Buradasınız

Anasayfa » Content

KONUŞMA BECERİSİNE İLİŞKİN BİR YÖNTEM ÖNERİSİ: SÖMET YÖNTEMİ

PROPOSING A NEW METHOD FOR SPEAKING SKILL: SOMET METHOD

Journal Name:

  • International Journal of Language Academy

Publication Year:

  • 2015

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of the research is to develop a new method about speaking skill and state the effect and practicality of this method on students. SOMET method is developed and carried out based on body of literature by researchers. Somet method consists of six steps; giving information about method, determining teams, electing learders, giving the topics and discussing with the team, the team members’ speaking in turn and evaluation of the team. The mixed method was used in the research. Pretest-Posttest control group experimental type was used to find out the effect of SOMET method on students. Besides that, students and teachers’ opinion was asked about the practice of SOMET method. The working group is comprised of experimental and control groups. They are 82 fourth grade elementary school students. While SOMET method was being applied on experimental group, teachers’ book practices are given to control group. This study was carried out by six participants and within six weeks. Before the research was given to students, reading comprehension test was used to measure pre and post comprehension skills of the student. Also, half-structured interviewing form for the teacher’s opinion about SOMET method and focus group interviewing form for the students’ opinion about SOMET method is used. The research reveals that SOMET method became effective on students' comprehension skills. According to teachers’ and students’ opinion, it reduces the public speaking anxiety and speaking in front of the class, boosts the self confidence, improves fluent speaking skill, decreases ambiguity and in coherency during speaking, stops students go off the subject and helps them to speak in content integrity. Therefore, as one of the speaking skill method SOMET is suggested to teachers and Turkish curriculum preparer.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Araştırmanın amacı, konuşma becerisiyle ilgili yeni bir yöntem geliştirip bu yöntemin öğrenci üzerinde etkisini ve uygulanabilirliği belirlemektir. SÖMET yöntemi, araştırmacılar tarafından alan yazından hareketle geliştirilmiş ve uygulanmıştır. SÖMET yöntemi; yöntem hakkında bilgi verilmesi, takımların belirlenmesi, liderin seçilmesi, konunun verilmesi ve takım içinde tartışması, takım üyelerinin sırasıyla konuşması ile takımların değerlendirilmesi olmak üzere altı aşamadan oluşmaktadır. Araştırmada karma yöntem kullanılmıştır. SÖMET yönteminin öğrenciler üzerinde etkisini ortaya çıkarmak için ön test-son test kontrol gruplu deneme modeli kullanılmıştır. Bunun yanında SÖMET yönteminin uygulanmasıyla ilgili öğretmen ve öğrenci görüşlerine de yer verilmiştir. Deney ve kontrol grubundan oluşan çalışma grubunu, ilkokul dördüncü sınıfta öğrenim gören 82 öğrenci oluşturmaktadır. Deney grubuna SÖMET yöntemiyle konuşma yaptırılırken kontrol grubuna ise Öğretmen Kılavuz Kitabındaki uygulamalar yapılmıştır. Araştırma altı konu ve altı haftayla sınırlıdır. Araştırma öğrencilerin uygulamadan önce ve sonra anlama becerisini ölçmek için anlama beceri testi kullanılmıştır. Bunun yanında SÖMET yöntemi hakkında öğretmen görüşleri için yarı yapılandırılmış görüşme formu ve öğrencilerin görüşleri için de odak grup görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada SÖMET yönteminin öğrencilerin anlama becerisi üzerinde etkili olduğu, öğretmen ve öğrencilerin görüşlerine göre de bu yöntemle birlikte öğrencilerin topluluk/sınıf önünde konuşma heyecanının azaldığı, özgüveni arttığı, akıcı konuşma becerisini geliştiği, konuşma esnasında yapılan anlatım bozukluğu ve yardımcı ses ve kelimeleri kullanımında azalma olduğu, konu dışına çıkmadan anlam bütünlüğünü içerisinde konuşma gibi becerisi kazandığı ortaya çıkmıştır. Buna göre, SÖMET yöntemi konuşma becerisi yöntemlerinden biri olarak öğretmenlere ve Türkçe Dersi Öğretim Programı hazırlayıcılarına önerilmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-konusma-becerisine-iliskin-bir-yontem-onerisi-somet-yontemi.pdf
  • 3
66
82
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme: Kuram, araştırma ve uygulama. Malatya: Uğurel
Matbaası.
Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2004). Yazılı ve sözlü anlatım kompozisyon sanatı. Ankara:
Akçağ Yayınları.
Akyol, H. (2006). Türkçe ilk okuma yazma öğretimi. Pegem Akademi Yayınları: Ankara
Arı, G. (2008). Konuşma öğretimi, Türkçe öğretimi (Editör: Cemal Yıldız). (s. 153-178),
Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Arslan, F. (2010). Türkçe ve sınıf öğretmenlerinin konuşma eğitimi ve konuşma etkinlikleri
hakkındaki görüşleri (Kırıkkale ili örneği). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).
Kırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale.
Asrağ, A. C. (2009). İlköğretim birinci kademe öğrencilerinin anadil öğrenim problemleri ve
sınıf iklimine etkisi: türkçe konuşma problemi şanlıurfa ili örneği. (Yayınlanmamış
yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
Başar, M. Batur, Z. ve Karasu, M. (2014). Süreye bağlı okumanın okuduğunu anlamaya
etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 43 (203), 5-22.
Borich G. D. (2014). Cooperative learning and the collaborative process, Effective
Teaching Methods, Pearson Education (Çeviri Editörü: B. Acet) 8. Baskı, Ankara:
Nobel Yayıncılık.
Bostock, S. (2009). Student peer assessment http://www.keele.ac.uk/
depts/aa/landt/lt/docs/bostock_peer_assessment.htm (Erişim Tarihi:
01.06.2015).
Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel desenler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Cohen, L., Manion, L. and Morrison, K. (2000). Research methods in education (5th
Edition), London: Routledge Falmer.
Çifci, M. (1998). Türkçe öğretiminde temel ilkeler, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal
Bilimler Dergisi, 1, 59-71.
Demir, K. (2008). Bütünleştirilmiş öğretim programının işbirliğine dayalı ve proje tabanlı
öğrenme yaklaşımıyla uygulanmasının etkililiği. (Yayımlanmamış doktora tezi),
Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Demirel, Ö. (1999). Türkçe öğretimi (1. Baskı). Ankara: Pegema Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2010). Eğitimde program geliştirme (11. Basım), Ankara: Pegem Akademi
Yayınları.
Doğan, Y. (2009). Konuşma becerisinin geliştirilmesine yönelik etkinlik önerileri, Türk
Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(1), 185-204.
Doymuş, K. ve Koç, Y. (2012). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin işbirlikli öğrenme
modelinin sınıftaki uygulaması, Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi
Dergisi, 19, 174-183.
Ertürk, H. (2006). İngilizce öğretiminde konuşma becerisinin kazandırılmasında yazılı-
görsel öğretim materyalinin erişiye etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi),
Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Gay, L. R., Mills, G. E. and Airasian, P. (2009). Educational research: competencies for
analysis and application. (9th edit), USA: Pearson.
Geary, D. C. (1995). Reflection of evolution and culture in children’s cognition:
Implications for mathematical development and instruction. American Psychologist,
50, 24-37.
Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma (1. Baskı). Ankara: Nobel
Yayıncılık.
Güneş, F. (2011). Dil öğretim yaklaşımları ve Türkçe öğretimindeki uygulamalar, Mustafa
Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (15), 123-148.
Johnson, D. W., Johnson, R. T. And Stanne, M. B. (2000). Cooperative learning methods:
a meta-analysis http://www.ccsstl.com/sites/default/files/Cooperative
%20Learning%20Research%20pdf (Erişim Tarihi 01.08.2015)
Kane, T. D., Zaccaro, S. J., Tremble, T. R. J., ve Masude, A. D. (2002). An Examination of
the leader's regulation of groups, Small Group Research, 33 (1), 65-120.
Kantemir, E. (1995). Yazılı ve sözlü anlatım, Ankara: Engin Yayınları.
Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları:
Kaya, S. (2013). İşbirlikli öğrenme ve akran değerlendirmenin akademik başarı, bilişüstü
yeti ve yardım davranışlarına etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas.
Kuru, O. (2013). Akıcı konuşma problemi yaşayan ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin konuşma
becerilerinin geliştirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi,
Ankara.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma eğitimi ve konuşma becerisini geliştirmeye yönelik
etkinlikler, TÜBAR, 13, 287-309.
Marangoz, M. M. (2014). İlköğretim türkçe ders kitaplarında konuşma eğitimi uygulamaları.
(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Uşak Üniversitesi, Uşak.
MEB (2009). İlköğretim türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara:
Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.
Nas, R. (2003). Türkçe öğretimi. Bursa: Ezgi Yayınevi.
Olğun, M. 2011. İlköğretim 4. sınıf fen ve teknoloji dersinde öz ve akran değerlendirme
uygulamalarının yer aldığı işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin başarı, tutum ve
bilişüstü becerilerine etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). İzmir: Dokuz Eylül
Üniversitesi, İzmir.
Özbay, M. (2006). Türkçe özel öğretim yöntemleri II (1. Baskı). Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2011). Türkçe özel öğretim yöntemleri I (4. Baskı). Ankara: Öncü Kitap.
Özden, Y. (2005). Kendini keşfet. Ebabil Yayıncılık: İstanbul
Öztürk Karakoç, B. ve Altuntaş, İ. (2012). İlköğretim ikinci kademede konuşma eğitimine
yönelik öğretmen görüşleri: nitel bir çalışma, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları
Dergisi, 1 (2), 342-356.
Richards, J. C. (2003). Current trends in teaching listening and speaking, The Language
Teacher, 27 (7), 3-6.
Sağlam Yeşiltepe, Ö. (2010). 7. Sınıf öğrencilerinin hazırlıksız konuşma becerileri üzerine
bir araştırma. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Saraç, C. (2006). Sözlü iletişim becerileri açısından türk dili ve edebiyatı eğitimi, Millî
Eğitim, 169, 106-118.
Sargın, M. (2006). İlköğretim öğrencilerinin konuşma becerilerinin değerlendirilmesi - muğla
ili örneğinde. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Muğla Üniversitesi, Muğla.
Schunk, D. H. (2011). Öğrenme teorileri 2. Baskı (Çeviri Editörü: Muzaffer Şahin). Ankara:
Nobel Yayınları.
Senemoğlu, N. (2005). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Gazi Kitapevi.
Sever, S. (2000). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme (3. Baskı), Ankara: Anı Yayınları.
Slavin, R. (2001). Cooperative learning and intergroup relations, In J. A. Banks (Editor).
Handbook of research on multicultural education. San Francisco: Josey-Bass.
Şenbay, N. (1991). Alıştırmalı diksiyon sanatı. İstanbul: MEB Yayınları.
Şimşek, H. A. (2004). İlköğretim 2. kademe türkçe öğretiminde konuşma becerisinin önemi
ve geliştirme yolları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
Taşer, S. (2009). Örneklerle konuşma eğitimi. İstanbul: Pegasus Yayınları.
Temizkan, M. (2009). Akran değerlendirmenin konuşma becerisinin geliştirilmesi
üzerindeki etkisi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6
(12), 90-112.
Temizyürek, F. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma becerisinin geliştirilmesi,
Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40 (2), 113-131.
Temizyürek, F., Erdem, İ. ve Temizkan, M. (2011). Konuşma Eğitimi (2. Baskı), Ankara:
Pegem Akademi Yayınları.
Tok, T. N. (2014). Etkili öğretim için yöntem ve teknikler ( Editör: Doğanay, A.) Öğretim
ilke ve yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları:
Uçgun, D. (2007). Konuşma eğitimini etkileyen faktörler, Erciyes Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22 (1), 59-67.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri yeni yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
Yaman, E. (2004). Doğru, güzel ve etkili konuşma sanatı: Sözlü anlatım. Gazi Kitabevi.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com