Buradasınız

Trabzon Ġli ve Ġlçelerindeki Mera Alanlarındaki Önemli Yabancı Ot Türleri ile Bunların Dağılımları ve Yoğunluklarının Belirlenmesi

Determination of important weed species, their distributions and densities in grasslands of Trabzon province, Turkey

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
This study was carried out to determination important weed species, the available frequency, common covering and density of weeds in grasslands of Trabzon province in 2008-2009. Surveys were conducted in 214 sampling areas belong to 80 grasslands of Trabzon province (central district, Akçaabat, Araklı, Çaykara, Dernekpazarı, Hayrat, Köprübaşı, Maçka, Sürmene, Tonya, Vakfıkebir and Yomra). The random sampling was made according to representing at least 1% of the areas of grassland. 1/4 m2 were taken in a sampling area at least 20 times. The weeds within the frame were counted, the frequency, common covering and density of weeds were determinated. Sixty weed species and forty eight genus belong to Twenty four families (1 Pteridophyta, 4 Monocotyledonae, 19 Dicotyledonae) were identified in the grasslands surveyed. The most commonly found families were Asteraceae (10 species), Apiaceae (6 species), Lamiaceae (6 species), Scrophulariaceae (5 species), Liliaceae (4 species) ve Polygonaceae (3 species). The most common weed species were Alchemilla pseudocartalinica Juz., Pteridium aquilinum (L.) Kuhn, Euphorbia oblongifolia C. Koch, Veratrum album L., Silene vulgaris (Moench) Garcke, Digitalis ferruginea L., Hypericum perforatum L., Conium maculatum L. and Alchemilla orduensis B . Pawl. in pasture areas surveyed.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışma Trabzon İli mera alanlarında sorun oluşturan önemli yabancı ot türleri, rastlanma sıklığı, genel kaplama alanı ve yoğunluklarını saptamak amacıyla 2008 ve 2009 yıllarında yürütülmüştür. Trabzon’a bağlı Merkez, Akçaabat, Araklı, Çaykara, Dernekpazarı, Hayrat, Köprübaşı, Maçka Sürmene, Tonya, Vakfıkebir ve Yomra olmak üzere 12 ilçede toplam 80 merada 214 örnekleme alanında sürvey gerçekleştirilmiştir. Sürvey alanlarında mera alanının en az %1’ini temsil edecek şekilde tesadüfi örnekleme yapılmıştır. Her örnekleme alanına 1/4 m2’lik çerçeve en az 20 kez atılmıştır. Çerçeveye giren yabancı otlar sayılmış, rastlanma sıklığı, genel kaplama alanı ve yoğunlukları belirlenmiştir. Sürvey yapılan meralarda 1’i Pteridophyta, 4’ü monocotyledonae, 19’u dicotyledonae olmak üzere 24 familyaya ait 48 cins ve 60 yabancı ot türü saptanmıştır. Türlerin çoğunlukla Asteraceae (10 tür), Apiaceae (6 tür), Lamiaceae (6 tür), Scrophulariaceae (5 tür), Liliaceae (4 tür) ve Polygonaceae (3 tür) familyalarına ait oldukları belirlenmiştir. Yapılan sürvey çalışmasında en fazla rastlanan yabancı otlar Alchemilla pseudocartalinica Juz., Pteridium aquilinum (L.) Kuhn, Euphorbia oblongifolia C. Koch, Veratrum album L., Silene vulgaris (Moench) Garcke, Digitalis ferruginea L., Hypericum perforatum L., Conium maculatum L. ve Alchemilla orduensis B . Pawl.’dir.
29
36

REFERENCES

References: 

Anonim (2007). TR9 Doğu Karadeniz Bölgesi Tarım Master Planı. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Ankara. 60-61.
Anşin R (1979). Trabzon-Meryemana araştırma ormanı florası ve saf ladin meşcerelerinde floristik araştırmalar. Trabzon: Karadeniz Gazetecilik ve Matbaacılık A.Ş. 233.
Anşin R (1983). Türkiye’nin Flora bölgeleri ve bu bölgelerde yayılan asal vejetasyon tipleri. Karadeniz Teknik Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 6: 318-339.
ASAV ve ark./ JAFAG (2014) 31 (1), 29-36
35
Aydeniz A ve Brohi A (1993). Gübreler ve gübreleme. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No:1, Tokat.
Balabanlı C, Albayrak S, Türk M ve Yüksel O (2006). Türkiye çayır meralarında bulunan bazı zararlı bitkiler ve hayvanlar üzerindeki etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Sayı. 2. 89–96
Baytop A (1989). Türkiye'nin Tıbbi ve Zehirli Bitkileri İstanbul Üniversitesi Yayın No:3560 Gençlik Matbaası, İstanbul. 290.
Bilgin F (2010). Artvin Ardanuç-Aydın Köyü Yaylası Mera Vejetasyonu İle Bazı Toprak Özelliklerinin Yükseltiye Göre Değişiminin İrdelenmesi. Artvin Çoruh Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Orman Mühendisliği Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Artvin. 75-76.
Büyükburç U, Karadağ, Y ve Yıldırım M (1997). Silage production possibility of Sorghum vulgare, S. sudanense and their hybrids on the second crop condition of Tokat- Turkey. XVIII. International Grassland Congress, June 8-19, Vol. 2, Session. 19, 9-10, Canada.
Cacares O and Santana H (1987). Nutrutive value and nutrient yield of six forage grass esvalor nutritivoyren dimiento de. Estacion Exp. Pastosy Forrajes IndıoHatuey, 10 (1): Matazas, Cuba. 76-82.
Çeçen S, Öten M ve Erdurmuş C (2005). Batı Akdeniz sahil kuşağında sorgum (SorghumBicolor L.), sudanotu (Sorghum sudanense Staph.) ve mısırın (ZeaMays L.) ikinci ürün olarak değerlendirilmesi, Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 18 (3), 337- 341.
Çiğdem İ ve Uzun F (2006). Samsun ili taban alanlarında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek bazı silajlık
sorgum ve mısır çeşitleri üzerine bir araştırma. OMÜ Zir. Fak. Dergisi, 21 (1), 14-19.
Davis PH (1965-1988). Flora of Turkey and Aegean Islands Vol:1-9, Edinburg Universty Press, Edinburg.
Düzgüneş O, Kesici T, Kavuncu, O ve Gürbüz F (1987). Araştırma ve Deneme Metotları. Ankara Üniv. Zir. Fak. Yayınları, 295, Ankara.
Eminağaoğlu Ö (2004). Kafkasya Karışık Ilıman Yağmur Ormanı ve Yüksek Alpin Meralarda Flora Sürveyi Kesin Sonuç Raporu. T.C. Orman ve Çevre Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü. GEF-II Proje Müdürlüğü. Biyolojik Çeşitlilik ve Doğal Kaynaklar Yönetimi Projesi, Artvin. 1075-1090
Erkun V (1999). Çayır meraların önemi ve tarihi gelişimi. Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, 131-136, Ankara.
Gams H (1938). Okologie der Extratpopischen Pteridophyten in “Manuel of Pteridology”,382-419.
Geren H ve Kavut TY (2009). İkinci ürün koşullarında yetiştirilen bazı sorgum (Sorghum sp.) türlerinin
mısır (Zea mays L.) ile verim ve silaj kalitesi yönünden karşılaştırılması üzerine bir araştırma. E.Ü. Ziraat Fak.Derg.,2009, 46(1): 9-16.
Gleason HA and Cronquist A (1991). Manual of vascular plants of northeastern United States and adjacent Canada. 2nd Edition. New York; New York Botanical Garden, 910 pp.
Gökhan EE (2003). Elazığ ili çayır mera kaynakları. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları. 3. 42-45
Gül İ ve Baytekin H (1999). Diyarbakır sulu koşullarında ikinci ürün olarak yetiştirilen silaj sorgum çeşitlerinde farklı bitki sıklıklarının verim ve bazı tarımsal karakterlere etkisi üzerinde bir araştırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kong., Cilt:3, 166-171, Çayır-Mera Yem Bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, Adana.
Hayırlıoğlu-Ayaz S (1999). Doğu Karadeniz Bölgesinde Yayılış Gösteren Alchemilla L. Türlerinin Morfolojik ve Sitotaksonomik Yönden İncelenmesi, KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Trabzon.
İptas S (1993). Tokat yöresinde sorgum ve sorgum x sudanotu melezi çesitlerinde yararlanma imkânları. Tarla Bitkileri Çayır-Mer’a ve Yem bitkileri Kongresi. 21-22 Eylül 1993, İzmir. 341-351.
İptaş S ve Yılmaz M (1995). Silajlık sorgum ve sorgum x sudanotu melezlerinde farklı sıra aralıklarının bazı morfolojik ve tarımsal özelliklere etkisi üzerine bir araştırma. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 12 (1), Tokat, 203-211.
Küçük M (1998). Kürtün (Gümüşhane)-Örümcek Ormanlarının florası ve saf meşcere tiplerinin floristik kompozisyonu. Trabzon: Trabzon İnkılap Matbaacılık Ltd. Şti. TC. Orman Bakanlığı Doğu Karadeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü, Yayın No: 5.
Lauber K ve Wagner G (1996). Flora Helvetica. Bern, Switzerland; Verlag Paul Haupt. 477-478.
Malik MFA, Hussain M and Awan SI (2007). Yield response of fodder sorghum (Sorghum bicolor) to seed rate and row spacing under rain-fed conditions. Journal of Agriculture and Social Sciences. 3 (3), 95- 97.
Odum EP 1971. Fundamentals of Ecology. W. B. Saunders Company, Philadelphia, London, Toronto, 574 p.
Öğüt H ve Eryılmaz A (1991). Ülkemizde çayır mera ve yem bitkilerinin geliştirilmesi çalışmaları, politikalar ve getirilen teşvikler. Türkiye 2. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi, (28-31 Mayıs 1991), 1-10, İzmir.
Özaslan Parlak A ve Sevimay CS (2007). Arpa ve buğday hasadından sonra bazı yem bitkilerinin ikinci ürün olarak yetiştirilme imkanları. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 13 (2) 101-107.
Özcan M (2010). İzmit-Yuvacık Havzası Orman İçi Meraları ve Mera Vejetasyonu Karakteristikleri. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Özer Z, Önen H, Tursun N ve Uygur FN (1999). Türkiye’nin Bazı Önemli Yabancı Otları
ASAV ve ark./ JAFAG (2014) 31 (1), 29-36
36
(Tanımları ve Kimyasal Savaşımları). Gaziosmanpaşa Üniv. Ziraat Fak. Yayınları, No: 38, Kitap seri No: 16, ISBN: 975-7328-24-3.
Palabaş S ve Anşin R (2006). Subalpine and alpine flora of Altindere valley (Maçka, Trabzon). Turkish Journal of Botany, 30 381-398.
Sevimay CS, Hakyemez HB ve İpek A (2001). Ankara sulu koşullarında yetiştirilen silaj sorgum çeşitlerinde farklı azotlu gübre dozlarının verim ve bazı tarımsal karekterlere etkisi. Türkiye 4. Tarla Bitkileri Kongresi, Tekirdağ, 61-66.
Siefers MK, Turner JE, Huck GL, Young MA, Anderson SA, Pope RV and Bolsen KK (1997). Cattlemen’s Day 1997.
Spiegelberger T, Matthies D, Muller-Scharer H and Schaffner U (2006). Scale-dependent effects of land use on plant species richness of mountain grassland in the European Alps. Ecography 29 : 541-548.
Tanker M ve Tanker N (1973). Farmokognozi (Cilt I). Özışık Matbaası, İstanbul.
Tanker N, Koyuncu M ve Coşkun M (1998). Farmasötik Botanik. Ankara Üniv. Eczacılık Fak. Yayınları, Ders Kitapları No : 78. ISBN: 975-482-411-8. Ankara.
Tanker N, Koyuncu M ve Coşkun M (2007). Farmasötik Botanik. Ankara Üniv. Basımevi, No: 88. ISBN No: 975-482-628-5, Ankara.
Tarman Ö 1972. Yem Bitkileri Çayır ve Mera Kültürü. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No:464. Ders Notu :157, Ankara.
Tokluoğlu M (1986). Zehirli çayır ve mera bitkileri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. Yayın No:13, Samsun.
Torrecillas M, Cantamutto MA and Bertoia LM (2011). Head and stover contibutin to digestible dry matter yield on grain and dual-purpose sorghum crop. Australian Journal of Crop Science, 5 (2), 116-122.
Tosun F ve Altın M (1986). Zehirli çayır, mera ve yayla kültürü ve bunlardan faydalanma yöntemleri. Ondokuz Mayıs Üniv. Yay. No:9, 155-171.
Uluğ E, Kadıoğlu İ ve Üremiş İ (1993). Türkiye’nin Yabancı Otları ve Bazı Özellikleri. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Adana Zirai Mücadele Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Yayın No: 78, Adana.
Uygur S, Erkılıç A ve Uygur FN (1993). Çukurova Bölgesinin Bazı Yabancı Ot Türlerinin Konukçuluk Ettiği Fungal Etmenler ve Bunların Bulaşıklık Oranlarının Araştırılması, Türkiye 1. Herboloji Kongresi Bildirileri, 3-5 Şubat,1993.Adana 405-413.
Uygur E (2012). Tokat ekolojik koşullarında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek bazı silajlık sorgum (Sorghum vulgare L.) çeşitlerinin adaptasyon yeteneklerinin belirlenmesi. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı.
Uzun A ve Terzioğlu S (2008). Vascular flora of forest vegetation in Altındere valley (Maçka-Trabzon). Turkish Journal of Botany, 32: 135-153.
Van Soest PJ, Robertson JB and Lewis BA (1991). Methods for dietary fiber, neutral detergent fiber, and nonstarch polysaccharides in relation to animal nutrition. J.Dairy Sci. 74: 3583-3597.
Walters SM and Pawlowski B 1968. Flora Europaea, Cambridge University Pres. Cambridge. Vol 2 pp. 48-64.
Yılmaz İ ve Akdeniz H (2000). Van koşullarında bazı silaj sorgum çeşitlerinde farklı ekim sıklıklarının verim üzerine olan etkileri. International Animal Nutrition Congress Bildiriler Kitabı, Isparta, 490- 495.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com