Buradasınız

Anasayfa » Content

Tasavvuf Geleneğinde Kâmil Zühdün İki Temel Parametresi: Mârifet ve Rıza

Two Key Parameters of Absolute Zuhd in the Sufi Tradition: Ma’rifa and Rida

Journal Name:

  • İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2014

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Zuhd, one of the key concepts of the Sufi lexicon, is grounded in a conceptual framework that can be broadly summarized as "the human being's seeking or not seeking a thing, at heart." A zuhd which is, in and of itself, absolute and perfected, is directing the desire (raghba) and attachment towards the world in the heart to Allah and to enable the heart to seek Him above everything else. This can also be described as "the state of the servant's preferring Allah to everything else." A heart which has attained ma'rifa, or intimate knowledge of Allah, is pleased and contented with His every judgement and will pertaining to their person. The greatest rank of contentment (rida) is the human being's attaining the spiritual state expressed as "neither being pleased by worldly gain nor grieved by worldly loss." This approach closely corresponds to absolute zuhd.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Tasavvuf terminolojisinin önemli kavramlarından birisi olan zühd “insanın kalben bir şeye rağbet etmesi veya etmemesi” şeklinde özetleyebileceğimiz bir anlam çerçevesine oturmaktadır. Onunla alakalı yapılan hemen her yorum ve tanımda bunu görmek mümkündür. Kendi içinde farklı mertebeleri olan zühdün kâmil olanı ise, kalbdeki, dünyaya dönük olan rağbet ve sevgiyi, bütünüyle Allah’a yönlendirmek, bir başka deyişle kalbi en çok O’na rağbet ettirmektir. Buna “kulaun kalben Allah’ı başka her şeye tercih etmesi” demek de mümkündür. “Allah bilgisi” manasına gelen “mârifet” ile buna ulaşan gönül, O’nun kendisi hakkındaki bütün takdir ve dilemesinden de hoşnut ve razıdır. Rızanın en üst mertebesi de insanın “dünyaya ait işlerden kazandığına sevinmemesi, kaybettiğine de üzülmemesi” şeklinde ifade edilen ruh halidir ki bu yaklaşım aynı zamanda kâmil zühd ile birebir örtüşmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-tasavvuf-geleneginde-kamil-zuhdun-iki-temel-parametresi-marifet-riza.pdf
  • 4
824
839
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aclûnî, İsmail. (1932). Keşfü’l-hafâ ve müzîlü’l-ilbas ‘amme’ş-tehera mine’l-ehâdîsi
‘ala elsineti’n-nas. (2 cilt). Beyrut: Dâru İhyai't-Türasi'l-Arabi.
Asım Efendi. (tarih yok). Kamus Tercemesi. (4 cilt). İstanbul: Matbaatu’l-
Osmaniye.
Beyhakî, Ebu Bekir Ahmed b. Hüseyn. (1987). Kitabu’z-Zühdi’l-Kebir, Beyrut:
Dârü'l-Cinan.
Bolat, Ali. (2000). Muhasibi'ye Göre Mârifetin Unsurları. Tasavvuf: İlmî ve
Akademik Araştırma Dergisi. 2(4), 127-154.
Buhârî, Muhammed b. İsmail. (1990). el-Edebü’l-Müfred. Beyrut: Dârü'l-
Kütübi'l-İlmiyye.
Cürcânî, Seyyid Şerif. (1983). Kitâbu’t-tâ’rifât. Beyrut: Dârü'l-Kütübi'lİlmiyye.
Cevziyye, İbn Kayyim. (2004). Medâricü’s-Sâlikîn beyne menâzili iyyâke neste’în.
Beyrut: Dâru’l Kütübi’l-Ilmiyye.
Çift, Salih. (2012). Sûfîlere Göre Bir Bilgi Kaynağı Olarak Mârifet. XVII.
Kelam Anabilim Dalları Koordinasyon Toplantısı & Gnostik ve Okültizm
Sempozyumu. 1/ 217-232.
Firuzâbâdî, Muhammed b. Yakub. (1986). el-Kamusu’l- Muhît. Beyrut:
Müessesetü'r-Risâle.
Gazzâlî, Muhammed b. Muhammed. (2005). İhyâu Ulûmi’d-Din. (4 cilt).
Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye.
İbn Hanbel, Ahmed. (1995). el-Müsned. (4 cilt). Kahire: Dârü'l-Hadis.
İbn Manzûr, Muhammed b. Mükerrem. (1994). Lisânü’l-Arab. (15 cilt).
Beyrut: Daru’s-sadr.
İbn Mâce, Muhammed b. Yezîd. (tarih yok). Sünenü İbn Mâce. (2 cilt). Beyrut:
Dâru’l-fikr.
İsfehânî, Ebu Nuaym. (1974). Hilyetü’l-evliyâ ve tabakâtü’l asfiyâ. (10 cilt).
Kahire: Matbaatü's-Saade.
Kara, Mustafa. (1985). Tasavvuf ve Tarikatlar Tarihi. İstanbul: Dergah.
Kelâbâzî, Muhammed (1980). et-Taarruf li-mezhebi ehli’t-tasavvuf. Kâhire:
Mektebeü’l-Külliyâti’l-Ezheriyye.
Kuşeyrî, Abdülkerîm b. Hevâzin. (1990). er-Risâletü’l-kuşeyriyye fî
‘ilmi’tasavvuf. (Muhammed Inâye, Muhammed el-İskenderânî, Tahk.)
Beyrut: Dârü’l-Kitâbi’l-Arabî.
Mehmet Yavuz ŞEKER
itobiad
“İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi”
“Journal of the Human and Social Sciences Researches”
Cilt: 3, Sayı: 4
Volume: 3, Issue: 4
2014
[839]
Mekkî, Muhammed b. Ali. (1999). Kûtu’l-kulûb. (2 cilt). Kâhire: Dârü’l-
Kütübi’l-İlmiyye.
Müslim, Haccâc el-Kuşeyrî. (tarih yok). el-Câmi’u’s-sahîh. (4 cilt). Beyrut:
Dârü İhyâi’t-türâsi’l-Arabî.
Nesâî, Abdurrahman b. Şu’ayb. (1996). Sünenü’n-Nesâî. (8 cilt). Haleb:
Mektebetü’l-matbûati’l-İslamiyye.
Râgıb, Hüseyin b. Muhammed el-İsfehânî. (1961). el-Müfredât fî ğarîbi’l-
Kur’ân. (Muhammed Seyyid Kilani, Tahk). Kahire: Mustafa el-Babi el-
Halebi.
Rûmî, Mevlânâ Celâleddin. (1998). Mesnevî. (6 cilt). (V. İzbudak, Çev.) (A.
Gölpınarlı, haz.) Ankara: MEB.
Serrâc, Ebu Nasr. (2001). el-Lüma’. Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye.
Sülemî, Muhammed b. el-Hüseyn. (1986). Tabakâtu’s-Sûfiyye, Haleb: Dâru’l-
Kitabi’n-Nefis.
Şa’rânî, Abdülvehhâb b. Ahmed. (1954). et-Tabakâtü’l-kübrâ. (2 cilt). Kâhire.
Özköse, Kadir. (2002). Zühd ve Sûfîlerin Zühde Yükledikleri Anlam,
Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 6/1. 176.
Tatlı, Alican. (2005). Zühd Açısından Dünya ve Nimetleri. İstanbul: Erkam.
Tirmizî, Muhammed b. Îsâ. (1992). el-Câmi’u’s-sahîh. (5 cilt). İstanbul: Çağrı.
Tütün, Sevgi. (2011). Kur’an’da Rıza Kavramının Kullanıldığı Yerler.
DEÜİFD, 34/149-174.
Uludağ, Su leyman. (1991). Tasavvuf Terimleri Sözlu ğü. İstanbul: Marifet.
Zebîdî, Muhammed Murtazâ. (1994). Tâcü’l-‘arûs min cevâhiri’l-kâmûs. (18
cilt). Beyrut: Dâru’l-Fikr.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com