Buradasınız

Unutulan Sazımız Mıskal

Mıskal, Our Forgotten Instrument

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The mıskal, which is one of our wind instruments, is an important musical instrument which was used in civilian Janissary bands, called “tradesmen Janissary bands” and in treatment with music, both in palace music and in urban entertainment music until the end of the XVIII. Century, during the Ottoman period. The mıskal, which showed differences from era to era and was used in harmony with almost all kinds of instruments, is similar to panflute among the Western instruments in terms of form. This instrument, which was believed to have been invented by Pan, the god of shepherds, in ancient Greece, is present within different musical cultures in history. It is an old musical instrument, which was also called as“ the mûsikâr” in Turkish music. There was a great demand for thisinstrument during the Ottoman period; however, it was abandoned in the XIX. Century.
Abstract (Original Language): 
Nefesli çalgılarımızdan mıskal Osmanlıdöneminde XVIII. yüzyıl sonlarına kadar hem saray müziğinde, hem de şehir eğlence müziğinde, esnaf mehterleri adıverilen sivil mehter topluluklarında ve müzikle tedavide kullanılmışolan önemli bir sazdır. Dönemlere göre değişiklik göstererek hemen her türlü çalgıyla birlikte kullanılan mıskal şekil bakımından Batımüziği sazlarından panflüt’e benzer. Eski Yunan’da çobanlar tanrısıPan’ın icat ettiğine inanılan bu çalgıtarih içerisinde değişik müzik kültürlerinde görülmektedir. Eskibir müzik aleti olan bu çalgıya Türk müziğinde aynı zamanda efsanevî bir kuşun adıolan mûsikâr da denilmiştir. Osmanlıdöneminde büyük bir rağbetle kullanılmışolan bu saz XIX. yüzyılda terkedilmiştir.
193-206

REFERENCES

References: 

Abdülkâdir Merâgî. Câmiü’l-Elhân.Taghi Binesh (ed.), Tahran, 1366.
Akdoğan, B. (1996). Fethullah Şirvânî ve Mecelletü’n fi’l Mûsika adlıeserinin XV.
yüzyıl Türk Mûsikîsi Nazariyatındaki Yeri. YayımlanmamışDoktora Tezi.
Ankara Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Aksoy, B. (2000). Orta Doğu Klasik Türk Musikisinin Bir Merkezi: İstanbul. Osmanlı.
Ankara.
GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı3 (2004) 193-206 204
Aksoy, B.(2000). OsmanlıMusiki Geleneğinde Kadın. Osmanlı.C. 11, Ankara.
Aksoy, B., 2000, The Contributions of Multi-nationality to Classical Ottoman Music,
date; 2000, http:// www. Lesartsturcs.com/music/classical ottoman.html
Akyüz, K., Beken, S. (1990). Fuzulî Divânı.Ankara: AkçağYayınları. 51
Alexandru, T. (1992). Nai. The New Grove Dictionary of Musical Instruments. Ed.
Stanley Sadie, London. Macmillan Publishers.
Ali Bey,Gelibolulu. M.(1978). Görgü ve Toplum KurallarıÜzerinde Ziyafet Sofraları
(Mevâidü’n-Nefâis fî Kâvâidü’l-Mecâlis).Çev. O. Şaik Gökyay. İstanbul:
Tercüman 1001 Temel Eser.
And, M. (1982). Osmanlı Şenliklerinde Türk Sanatları. Ankara: Kültür ve Turizm
BakanlığıYayınları.
Anderson, Warren.D. (1994). Music and Musicians in Ancient Greece. London:
Cornell Unıversıty Press.
Arısoy, M. (1988). Seydi’nin El-Matla AdlıEseri Üzerine Bir Çalışma.
YayımlanmamışYüksek Lisans Tezi. Marmara Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü,
İstanbul.
Banarlı, N. S. (1987). Resimli Türk EdebiyatıTarihi.C. 1, İstanbul: Milli Eğitim
Basımevi.
Bardakçı, M. (1986). MaragalıAbdülkadir. İstanbul: Pan Yayıncılık.
Ben, W. (2002). Archaeology and History of Musical Instruments in China. East Asia:
China, Japan and Korea The Garland Encyclopedia World Music. New
York and London: Published by Routledge.
Buonanni, F. (1992). Charles Henri de Blainville. Turkish Music Quarterly. Ed. Robert
Martin, USA. (5) 1.
Chkhıkvadze, G.(1992). Western Georgia. The New Grove, a.g.e.
Czekanowska, A. (2002). Muqam in the Tradition of the Uygurs. The Mıddle East: The
Garland Encyclopedia of World Music.New York and London: Published
by Routledge.
Çelebi, E. Seyahatname. C. X, III,VIII, İstanbul: (1986). Üçdal Neşriyat.
Çelik, Binnaz. B. (2001). Hızır bin Abdullahın Kitâbü’l Edvâr’ıve Makamların
İncelenmesi.YayımlanmamışDoktora Tezi. Marmara. Ü. Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.
Eralp, N. (2000). Osmanlıda Mehter. Osmanlı. C11. Ankara.
Farmer, H.G. (1986).The Musıc of Islam. Studies ın Oriental Music. London:Oxford
University Press.
GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı3 (2004) 193-206 205
Feldman, W. (1996). Music of the Ottoman Court.Berlin: Sema Vakf, Salisbury, MD
21802, USA.
Feldman, W. (2002). Ottoman Turkish Music. Genre and Form. The Mıddle East,
a.g.e.
Fonton, C. 18. Yüzyılda Türk Müziği, Charles Fonton, (Çev. Cem Bahar 1987),
İstanbul: Pan Yayıncılık, Kent Basımevi.
İlyas Ağa, H.Hızır. (1987). Tarih-i Enderun (Letâif-i Enderun).Çev. Cahit Kayra,
İstanbul: GüneşYayınları.
İnancer, Ö.T. (2000). OsmanlıMusikisi Tarihinde Tasavvuf Musikisine Bir Bakış.
Osmanlı. C.11. Ankara.
Judetz, E.Popescu. (2002). Tanbûrî Küçük Artin. İstanbul.
Kırkkılıç, H.Ahmet. (1999). Lehçetü’l Lûgât, Şeyhülislam Esad Efendi. Ankara: Türk
Dil Kurumu Yay. 732.
Koch, K.Peter. (1992). Persia. Grove, a.g.e.,
Kotlyaryov, B.(1992). Moldavia. The New Grove, a.g.e.
Nasuhioğlu, O. (1987). De La Lıtteraturedes turcs (Türklerin edebiyatı). Abbe Toderini
1789 Paris. Musiki Mecmuası. (40) 417.
Oransay, G. (1964). Türkiye’nin Beşyüz Yıllık KüğYaşamından Belgeler. Musiki
Mecmuası.(16 )196.
Örs, D., ve Öztürk, M. (2000). Burhân-ıKatı,Mütercim Asım Efendi. Ankara: Türk
Dil Kurumu Yayınları. 733.
Özalp, N. (1986). Türk Musikisi Tarihi. C. I, Ankara: TRT, Müzik Dairesi Başkanlığı
34.
Özergin, K. (1971). Evliya Çelebi’ye Göre OsmanlıÜlkesinde Çalgılar. Türk Folklor
Araştırmaları. Ankara, (258)1.
Öztuna, Y. (1990). Büyük Türk Mûsikîsi Ansiklopedisi. C. II, Ankara: Kültür Bakanlığı
1164.
Pakalın, M.Zeki. (1993). OsmanlıTarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü. C.II, İstanbul:
Milli Eğitim Basımevi.
Pala, İ. (1989). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü. Ankara: AkçağYayınları.
Parlatır, İ., Gözaydın, N., Zülfikar, H.. (1998). Türkçe Sözlük.C. II, Ankara: Türk Dil
Kurumu Yayınları, 549.
Reinhard, U. (1991). Osmanlılarda Müzik Hayatı. Kültür ve Sanat (Türkiye İşBankası).
(Aralık )12, Ankara.
GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı3 (2004) 193-206 206
Say, A. (1985). Müzik Ansiklopedisi. C.III, Ankara: Uzay Ofset Lmt.
Saz, L. (1999). Harem Hatıraları. Musiki Mecmuası. (52) 465.
Sevengil,R. Ahmet.(1985). İstanbul Nasıl Eğleniyordu. İstanbul: İletişim Yayınları.
Stauder, W. (1992). Mesopotamia. Grove Dictionary of Music and Musicians, Ed.
Stanley Sadie, New York: Macmillan Publishers.
Steingass, F. (1989). A Learner’s Arabic-English Dictionary.Beırut: Published by
Librarie du Liban.
Steingass, F.A. (1975). Comprehensive persian-English Dictionary. Beirut: Published
by Librarie du Liban.
Şükün, Z. (1984). Farsça-Türkçe Lügat. İstanbul: Milli eğitim Basımevi.
Turnbull, H. (1984). Anatolia. The New Grove Dıctionary of Music and Musicians, Ed.
Stanley Sadie, London: Macmillan Publishers.
Ufkî, A. (1997). Meşkâne. Çev. İlhami Gökçen, Musiki Mecmuası. (50) 459.
Usbeck, H. (1970). Türklerde Musiki Aletleri. Musiki Mecmuası, (21)1, 254.
Uygun, N. (1990). Kadızâde Tirevî ve Musiki Risalesi.YayımlanmamışYüksek Lisans
Tezi. Marmara Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü İlahiyat Fakültesi, İstanbul.
Uzunçarşılı, İ.Hakkı. (1977). Osmanlılar Zamanında Saraylarda Musiki Hayatı.
Belleten,XLI, S.161’den ayrıbasım, Ankara.
Ülgen, E., ve Birinci, N. (2002). Ali Nazima-Faik Reşat, Mükemmel OsmanlıLûgatı.
Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.802.
Üngör, E.R. (1970). Mıskal. Musiki Mecmuası, 23(4), 257.
Wehr, H. (1980). A Dictionary of Modern Written Arabic. Ed. J. Milton Cowan,
Beırut: Published by Libraırıe du Liban.
Wıtzleben, J.Lawrence. (2002). China: A Musical Profile. East Asia: China, Japan and
Korea The Garland Encyclopedia World Music. New York and London:
Published by Routledge.
Wright, O. (1994). Musiki Hayatı15. ve 16. Yüzyıllar. Dünden Bugüne İstanbul
Ansiklopedisi,C. 5. İstanbul.
Yoshimichi, F. (1987). Catolog of the Musical ınstrument Collection. Tokyo: Geijutsu
Daigaku

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com