Conversations with a Lady: Women and the Religious Debate in Caroline Print Culture
Journal Name:
- Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
Women's participation in the print culture associated with the Caroline court is often discussed as a special category of literary history, isolated from the specific contexts of Charles I's policies and the ongoing religious conflicts disrupting Europe. Charles I's reign saw a gradual movement towards absolutism, demonstrated by his decision to rule without Parliament between 1629 and 1640, vigorous censorship of religious and political criticism, and embrace of the doctrine of the Divine Right of Kings. His controversial commitment to Arminianism**, and continued penalisation of Roman Catholics also ensured that some communities remained alienated from the court. Rather than examining women writers as a separate group, it is fruitful to analyse their role within the wider print culture generated in this atmosphere. While the increasingly feminocentric court enabled some women to transgress conservative norms concerning gender to construct themselves as authors, the court was far from being a homogeneous community. Male and female-authored texts tend to demonstrate their authors' primary commitment to specific religious and political communities, and willingness to negotiate with the dominant discourses of the court in order to promote them. Nevertheless, women as authors or addressees of printed texts debating religious allegiance became an increasingly conspicuous aspect of Caroline literature. The genre I describe as "conversations with a lady" included both court propaganda and attempts to intervene in the discourses of the court. The prayer book compiled for women by Bishop John Cosin (1627), for example, was commissioned by the king as part of his drive to reconcile an increasingly Calvinist English community to Arminian Protestantism, but initiated by Protestant women at Queen Henrietta Maria's court wishing to assert their religious identity against the ostentatious Catholicism of the queen's French entourage. While Puritan authors responded by conflating anti-feminist and anti-Catholic critiques of the court, two examples of printed texts by women addressing the court attempt to mediate between the dominant royalist ethos and disparate religious groups. The first, a set of poetic meditations (1634), by Alice Sutcliffe, can be read as a response to the prayer book project and an attempt to mediate between the courtly centre and Puritan impulses.The second, a translation by Susan DuVerger of the Roman Catholic religious romances by Bishop Jean-Paul Camus (1639), represents an attempt to disseminate popular Catholic literature amongst a Protestant English audience. Printed addresses to, and discussions with, prominent women before and during the civil wars and Interregnum also construct women as disinterested judges, mediators and commentators on religious matters. Women's visibility in court culture meant that they increasingly became the authors, commissioners and addressees of religious texts in the Caroline period, while gender, as a means of avoiding censorship and resisting politicisation, became a powerful weapon in the religious debate.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Caroline
sarayıyl
a bağdaştırılan kadınların yayıncılığa katılımları, genellikle Charles I'in politikaları ve Avrupa'yı etkileyen dini çatışmalardan bağımsız, özel bir edebiyat tarihi kategorosinde incelenir. Charles I'in krallığı döneminde, 1629-1640 yılları arasında ülkeyi Parlamentosuz yönetme, dini ve politik eleştirilerin sansür edilmesi ve İlahi Hak Teorisi ilkesinin benimsenmesi gibi olaylarda görüldüğü gibi, mutlakiyete doğru bir kayma görülür. Kral'ın Arminian Anglikanizm'i kabullenme çelişkisi ve Roman Katolik'lerin cezalandırılmaya devam edilmesi bazı toplulukların saraya yabancılaştığını kanıtlar. Kadınları ayrı bir grupta incelemek yerine bu atmosferin yarattığı daha geniş kapsamlı basım kültürü içindeki rolleri açısından incelemek daha yararlı olacaktır. Gittikçe kadın merkezli olmaya başlayan saray, bazı kadınların geleneksel değerleri aşıp yazar olmalarına imkan sağladıysa da, saray homojen bir topluluktan oluşmuyordu. Kadın ve erkek yazarlı tüm metinler yazarlarının belli bir dini ve siyasi topluluğa temel adanmışlıklarını ve ilerlemek için sarayın temel baskın söylemlerine uyma isteklerini yansıtma eğilimindeydi. Yine de, dini uzlaşmayı dile getiren yazılı metinlerin yazarları ya da okuyucuları olarak kadınlar gittikçe Caroline edebiyatının göze çarpan ögeleri olmuşlardır. "Bir hanımla söyleşiler" diye tanımlayacağımız edebi tür hem saray propagandası hem de saray söylemine dahil olma girişimlerini kapsar. Kral'ın John Cosin'e (1627) bir kadın için dua kitabı bastırması, onun Protestan İngiliz cemaatinin Arminianizm ile barıştırması çabasının bir uzantısıdır, ancak bu kraliçenin Fransız maiyetinin gösterişli Roman Katolizm'ine karşı Protestan kadınlar tarafından Henrietta Maria'nın sarayında tanıtılmıştır. Puritan yazarlar saraya anti-feminist ve anti-katolik eleştirileriyle veryansın ederken, iki kadın tarafından saraya hitaben yazılan iki metin baskın kralcı düşünceyle farklı dini gruplar arasında arabuluculuk yapmayı hedefler. İlk olarak, Protestan Alice Sutcliffe'in yazdığı, şiirsel düşünceler serisi (1634) dua kitabı projesi'ne bir yanıt ve saray çevresi ile Puritan duyarlılık arasında arabuluculuk yapma girişimi olarak ele alınabilir. İkincisi ise Susan DuVerger'in, Fransız reform karşıtı yazar Jean Paul Camus'un (1639) Roman Katolik dini romanslarının çevirisidir ve popüler Katolik edebiyatı Protestan İngiliz okurlar arasında yayma girişimidir. İç Savaş dönemi ve öncesinde önemli kadınlarla ve önemli kadınlara hitaben basılan metinler de kadınlara dini konularda tarafsız yargılama, arabuluculuk ve yorumcu rollerini yükler. Saray kültüründe kadınların görünmesi, onların Caroline döneminde giderek saraya hitap eden politik-dini metinlerin yazarları, sorumluları ve hatipleri oldukları anlamına gelmekteydi, sansür ve siyasileşmeden kaçınmanın bir yolu olarak cinsiyet önemli bir dini tartışma silahı olarak kullanılmıştır.
FULL TEXT (PDF):
- 1
49-67