Çevre Eğitimi Öz-Yeterlik Ölçeği Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Akbaş, A. ve Çelikkaleli Ö. (2006). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Fen Öğretimi Öz-Yeterlik İnançlarının Cinsiyet, Öğrenim Türü Ve Üniversitelerine Göre İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 98–110.
Aydın, N. (2008). Sınıf Öğretmeni Adaylarının ve Öğretmenlerinin Çevre Eğitimine Yönelik Öz-yeterlik İnançları Üzerine Sınıf Düzeyi, Kıdem ve Değer Yönelimlerinin Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın, Turkey.
Çevre Eğitimi Öz-Yeterlik Ölçeği…
406
Bandura, A. (1997). Self-Efficacy: The exercise of control. New York: W. H. Freemanand Company.
Bandura, A. (2006). Guide forconstructing self-efficacy scales. In F. Pajares ve T. Urdan (Eds.). Self-efficacy beliefs of adolescents, (Vol. 5.,pp. 307-337). Greenwich, CT: Information Age Publishing.
Bandura, A., Barbaranelli, C., Caprara, G.V., and Pastorelli, C. (2001). Self-efficacy beliefs As Shapers of Children’s Aspirations and Career Trajectories. Child Development, 72(1), 187-206.
Berkant, H.G. ve Ekici, G. (2007). Sınıf öğretmeni adaylarının fen öğretiminde öğretmen öz-yeterlik inanç düzeyleri ile zekâ türleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1),113–132.
Brouwers, A., and Tomic, W. (2002). The factorial validity of scores on the teacher interpersonal self-efficacy scale. Educational and Psychological Measurement, 61 (3), 433-445.
Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: PegemA Yayıncılık
Çapri, B. ve Kan, A. (2006). Öğretmen kişilerarası öz-yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.2 (1), 48–61.
Çevre Müsteşarlığı (1990). Türkiye Çevre Eğitim ve Öğretimi Ulusal Çevre Stratejisi ve Uygulama Planları Semineri, Ankara.
Çokadar, H., Türkoğlu, A. ve Gezer, K. (2006). Çevre Sorunları. Aydoğdu M., Gezer, K. (Ed.), Çevre Bilimi (85-96). Ankara: Anı Yayıncılık.
Ekici, G. (2009). Biyoloji Öz-Yeterlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1),111–124.
Ercan, İ. ve Kan, İ. (2004). Ölçeklerde Güvenirlik ve Geçerlik. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 30(3), 211-216.
Gardner, C. (2009). Self-Efficacy In Environmental Education: Experiences of Elementary Education Preservice teachers. College of Education University of South Carolina, South Carolina.
Gözüm, S. ve Aksayan, S. (1999). Öz-etkililik-yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği. Ankara Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokul Dergisi, 2(1), 21–34.
Hovardas, T.,and Korfiatis, K. (2011). Effects of an environmental education course on consensusestimates for proenvironmental Intentions. Environment and Behavior, 44(6).
Hungerford H. R. (2010). Environmental Education (EE) for the 21st Century: Where Have We Been? Where Are We Now? Where Are We Headed? The Journal of Envıronmental Educatıon, 41(1), 1–6.
Özlü, Keskin & Gül GEFAD / GUJGEF 33(2): 393-410 (2013)
407
Işıksal, M. ve Aşkar, P. (2003). İlköğretim öğrencileri için matematik ve bilgisayar öz-yeterlik algısı ölçekleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 109–118.
Karol, S., Suludere, Z. ve Ayvalı, C. (1998). Biyoloji Terimleri Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Miyoshi, A. (2012). The stability and causal effects of task-specific and generalized self-efficacy in college. Japanese Psychological Research, 54(2), 150–158.
Monroe, M. C., Andrews, E., and Biedenweg, K. (2007). A framework for environmental education strategies. Applied Environmental Education and Communication, 6, 205–216.
Morgil, İ., Seçken, N. ve Yücel, S. (2004). Kimya öğretmen adaylarının öz-yeterlik inançlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 62–72.
Moseley, C., Reinke, K. And Bookout, V. (2002). The effect of teaching outdoor environmental education on preservice teachers’ attitudes to ward self-efficacy and outcome expectancy. The Journal of Environmental Education, 34(1), 9–15.
Negev, M., Garb, Y., Biller, R., Sagy, G., and Tal, A. (2010). Environmental problems, causes, and solutions: An open question. The Journal of Environmental Education, 41(2), 101–115.
Potter, G. (2010). Environmental Education for the 21st Century: Where Do We Go Now?.The Journal Of Environmental Education, 41(1), 22–33.
Pedretti, E., Nazir, J., Tan, M., Bellomo, K., and Ayyavoo, G. (2012). A baseline study of Ontario teachers’ views of environmental and outdoor education for environment. Pathways: The Ontario Journal of Outdoor Education, 24(2), 4-12.
Saini, R. (2012). Self-efficacy in relation emotional intelligence of senior secondary school students. Indian Streams Research Journal, 2(9), 2-5.
Saracaloğlu, A. S. ve Yenice, N.(2009). Fen bilgisi ve sınıf öğretmenlerinin öz-yeterlik inançlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 5(2), 244–260.
Schwarzer, R.,and Hallum, S. (2008). Perceived teacher self-efficacy as a predictor of job stres and burnout: Mediation analyses. Applied Psychology, 2008, 57(1), 152–171.
Short, P.C., (2010). Responsible Environmental Action: Its Role and Status In Environmental Education and Environmental Quality. The Journal Of Environmental Education, 41(1), 7–21.
Smyth, J. C. (2006). Environment and education: a view of a changing scene. Environmental Education Research, 12, (3–4), 247–264.
Sülün, Y. ve Sülün S. (2006). İnsan ve Çevre. Aydoğdu M., Gezer, K. (Ed.), Çevre Bilimi (85-96). Ankara: Anı Yayıncılık.
Çevre Eğitimi Öz-Yeterlik Ölçeği…
408
Uşak, M. (2006). Çevre Nedir? Aydoğdu M., Gezer, K. (Ed.), Çevre Bilimi (1-9). Ankara: Anı Yayıncılık.
Uzun, N. ve Sağlam, N. (2005). Sosyo-ekonomik durumun çevre bilinci ve çevre akademik başarısı üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 194–202.