THE END OF THE POSTMODERN SUBJECT THE NEW HUMAN ALTERNATIVE EXISTENCE, THE CONSCIOUSNESS OF REVELATION, SENSE IN ITSELF, GOD PARTICLE
Journal Name:
- İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author |
|---|---|
Abstract (2. Language):
İmage is a new definition and recognition of an alternative
with consciousness in the literature of modernizm and postmodernizm. The
image consciousness creates a triangular process of existence and perception
in terms of subjective state. The first one is ‘spatial existence’. The spatial
existence expresses the unconsciousness state of the subject, interval of
existence and the state in which she perceives her own absolute reality. The
subject's perception of both existences is called ‘witnessing consciousness’. In
the state of witnessing, the subject exists in the whole state of watching, living
and acknowledging. It is possible to say ‘sense in itself’ for the new
consciousness that emerges from this state; ‘narrativeness’ for one's
witnessing his own absolute reality in the ‘sense in itself’; and ‘projection’ for
the state of interval existence's realization in the spatial existence. We can
name this entirely new state of subject as the ‘alternative existence’, ‘interval
existence’. This subject an original and is to be witneted by the history time. In
this respect, sound is a new god for the new existence’s realm. We can name it
‘sound-existence’, the perception of its own consciousness being in- itself. The
triple existence the place where the of the image is in existence as being in-itself and the consciousness of the earth emerges as a fictionalized due to the
perception conscious of the subject’s position in the fictional space of art
which is as the absolute reality to imbed in upper consciousness.
Narrativeness is the witnessing of an own consciousness in the of
interval existence; projection, on the other hand, is the interval existence
becoming the reason of the spatial existence.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
İmge, modernist ve postmodernist edebiyata özgü yeni bir edebiyat
tanımı ve bilinci ile alternatif bir varoluşu bilme yöntemidir. İmge bilinci
öznenin konumu açısından üçlü bir varoluş süreci ve algısı yaratır. Birincisi
‘mekânsal varoluş’tur. Mekânsal varoluş, öznenin bilinçsizlik konumunu;
süresel varoluş, kendisine ait mutlak gerçeği algıladığı konumunu ifade eder.
Öznenin iki tür varoluşu da algıladığı bilince tanıklık bilinci denir. Tanıklık
konumunda özne izleyen, yaşayan, bilen durumlarının tamamında birden
bulunur. Öznenin bu konumunun ortaya çıkardığı yeni bilince ‘özbenlik’
algısı, kişinin özbenlik algısı içinde tanıklık ettiği kendi mutlak gerçeğine
‘öyküsellik’, süresel varoluşun mekânsal varoluşta gerçekleşme konumuna
‘izdüşüm’ demek mümkündür. Öznenin bu yeni konumun tümüne birden
alternatif varoluş, süresel varoluş adını verebiliriz. Bu özne tarihin ilk defa
tanık olduğu yeni bir öznedir. Ses ise yeni varlık alanının yeni tanrısıdır. Ona
‘ses-varlık’, kendinde şeyin kendi bilincinin algısı adını verebiliriz. Üçlü
varoluş, imgenin kendinde şey olarak oluşumunu, öznenin sanatın kurgusal
alanındaki konumunu mutlak gerçek algısı nedeniyle yeryüzünün bir
kurgulanan olduğu bilincine yerleştiği üst bilinç alanıdır. Öyküsellik, süresel
varoluş algısındaki insanın kendi bilincine tanıklık etmesi, izdüşüm ise
süresel varoluştaki gerekçenin mekânsal alanda gerekçe olarak
biçimlenmesidir.
FULL TEXT (PDF):
- 4
98-131