Buradasınız

KAHRAMANMARAŞ’DA BAZI KENT PARKLARININ GEÇİRİMLİ ZEMİN YETERLİĞİ BAKIMINDAN İNCELENMESİ

INVESTIGATING SOME URBAN PARKS IN KAHRAMANMARAS FROM THE VIEWPOINT OF PERMEABLE GROUND SUFFICIENCY

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Ecological features of soils in cities are decreasing due to compaction which occurs due to building and road constructions. Compaction degrades structure and porosity of soils, and decreases water-permeability. On the other hand, urban parks are important parts of urban ecosystems from ecological point of view by improving natural life conditions. But sometimes, water-permeable surfaces in urban parks are decreased due to soil-sealing by hard materials. With this study, it is aimed to investigate some parks in the city of Kahramanmaraş from the viewpoint of sufficiency of water-permeable surfaces. Water-permeable surfaces is analysed by using high-resolution images, and green areas, water and asphalt surfaces, and buildings were digitized in geographical information systems environment, and areal coverage were calculated. The proportion of water-permeable surfaces was assessed considering the criteria used in similar international researches. According to criteria; >20% is considered as “not suitable”, 10-20% is “acceptable” for intensively used green spaces, 5-10% is “good” for general green lands, and <5% is “ideal”. The findings revealed that the proportions of non-permeable surfaces in the parks are high. It is concluded that to rehabilitate the urban parks, the parks should not be covered by solid materials redundantly.
Abstract (Original Language): 
Kentsel alanlarda bulunan toprakların ekolojik özellikleri, bina ve yol yapımı gibi faaliyetlerden kaynaklanan sıkışma nedeniyle giderek kaybolmaktadır. Sıkışmaya nedeniyle toprağın yapısı ve gözenekli yapısı bozulmakta, su geçirgenlik özellikleri azalmaktadır. Diğer taraftan, kent parkları da doğal yaşam koşullarını iyileştirme özellikleri bakımından kent ekosistemlerinin önemli birer parçasıdır. Ancak, toprak zeminlerin sert materyallerle fazla miktarda kaplanması nedeniyle parklarda su geçirgenlik özelliğine sahip alanlar azalabilmektedir. Bu çalışma ile, Kahramanmaraş kentinde bazı parkların geçirimli zemin yeterliği bakımından incelenmesi amaçlanmıştır. Geçirimli zemin oranları yüksek çözünürlüklü uydu görüntüleri yardımıyla belirlenmiş, bu amaçla yeşil alanlar, su yüzeyleri, asfalt yüzeyler ile binalar gibi alanlar coğrafi bilgi sistemleri ortamında sınıflandırılarak yüzölçümleri hesaplanmıştır. Parkların geçirimli zemin yeterliğinin incelenmesinde, uluslararası benzer çalışmalarda da kullanılan kriterlerden yararlanılmıştır. Bu kriterlere göre; sert zeminle kaplı alanların oranı %20’den büyük ise geçirgenlik düzeyinin “uygun olmadığı”, yoğun olarak kullanılan yeşil alanlar için %10-20 arasının “kabul edilebilir” olduğu, %5-10 oranı yeşil alanların geneli için “iyi”, %5’ten küçük oranlar için ise “ideal” olarak değerlendirilmektedir. Elde edilen sonuçlar, incelenen parkların çok yüksek düzeyde geçirimsiz zeminlere sahip olduğunu ortaya koymuştur. Kent parklarının ekolojik bakımdan iyileştirilebilmesi amacıyla, park zeminlerinin sert materyallerle gereksiz şekilde kaplanmasından kaçınılması gerektiği anlaşılmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
23-29

REFERENCES

References: 

 Anonymous. 2004. Making greener cities: a practical guide, Development of Urban Green Spaces to Improve the
Quality of Life in Cities and Urban Regions. Research Project, UZF Center for Environmental Research.
 Boyacıgil, O., Altunkasa, M. F. 2009. Adana Kuzeybatı Üst Kentsel Gelişme Alanı Örneğinde Verimli Aktif Yeşil
Alan Olanaklarının Belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22, 1, 59-67.
 Chiesura, A. 2004. The role of urban parks for the sustainable city. Landscape and Urban Planning, 68, 1, 129-138.
 Doygun, H., İlter, A. A. 2007. Kahramanmaraş Kentinde Mevcut ve Öngörülen Aktif Yeşil Alan Yeterliğinin
İncelenmesi. Ekoloji, 17, 65, 21-27.
 Ergin, Ş. 1989. Kentsel Açık-Yeşil Alan Donanımının Niceliksel Degerlendirmesine Yönelik Matematiksel Bir Model
Önerisi. Mühendislik Mimarlık Fakültesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümü Yayınları, Izmir, 58 s.
 Eşbah, H. 2006. Aydın’da Kent Parklarının Bazı Ekolojik Kalite Kriterleri Yönünden İrdelenmesi. Ekoloji, 15, 58,
42-48.
 Gül, A., Küçük, V. 2001. Kentsel Açık-Yeşil Alanlar ve Isparta Kenti Örneğinde İrdelenmesi. Süleyman Demirel
Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 2, 27-48.
 Li, F., Wang, R., Paulussen, J., Liu, X. 2005. Comprehensive concept planning of urban greening based on
ecological principles: a case study in Beijing, China. Landscape and Urban Planning, 72, 325-336.
 Pauleıt, S., Duhme, F. 2000. Assessing the environmental performance of land cover types for urban planning.
Landscape and Urban Planinng, 52, 1-20.
 Shin, D. H., Lee, K. S. 2005. Use of remote sensing and geographical information system to estimate green space
temperature change as a result of urban expansion. Landscape and Ecological Engineering, 1, 169-176.
 Ülger, F. N., Önder, S. 2006. Kayseri Kenti Açık-Yeşil Alanlarının Nitelik ve Nicelik Açısından İncelenmesi.
Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 20, 38, 108-118.
 Westmacott, R. 1991. Scale economics: ecological theory and planning practice in urban landscapes. Landscape and
Urban Planning, 21, 21-29.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com