmi‚‘ as-Sāhīh.
Polat, Mizrap. 2010: „Religiöse Mündigkeit als Ziel des islamischen Religionsunterrichts“. In: Mizrap Polat / Cemal Tosun (Hg.): Islamische Theologie und Religionspädagogik: Islamische Bildung als Erziehung zur Entfaltung des Selbst, Frankfurt a.M. usw.: Peter Lang Verlag 2010, S. 185 – 201.
As-Sahāwī, Muhammad Ibn ‘Abd ar-Rahmān. 2003: Al-Maqāsid al-hasana. Bayān katīr min al-ahādit al-mašhura ‘alā l-alsina. Beirut: Dār al-Kutūb al-‘Ilmiyya.
Sandt, Fred-Ole. 1999: „Vom ‚Opium des Volkes‘ zur Ressource lebensweltlicher Problembewältigung. Ergebnisse einer qualitativen Untersuchung zur Religiosität von Jugendlichen“. In: Wolfram Weise (Hg.): Vom Monolog zum Dialog. Ansätze einer dialogischen Religionspädagogik, 2. bearb. und erw. Aufl., Münster usw.: Waxmann, S. 33 – 57.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com