Buradasınız

Anasayfa » Content

ÂŞIKLIK GELENEĞİNİN YAŞATILMASINDA KÜLTÜREL İCRA MEKÂNI OLARAK EĞİTİM KURUMLARININ ROLÜ: İZMİR HALK ÂŞIKLARI DERNEĞİ ÖRNEKLEMİ

Role of Educational Institutions as Cultural Performance Centers in Keeping Tradition of Poetry Singing Alive: A Case Study of Izmir Poetry Singing Association

Journal Name:

  • Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2014

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Folk culture, which is transferred from one generation to another by various methods and ways within traditions, continues to be transformed by becoming rapidly modified and putting itself in harmony with the changes that the globalized world has gone through, in the areas of industrialization, communication, transportation, economics and also urbanization, and establishing for itself a new place in society. By doing this, the Turkish folk poetry tradition is able to survive today by blending aspects of Turkish culture from the past as well as the present. This Turkish folk poetry tradition, which is a continuation of the original folkloric-style singing poet tradition that constitutes a significant part of Turkish folk culture, originated from Central Asia. Within the case study of the Izmir Poetry Singing Association, this paper analyzes the role of educational institutions as cultural performance centers that help keep the folk poetry singing tradition alive by producing products of folklore and enabling their sustainability through performances instead of just maintaining their preservation as artifacts from the past.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Gelenek içerisinde kuşaktan kuşağa değişik yöntem ve metotlarla aktarımı yapılan halk kültürü, küresel dünyanın sanayileşme, iletişim, ulaşım, ekonomi ve kentleşme alanlarında gerçekleştirdiği hızlı değişime uyum sağlayarak hızla değişerek dönüşmeye ve bu yolla toplum içerisinde kendine yaşam alanı oluşturmaya devam etmektedir. Türk halk kültürünün önemli bir bölümünü teşkil eden ozan-baksı edebiyat geleneğinin devamı olan âşıklık geleneği, köklerini Orta Asya’dan almış ve geçmişten günümüze Türk kültürüne ait unsurları bünyesinde mayalayarak varlığını günümüze kadar sürdürmüştür. Çalışmada bu bağlamda, halk bilgisi ürünlerinin koruma altına alınmaya çalışılması yerine, bu ürünlerin yaratım ve üretim bağlamlarının sürdürülebilir kılınması düşüncesinden hareketle, âşıklık geleneğinin sürdürülebilir hale getirilmesinde kültürel icra mekânı olarak eğitim kurumlarının rolü konusu İzmir Halk Âşıkları Derneği örneklemi üzerinden ele alınarak tartışılacaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-asiklik-geleneginin-yasatilmasinda-kulturel-icra-mekani-olarak-egitim-kurumlarinin-rolu-izmir-halk-asiklari-dernegi-orneklemi.pdf
  • 1
20
35
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ARTUN, Erman (1998). “Günümüzde Yeniden Yapılanan Âşıklık Geleneğinin Sosyo-
Kültürel Boyutu” I. Emlek Yöresi ve Çevre Halk Ozanları Sempozyumu Bildirileri, Emod
Yayıncılık, Ankara, s. 43-49.
ASLAN, Ferhat (2007). “Kars Yöresi Âşıklarının Usta-Çırak Geleneği Bakımından
Değerlendirilmesi”, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, S. 35, s. 41-78.
BALKAYA, Âdem (2013). “Mekân Poetikası Bağlamında Âşık Kahvehaneleri ve Âşık
Üzerinde Kimi Fonksiyonları”, Turkish Studies, Vol. 8/1, s. 881-889.
BAŞGÖZ, İlhan, (1986) Folklor Yazıları, Adam Yayınları, İstanbul.
BORATAV, Pertev Naili (1968). “Âşık Edebiyatı”, Türk Dili, Türk Halk Edebiyatı Özel
Sayısı, S. 207, Ankara, s. 340-357.
ÇOBANOĞLU, Özkul (1999). “Elektronik Kültür Ortamında Âşık Tarzı Şiir Geleneği
Bağlamında Çukurova Âşıkları Üzerine Tespitler” III. Uluslararası Çukurova Halk
Kültürü Sempozyumu Bildirileri, Çukurova Üniversitesi Yayınları, Adana, s. 246-253.
----------, Özkul (2000). Âşık Tarzı Kültür Geleneği ve Destan Türü, Akçağ Yayınları, Ankara.
DUVARCI, Ayşe (2012). “Kültürümüzde İstanbul Kahvehaneleri ve Halk Edebiyatına
Katkıları”, Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, C. 1, S. 1, s. 75-86.
DÜZGÜN, Dilaver (2004). “Âşık Edebiyatı”, Türk Halk Edebiyatı El Kitabı, Editör: M.
Öcal Oğuz, Grafiker Yayınları, Ankara, s. 169-212.
EKİCİ, Metin (2010). Halk Bilgisi Derleme İnceleme Yöntemleri, Geleneksel Yayıncılık,
Ankara.
----------, Metin; FEDAKÂR, Pınar (2013). “Ege Üniversitesi Deneyimleriyle Somut Olmayan
Kültürel Mirası Yaşatarak Koruma”, Milli Folklor, S. 100, s. 50-60.
EMRE, Havva (2013). “Kültürün Değişim ve Dönüşümü Bağlamında Ozan Baksı
Geleneğinden Çağdaş Türk Ozanlığına Geçiş”, Bilim ve Kültür, S. 1, s. 55-72.
FEDAKÂR, Selami (2005). “Özbek Sözlü Destan Geleneğinde Değişim ve Tür Sorunu”,
Halk Kültüründe Değişim Uluslararası Sempozyumu Bildirileri, İstanbul, s. 216-228.
GÜNAY, Umay (1986). Âşık Tarzı Şiir Geleneği ve Rüya Motifi, Türk Tarih Kurumu
Basımevi, Ankara.
KÖPRÜLÜ, M. Fuad (1989). Edebiyat Araştırmaları I, Türk Tarih Kurumu Basımevi,
İstanbul.
OĞUZ, M. Öcal (1995). “Azerbaycan ve Türkiye Sahasında Âşık Edebiyatının XVI.
Yüzyılına Dair”, İpek Yolu Uluslararası Halk Edebiyatı Sempozyumu Bildirileri, Ankara, s.
423-433.
34 Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi - Yıl 7, Sayı 1, Haziran 2014
Zülfikâr BAYRAKTAR
OĞUZ, M. Öcal (2003). “Halkbilimi Çalışmalarının Yeni Dönemi: Somut Olmayan
Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi”, Milli Folklor, S. 60, s. 247-253.
----------, M. Öcal (2007). “Folklor ve Kültürel Mekân”, Milli Folklor, S. 76, s. 330-32.
SAÇKESEN, Ahmet (2003). İzmir’de Yaşayan Âşıklardan Derlenen Halk Hikâyeleri Üzerine
bir Araştırma, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans
Tezi, Danışman: Doç. Dr. Metin Ekici, İzmir.
SAKAOĞLU, Saim (1986). “Ozan, Âşık, Saz Şairi ve Halk Şairi Kavramları Üzerine”, III.
Milletlerarası Türk Folklor Kongresi Bildirileri, C. 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara,
s. 247-251.
YARDIMCI, Mehmet (2013). Başlangıcından Günümüze Türk Halk Şiiri, Kanyılmaz
Matbaacılık, İzmir.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com