Buradasınız

Türkiye’de Gençliğin Toplumsal Kimliği ve Popüler Tüketim Kültürü

Social Identity of the Youth in Turkey and Popular Consumption Culture

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Hızlıtoplumsal değişmeyle birlikte gençlerin zamanlarının çoğunu ailelerinin dışında geçirmeye başlamaları, aile içindeki doğal eğitim sürecinin yerini çeşitli kurumlara bırakmasına neden olmuştur. Günümüz gençliği açısından, sosyalizasyon sürecinde ebeveynlerin ve öğretmenlerin sosyalleştirici rolleri, özellikle televizyon ve internet aracılığıyla yayılan, eğlence ve gösteri endüstrisi tarafından oluşturulan ve pazarlanan GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 25, Sayı2 (2005) 157-181 158 popüler görsel kültür unsurlarının sunduğu modeller karşısında daha az etkide bulunur hale gelmiştir. In this article the sense of popular mass culture especially constructed by media over the youth and how it surrounds the Turkish youth is tried to be analyzed. In addition to that, an answer to the question which factors play a role in the becoming a rising value of popular show culture between the youngsters has been sought. In this context, some determinations have been made related with how popular culture put into a form, change or transform the views and ideas of young people about the world, the social life, the humanity and their own selves. In accordance with the rapid social change, young people’s spending most of their time without their families, the natural education process in the family has been started to be performed by some other institutions like mass media. When we compare the role of parents, families and teachers from the view of “to be a model” for a youngster, we can easily notice that in the process of socialisation the role of parents and teachers present less importance than the effects of entertainment and show industries on the youth in Turkey.
Abstract (Original Language): 
Bu makalede özellikle medya tarafından oluşturulan popüler kitle kültürünün gençlik açısından ne ifade ettiği ve bu kültürün gençliği nasıl kuşattığıanaliz edilmeye çalışılmıştır. Ayrıca, Türkiye’de popüler kültürün gençler arasında yükselen değer haline gelmesinde hangi etkenler rol oynamaktadır sorusuna yanıt aranmışve bu bağlamda, popüler kültürün gençlerin gündelik yaşamlarında olup bitenlere etkisinin hangi boyutlarda gerçekleştiği, popüler kültürün gençlerin dünyaya, toplumsal yaşama, insanlığa ve kendi öz varlıklarına ilişkin bakışlarını, tutum ve davranışlarını, değer, duygu ve düşüncelerini nasıl biçimlediğine, değiştirdiğine veya dönüştürdüğüne ilişkin saptamalarda bulunulmuştur. Hızlıtoplumsal değişmeyle birlikte gençlerin zamanlarının çoğunu ailelerinin dışında geçirmeye başlamaları, aile içindeki doğal eğitim sürecinin yerini çeşitli kurumlara bırakmasına neden olmuştur. Günümüz gençliği açısından, sosyalizasyon sürecinde ebeveynlerin ve öğretmenlerin sosyalleştirici rolleri, özellikle televizyon ve internet aracılığıyla yayılan, eğlence ve gösteri endüstrisi tarafından oluşturulan ve pazarlanan popüler görsel kültür unsurlarının sunduğu modeller karşısında daha az etkide bulunur hale gelmiştir.
157-181

REFERENCES

References: 

Atay, T. (2004a). Din Hayattan Çıkar. İletişim Yayınları. İstanbul.
Atay, T. (2004b). Yaşasın Meşhuriyet Çağı. Popüler Kültürden Kitle Kültürüne Türkiye
İzlenimleri. Epsilon Yayınları. İstanbul.
Aydoğan, F. (2004). Medya ve Popüler Kültür. MediaCat Akademi Yay. İstanbul.
Bayhan, V. (1997). Üniversite Gençliğinde Anomi ve Yabancılaşma. Kültür Bakanlığı
Yayınları. Ankara.
Burcu, E. (1998). Gençlik Teorilerinin Sınıflandırılmasına İlişkin Bir Çalışma. Sosyoloji
AraştırmalarıDergisi. Cilt:I. Sayı: 1-2. s. 105-136.
GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 25, Sayı2 (2005) 157-181 180
Çalik, M. (1995). MHP Hareketi, Kaynaklarıve Gelişimi 1965-1980. Cedit Yay.
Ankara.
Çelebi, N. (1985). Genç, Sosyalleşme ve Kültürel Yapı. I. Milli Gençlik Kongresi.
Konya. S.Ü. Yay. s. 103-107.
Demir, E. (1994). 1980 SonrasıTürkiye’de Uygulanan Ekonomi Politikalarının Kent
Emekçi Ailerinin Geçim Stratejileri Üzerine Etkisi. Dünya’da ve Türkiye’de
Güncel Sosyolojik Gelişmeler. Cilt: I. s. 357-366.
Doğan, İ. (1991). Gençlik ve Gençlik Sorunları. Türk Aile Ansiklopedisi. Cilt II. s.562-575. T.C Başbakanlık Aile AraştırmalarıYay. No:72. Ankara
Doğan, İ. (2004). Toplum ve Eğitim SorunlarıÜzerinde Felsefi ve Sosyolojik Tahliller.
Pegema Yay. Ankara.
Erdoğan, İ; Korkmaz, A. (1990). İletişim ve Toplum. Kitle İletişim Kuramları:Tutucu
ve Değişimci Yaklaşımlar. Bilgi Yayınevi. Ankara.
Erdoğan, İ; Korkmaz, A. (1994). Popüler Kültür ve İletişim. Ümit Yayıncılık. Ankara
Erdoğan, İ. (2001). Popüler Kültürde Gasp Ve Popülerin Gayri Meşruluğu. Doğu Batı.
Sayı: 15. Yıl:4
Erdoğan, İ. (2004). Popüler Kültürün Ne Olduğu Üzerine. Eğitim. Popüler Kültür ve
Gençlik Özel Sayısı. Yıl:5 Sayı:57 s. 7-19.
Evans, A. (2001). If Everybody Looked The Same: Post-Youth Culture. Youth Studies.
June. Vol. 20. Issue 2. pp. 11-16. Australia.
Fiske, J. (1999). Popüler Kültürü Anlamak. Ark-Bilim ve Sanat Yay. Ankara.
Gander, J. ve Gardiner, H. W. (1998). Çocuk ve Ergen Gelişimi. (Haz: Bekir Onur).
İmge Kitabevi. Ankara.
Horkheimer, M ve Adorno, T. W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği. Felsefi
Fragmanlar II. (Çev: Oğuz Özügül). KabalcıYayınevi. İstanbul.
Kahraman, H.B. (2003). Kitle Kültürü: Kitlelerin Afyonu. Agora Yayınları. İstanbul.
Kasapoğlu, M. A. (1991). Gençlik Sorunlarına Çözümleme Yaklaşımları. Türk Aile
Ansiklopedisi. Cilt II. s. 577-584. T.C Başbakanlık Aile AraştırmalarıYay.
No:72. Ankara.
Kozanoğlu, C. (1996). 80’lerde Gündelik Hayat. Cumhuriyet Dönemi Türkiye
Ansiklopedisi. Yüzyıl Biterken. Cilt: 13. İletişim Yayınları. İstanbul.
Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev: Osman Akınhay, Derya Kömücü). Bilim
ve Sanat Yay. Ankara.
Mcrobbie, A. (1999). Postmodernizm ve Popüler Kültür. (Çev: Almıla Özbek). Sarmal
Yayınevi, İstanbul.
GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 25, Sayı2 (2005) 157-181 181
Mutlu, E. (2001). Popüler Kültürü Eleştirmek. Doğu Batı. Sayı:15 yıl:4.
Neyzi, L. (2004). “Ben Kimim?” Türkiye’de Sözlü Tarih, Kimlik ve Öznellik. İletişim
Yayınları. İstanbul.
Oktay, A. (1996). 80’lerde Türkiye’de Kültürel Değişim. Cumhuriyet Dönemi Türkiye
Ansiklopedisi. Yüzyıl Biterken. Cilt: 13. İletişim Yayınları. İstanbul.
Oktay, A. (2002). Türkiye’de Popüler Kültür. Everest Yayınları. İstanbul.
Oskay, Ü. (1982). XIX. Yüzyıldan Günümüze Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri.
Kuramsal Bir Yaklaşım. AÜ SBF Yay. Ankara.
Oskay, Ü. (1983). Popüler Kültürün Toplumsal Ortamıve İdeolojik İşlevleri Üzerine.
Kitle İletişiminde Temel Yaklaşımlar, SavaşYayınları, Ankara.
Oskay, Ü. (1998). Kitapsız Toplumun Televizyonu. Yıkanmak İstemeyen Çocuklar
Olalım. YKY. İstanbul.
Oskay, Ü. (1999). Kitle İletişiminin Kültürel İşlevleri. Der Yayınları. İstanbul.
Özbek, M. (2002). Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski. İletişim Yayınları,
İstanbul.
Postman, N. (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence (Çev: Osman Akınhay) AyrıntıYay.
İstanbul.
Sözen, E. (1997). Medyatik Hafıza. TimaşYay. İstanbul.
Storey, J. (2000). Popüler Kültür Çalışmaları. Kuramlar ve Metodlar. (Çev: Koray
Karaşahin). Babil Yay. İstanbul.
Şişman, N. (2003, 25, 05). Gençliğin İcadıYa Da Hayatın Ertelenmesi. Zaman
Gazetesi. 22.
Tezcan, M. (2003). Gençlik Sosyolojisi. Natürel Yayınları, Ankara.
Tezcan, M. (1981). Kuşaklar Çatışması: Okuyan ve Çalışan Gençlik Üzerine Bir
Araştırma. Kadıoğlu Matbaası,Ankara.
Tunçay, M. (2003). Sivil Toplum Kuruluşlarıyla İlgili Kavramlar. Sivil Toplum. Yıl:1.
Sayı:1. s.9-13. İstanbul.
Ünver, T. (2002). Bir Popüler Kültür Ürünü: Çizgi Film Pokemon. Gazi Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı.
YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi.
Yildiz, S. (2004). Televizyonlarda Yayınlanan Magazin, Eğlence ve Yarışma Türü
Programların Toplumsal Kültür Üzerine Etkileri: Kırıkkale ve Ankara
Örneği. Eğitim. Popüler Kültür ve Gençlik Özel Sayısı. Yıl:5 Sayı:57 s. 173-178.
http://www.milliyet.com.tr/2004/01/09/sanat/san02.html

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com