Buradasınız

Anasayfa » Content

ROMA STATÜSÜ’NÜN KABULÜ SÜRECİNDE TÜRKİYE’NİN KARŞILAŞABİLECEĞİ MUHTEMEL SORUNLAR VE ÇÖZÜM YOLLARI

POSSIBLE PROBLEMS AND SOLUTION METHODS WHICH TURKEY MAY FACE IN THE PROCESS OF ADOPTING ROMA STATUS

Journal Name:

  • Güvenlik Stratejileri Dergisi

Publication Year:

  • 2009

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
Throughout the Mankind History, people have witnessed a lot of scenes of violence and at the end of each slaughter, people’s yearning to universal justice has increased. Reason of Both World Wars and much genocide in a century, a permanent international criminal court is become inevitable. Long and concerated dispute, Rome Statute came in to force in 01 July 2002 with ratification of 60th country. Turkey and Azerbaijan have not ratified Statute and so it is only two countries in Europe Council. Ratification of Statute by Turkey is important to show respect and trust to international law. On the other hand, changes in Law Constitutions and Criminal Turkish Law in 2005, rose as an expectation of acceptance of jurisdiction of International Criminal Court. It is evaluated that approval of statute may have benefits by causing improvement in national jurisdiction, but its provisions, which will cause problems for Turkey about non-international, armed conflicts, crime of aggression and protracted armed conflicts.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
İnsanlık tarihi birçok şiddet hareketine sahne olmuş, milyonlarca insanın ölüm nedeni olan katliamlar evrensel bir adalet düzenine olan özlemi arttırmıştır. Bir yüzyıla sığan iki Dünya Savaşı ve birçok soykırım hareketi sürekli bir uluslararası ceza mahkemesinin kurulmasını kaçınılmaz kılmıştır. Uzun ve yoğun tartışmalar sonucunda hazırlanan Uluslararası Ceza Mahkemesi (UCM)’ne ilişkin Roma Statüsü, 60 ülkenin onayını almasının ardından, 01 Temmuz 2002 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Avrupa Konseyi ülkeleri arasında sadece Türkiye ve Azerbaycan Statü’ye imza atmamıştır. Türkiye’nin Statü’ye taraf olması insan hakları ve uluslararası hukuka olan saygının ve inancının vurgulanması açısından önemlidir. Anayasa değişiklikleri ve 2005 yılında yürürlüğe giren Türk Ceza Kanunu, Türkiye’nin yakın zamanda UCM’nin yargılama yetkisini tanıyacağı yönünde ki inancı arttırmıştır. Ulusal yargı sisteminin gelişmesine katkı sağlayacağı değerlendirilen Statü’nün, uluslararası olmayan çatışmalar, saldırı suçu ve uzamış silahlı çatışma kavramı hakkındaki hükümlerinin Türkiye açısından sorunlar yaratabileceği değerlendirilmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-roma-statusunun-kabulu-surecinde-turkiyenin-karsilasabilecegi-muhtemel-sorunlar-cozum-yollari.pdf
  • 9
167-192
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. ARAL, B. (2005, Şubat-Nisan). Egemenlik ve İnsan Haklan Açısından Küreselleşme
ve Uluslararası Hukuk. Akademik Araştırmalar Dergisi (24), s.57-78
2. Arnold, R. (2004). The ICC As A New Instrument For Repressing Terrorism. Ardsley,
N.Y.: Transnational Publishers.
3. ASLAN, M. Y. (2006). Teoride ve Uygulama Savaş Suçları. Ankara: Bilge Yayınevi.
4. ASLAN, M. Y. (2007, Kasım-Aralık). Uluslararası Ceza Divanı ve Kişisel Ceza
Sorumluluğu. Türkiye Barolar Birliği Dergisi (73), s. 239-255.
5. AYDINLI, H. İ. ve AYHAN, V. (2004). Egemenlik Kavramının Tarihsel Gelişimi
Perspektifinden İktidarın Sınırlandırılması Tartışması. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve
İdari Bilimler Dergisi (1), s.67-84.
6. AZARKAN,E.(2003). Nuremberg’ten La Haye’ye: Uluslararası Ceza Mahkemeleri,
Kırklareli:Beta Yayınevi.
7. BAYILLIOĞLU, U. (2007). Uluslararası Ceza Mahkemesi ve Türkiye. AÜHFD (1), s. 51-121.
8. BROOMHALL, B. (2004). International Justice and The International Criminal Court:
Between Sovereignty and the rule of Law. Oxford: Oxford University Pres.
9. BOS A. , Herman von Hebel, J. G. Lammers, Jolien Schukking.(1999). Reflections on
the International Criminal Court La Haye: Cambridge University.
10. GRAY, C. (2004). International Law and the Use of Force. New York: Oxford
University Pres.
11. KKTC Nüfus Sayımı Sonuçları. (14 Şubat 2007). 16 Ekim 2008 tarihinde Bilgi Portalı:
http://www.kenthaber.com/Arsiv/Haberler/2007/Subat/14/Haber_208742.aspx
adresinden alındı.
12. KÖPRÜLÜ, T. (2005). Uluslarası Ceza Mahkemesi Statüsünde Uluslarası İşbirliği ve
Adli Yardımlaşma, Uluslararası Hukuk ve Politika (3), s. 57-76.
13. OCAMPO, L. M. (9 Şubat 2006). Communication concerning the situation in Iraq. 16
Ocak 2009 tarihinde Bilgi Portalı: http://www.icc-cpi.int/NR/rdonlyres 04D143C8- 9FB-
466C-AB77-4CDB2FDEBEF7/43682/OTP_letter_to_senders_re_Iraq_9_
February_2006.pdf adresinden alındı.
14. ODMAN, T. (1996, Nisan). Eski Yugoslavya ile İlgili Uluslararası Ceza
Mahkemesinin Kuruluşu ve Yasal Dayanağı. AÜHFD (1), s. 133.
15. ÖNOK, M. (2003). Tarihi Perspektifiyle Uluslararsı Ceza Mahkemesi. Ankara: Turhan
Kitabevi.
16. YAMANER M. B. (2007). Silahlı Çatışmalarda Sivillerin Korunması. İstanbul:
Arıkan.
17. YENİSEY, F. (2007). Uluslararası Ceza Divanı. İstanbul: Arıkan Yayımevi.
Hukuki Mevzuat:
1. 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu, 1930.
2. 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu, 2004.
3. Birleşmiş Milletler Soykırım Suçunun Önlenmesi ve Cezalandırılması Sözleşmesi, 1948.
4. Cenevre Sözleşmesi Ek Protokol II, 1977.
5. Uluslararası Ceza Mahkemesi Roma Statüsü, 1998.
6. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com