Buradasınız

Organik Tarımda Biyolojik Mücadele

Biological Control in Organic Farming

Journal Name:

Publication Year:

Author Name
Abstract (2. Language): 
In conventional farming, the negative effects of pesticides usage on the environment and human health in chemical control have resulted in efforts to reduce the use of pesticides. One natural method to counter pesticides is organic farming with biological control by introducing natural enemies in place of pesticides. Organic farming can be defined as an approach to agriculture is to create environmentally and economically sustainable agricultural production systems. Biological control is most effective when used together with other compatible pest control practices in organic farming. There are three general approaches to biological control; conservation, augmentation and importation of natural enemies. The conservation of natural enemies is the most important and readily available biological control practice in recent years. If the populations of a natural enemy are not present or can not respond quickly enough to the pest population, augmentation is used to manipulate of natural enemies and increase their effectiveness. This type of biological control involves two general methods: mass production and periodic colonization; or genetic enhancement of natural enemies. Natural enemies can be released at a critical time of the season (inoculative release) or literally millions can be released (inundative release). Importation of natural enemies, referred to as classical biological control, is the introduction of natural enemies to a new locale where they did not originate or do not occur naturally. Biological control in organic agricultural systems is more friendly to the environment and more sustainable than the other farming systems. There is a need to study the past trends in inputs usage like fertilizers and pesticides in crop production and alternative control methods with strategies for sustainable agriculture.
Abstract (Original Language): 
Konvansiyonel tarımda kimyasal mücadelede kullanılan pestisitlerin çevreye ve insan saglıgına olumsuz etkileri pestisit kullanımının azaltılması çabalarını dogurmustur. Pestisitlere alternatif dogal metotlardan biri de organik tarımda dogal düsmanların kullanıldıgı biyolojik mücadeledir. Organik tarım, çevresel ve ekonomik olarak sürdürülebilir tarımsal üretim sistemini olusturmayı amaçlayan bir yaklasım olarak tanımlanabilir. Organik tarımda biyolojik mücadele, uygun diger mücadele yöntemleri ile birlikte uygulandıgında çok etkilidir. Biyolojik mücadelede üç temel yaklasım vardır: mevcut dogal düsmanların korunması ve etkinliklerinin arttırılması, dogal düsman popülâsyonunun çogaltılması ve desteklenmesi, dogal düsmanların ithal edilmesi. Son yıllardaki biyolojik mücadele anlayısı dogada mevcut olan faydalı organizmaların korunması ve etkinliklerinin artırılması yönündedir. Dogal düsmanların yeterli yogunluga ulasamadıgı durumlarda etkinligini artırmak için laboratuarda üretilerek dogaya salımı yapılmaktadır. Dogal düsman popülâsyonunun çogaltılması iki genel metot ile yapılmaktadır: dogal düsmanların kitle üretimi ve periyodik kolonizasyonu veya dogal düsmanların genetik yolla çogaltılmasıdır. Dogal düsmanlar insektaryumlarda üretilmekte ve kritik zamanda asılama (inoculative) veya kitle halinde salım (inundative) olmak üzere iki yol ile salımı yapılmaktadır. Klasik biyolojik mücadele yöntemi olarak da tanımlanan dogal düsmanların ithali, ekosistemde yeni olan ve bir salgın olusturan zararlının o yörede bulunmayan dogal düsmanlarının zararlının anavatanından getirilip o alana yerlestirilmesi esasına dayanır. Organik tarımda biyolojik mücadele çevre dostu bir uygulama olup, diger tarım sistemlerine göre daha kalıcıdır. Sürdürülebilir tarımda, bitki korumada önemli bir girdi olan pestisitler ve gübrelerin alternatifi olan kontrol metotları ile stratejilerinin belirlenmesi çalısmalarına ihtiyaç vardır.
19-27

REFERENCES

References: 

Abraham, C.T., and Singh, S.D., 1984. Weed Management
Studies in Sorghum/Legume Intercropping Systems,
Weed Abstract, 039-02070.
Anonymous, 2007. Biological Control Department.
Available from URL:
http://www.adanaziraimucadele.gov.tr/.
Anonymous, 2008a. The World of Organic Agriculture.
Available from URL: http://www.ifoam.org;
http://www.fibl.org.
Anoymous, 2008b. Organic Control of Pests and Diseases.
Available from URL:
http://www.organicfarmingworld.com/index.html.
Anonymous, 2008c. Organik Tarım. URL:
http://www.ankara-tarim.gov.tr.
Anonymous, 2008d. Organik Tarım. URL: http://www.
tarim.gov.tr.
Agrios, G. N., 2005. Plant Pathology. (5th ed.). Elsevier
Academic Pres, London, 922 pp.
Coskuntuncel, S., ve Kornosor, S., 1996. Çukurova'da
Mısır kurdu (Ostrinia nubilalis Hübner Lepidoptera:
Pyralidae)'nun Biyolojik Mücadelesinde Yumurta
Parazitoidi (Trichogramma evanescens Westwood
Hymenoptera: Trichogrammatidae)'nin Kitle Salım
Etkinligi le Dogal Parazitleme Oranının
Saptanması.Türkiye III. Entomoloji Kongresi, 24-28
Eylül, Ankara, 294-304.
Dernek, Z., 1987. Karısık Ekim Sisteminde Fasulye le Bir
Arda Yetistirilen Mısırın Azot ve Fosfor
Gereksiniminin Belirlenmesi, Köy Hizmetleri
Arastırma Enstitüsü Yayınları, Yayın No:137,
Ankara.
Isık, K., 1997. Biyolojik Çesitlilik (Biodiversity). Bilim ve
Teknik, TUBTAK, Ankara, 30 (350), 84:87.
Lampkin, N.H., 1994. Organic Farming: Sustainable
Agriculture in Pactice, The Economics of Organic
Farming: An International Perspective, Ed:N.H.
Lampkin and S. Padel, Guilford. Farming Press
Books, Wharfedale Road, Ipswich IP1 4 LG, UK.
Lin, R., Liang, H., Zhang, R., Tian, C., and Ma, Y., 2003.
Impact of Alfalfa/Cotton Intercropping and
Management on Some Aphid Predators in China.
Journal of Applied Entomology, 127 (1), 33–36.
Öncüer, C., 1993. Tarımsal Zararlılarla Savas Yöntemleri
ve laçları. Ege Üniv. Zir. Fak. Bitki Koruma Böl.
Bornova, zmir, 326s.
Özkan, A., Önuçar, A., Yumruktepe, R., Pala, H., ve
Gönen, O., 1997. Turunçgil Bahçelerinde Entegre
Mücadele Teknik Talimatı. T.C. Tarım ve Köyisleri
Bakanlıgı, Tarımsal Arastırmalar Genel Müdürlügü,
Bitki Saglıgı Arastırmaları Daire Baskanlıgı,
Ankara,73 s.
Öztemiz, S., 2006. Mısırkurdu ve Biyolojik
Mücadelesi.Ticaret Borsası Yayınları, Konya, 23:
52-57.
Parrella, M.P., 1990. Biological Control in Ornamentals:
Status and Perspectives. IOBC/WPRS Bull. 13, 161–
68.
Tuncer, C., 2007. Organik Tarımda Zararlıların Yönetimi.
Organik Tarım Türkiye 1. Kongresi Raporu. 19-20
Ekim, Bahçesehir, stanbul, s: 38.
Weeden, C.R., Shelton, A.M., ve Hoffman, M.P., 2007.
Biological Control: A Guide to Natural Enemies in
North America. Available from
URL:http://www.nysaes.cornell.edu/ent/biocontrol.
Willer H., and Yussefi, M., 2007. FiBL and SOEL
Surveys. The World of Organic Agriculture -
Statistics and Emerging Trends. IFOAM, Bonn,
Germany and FiBL, Frick, Switzerland. 252 p.
Available from URL: http://www.organic-world.net.
Zitter,T.A., and Simms, J.N., 1980. Management of
Viruses by Attraction of Vector Efficiency and by
Cultural Practices. Annu. Rev. Phytopathol., 18,
289-310.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com