Buradasınız

Anasayfa » Content

TÜRK DIŞ POLİTİKASININ BELİRLENMESİNDE “REJİM” UNSURU

THE EFFECT OF “REGIME” ON THE TURKISH FOREIGN POLICY

Journal Name:

  • İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2005

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this paper is to examine the basic dynamics of the Turkish foreign policy in light of the characteristics of the political regime. In this context, the concepts of republic and of democracy are considired as two rival regimes. The primary natureof “security” on foreign policy and the effective position of the Turkish Armed Forces relating to the decision-making progress of foreign policy are regarded as the result of the structure of the republican politics. The permanency of the indicuted policies is also one of the imlied consequences of the choice of the republican regime. It is seen that the changing nature of foreign policies, in particular in the 1990’s, that have been applied from the establishment of the Turkish State to today is the result of the transformation of political structurefrom the republic to the democracy.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Türk dışpolitikasının temel dinamiklerinin siyasal rejiminözellikleriyle açıklandığı bu çalışmada cumhuriyet ve demokrasi, birbirlerine rakip iki rejim biçimi olarak ortaya konmaktadır. Bu bağlamda dış politikanın “güvenlik” öncelikli belirlenmesi ve dışpolitika karar alma süreçlerinde Türk Silahlı Kuvvetleri’nin etkin konumu, hep cumhuriyetçi siyasal yapının bir gereği olarak görülmektedir. Belirtilen politikaların süreklilik kazanması da, cumhuriyetçirejim tercihinin dolaylı bir sonucu olarak algılanmaktadır. Türkiye devletinin kuruluşundan günümüze değin uygulanan dışpolitikalarda, özellikle 90’lı yıllarda yaşanan değişim ise siyasal yapının cumhuriyetten demokratik biryönetime doğru evrilmekte olmasının bir sonucu olarak görülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turk-dis-politikasinin-belirlenmesinde-rejim-unsuru.pdf
  • 8
189-204
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Afet (İnan), (1931), Vatandaş İçin Medeni Bilgiler, 1. Kitap, İstanbul, Devlet
Matbaası.
Akad M., (2004), “Küreselleşme Sürecinde Bir Genel Değerlendirme”, Yeditepe
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.1, (sayı: 1), 23-50.
Akal C. B., (2002), “Rousseaucu Cumhuriyet Spinozacı Devlete Karşı”, Toplum ve
Bilim, (sayı: 92), 105-119.
Atatürk, Söylev (Nutuk), (1981), çev. Mehmet Tuğrul, Salah Birsel ve Cahit
Öztelli, Ankara, Türk Dil Kurumu Yayınları.
Aydın M., (1999), “Determinants of Turkish Foreign Policy: Historical Framework
and Traditional Inputs”, Middle Eastern Studies, v. 35, (i: 4), 152-186.
Beck U., (1999), Siyasallığın İcadı, çev. Nihat Ünler, İstanbul, İletişim Yayınları.
Brugger B., (1999), Republican Theory in Political Thought - Virtuous or
Virtual?, New York, St.Martin’s Press.
Bulut N., (2003), Feodaliteden Küreselleşmeye Ekonomik İktidar Siyasal
İktidar İlişkileri, Ankara, Seçkin Yayınları.
Bumin K., (1998), “Alkışla Cumhuriyet Olmaz”, Açıkoturum, Katılanlar: C. Akaş,
A. Aslan, F. Birtek, İ. Kara, N. Sirman, M. Soysal, M. Tunçay, Cogito,(sayı:
15), 185-231.
Güz 2005 / 2
203
Cemal H., (1989), Özal Hikayesi, Ankara, Bilgi Yayınevi.
Coats W. J., (1994), A Theory of Republican Character and Related Essays,
Selinsgrove, Susquehanna University Press.
Çalış Ş. H., (2001), “Ulus, Devlet ve Kimlik Labirentinde Türk DışPolitikası”,
Çalış Ş. H., Dağı İ. D. ve Gözen R., (der), Türkiye’nin DışPolitika Gündemi:
Kimlik, Demokrasi, Güvenlik, 3-34, Ankara, Liberte Yayınları.
Davutoğlu A., (2003), Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu,
İstanbul, Küre Yayınları.
Debray R., (1997), “Cumhuriyetçi misiniz, Demokrat mı?”, çev. Ahmet Arslan,
Türkiye Günlüğü, (sayı: 47), 16-27.
Deloye Y., (1998), “Cumhuriyet Fikri ve Vatandaşlık: Fransız Deneyimi (1840-1945)”, çev. Esra Atuk, Cogito,(sayı: 15), 95-113.
Eralp A., (2002), “Soğuk SavaşSonrası Dönemde Türkiye ve Avrupa Birliği”,
Makovsky A. ve Sayarı S. (haz), Türkiye’nin Yeni Dünyası: Türk Dış
Politikasının Değişen Dinamikleri, (235-254), İstanbul, Alfa Yayınları.
Genelkurmay Başkanlığı, (1984), Atatürkçülük - Atatürk’ün Görüşve
Direktifleri, 1. Kitap, İstanbul, Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı
Yayınları.
Gönlübol M. vd., (1993), Olaylarla Türk DışPolitikası (1919-1990), 8. Baskı,
Ankara, Siyasal Kitabevi.
Gözen R, (2000), Amerikan Kıskacında DışPolitika: Körfez Savaşı, Turgut
Özal ve Sonrası, Liberte Yayınları, Ankara.
Kahraman, H. B., (2002), “Modern Türk Siyasetinin Rousseaucu Kısıtlamaları
Üstüne Rousseau-Kant Bağlamında Bir Değerlendirme”, Toplum ve Bilim,
(sayı: 93), 55-82.
Kodaman B., (2003), “Cumhuriyete Giden Yol (Niçin Cumhuriyet?)”, Türk Yurdu,
Cilt: 23, (sayı: 185), 41-43.
Kut Ş., (2000), “Türkiye’nin Soğuk SavaşSonrası DışPolitikasının Anahatları”,
Özcan G. ve Kut Ş.,(der), En Uzun Onyıl: Türkiye’nin Ulusal Güvenlik ve
DışPolitika Gündeminde Doksanlı Yıllar, 43-61, 2. Baskı, Büke Yayınları.
Marmol J. L. M., “The Democratıc European State: Republicanism and Deliberative
Democracy”, http://www.essex.ac.uk (12. 01. 2002).
Cevat Okutan / Fulya Ereker .
204
Okutan C., (2004), Cumhuriyet Kuramı ve Türkiye Cumhuriyeti Modeli,
(YayınlanmamışDoktora Tezi), İstanbul, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü.
Oran B., (1996), “Türk DışPolitikası: Temel İlkeleri ve Soğuk SavaşErtesindeki
Durumu Üzerine Notlar”, AÜSBFD, Cilt: 51, (sayı: 1-4) 353-373.
Oran B., (2001), “Türk DışPolitikasının Teori ve Pratiği”, Oran B., Türk Dış
Politikası: KurtuluşSavaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar, (19-53) Cilt: 1, İletişim Yayınları.
Pinto R. L., (2000), “Neo-Republicanism: A CriticalIntrodution”, Paper for
Workshop 2 - The History of Political Concepts, (1-26), at ECPR, Voint
Sessions Copenhagen.
Sander O., (1982), “Türk DışPolitikasında Sürekliliğin Nedenleri”, AÜSBFD, Cilt:
37, (sayı: 3-4), 105-124.
Sayarı S., (2000), “Turkish Foreign Policy in the Post-Cold War Era: The
Challenges of Multi Regionalism”, Journal of International Affairs,V. 54, (No.
1) 169-182.
Shalhope R. E., (1986), “The Armed Citizen in The Early Republic”, Law &
Contemporary Problems,(No: 49), 125-141.
Shklar J. N., (1990), “Montesquieu and the New Republicanism”,Bock G.,
Skinner Q., Viroli M.,(edts), Machiavelli and Republicanism, (265-279).
Cambridge Universty Pres.
Touraine A., (1995), Modernliğin Eleştirisi, çev. Tufan H., 2. Bası, İstanbul, Yapı
Kredi Yayınları.
Touraine A., (2000), Eşitliklerimiz ve Farklılıklarımızla Birlikte Yaşayabilecek
Miyiz?, çev. Kunal O., İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
Ürer L., (2001), “Mustafa Kemal’in DışPolitika Anlayışı ve Cumhuriyet’in İlk
Yıllarında Türk DışPolitikasının Genel Görünümü”,Metinsoy M.-Eroğlu
M.,(edt), Değişen Dünya ve Türkiye’nin DışPolitika Gündemi, (61-78),
İstanbul, Donkişot Yayınları.
Vazquez F. H., (2000), “Social Capital and Civic Republicanism”, Estudio/
Working Paper, 2000/149, Madrid Juan Morch Institute.
Williams D. C., (1991), “Civic Republicanism and The CitizenMilitia: The
Terrifiying Second Amedment”, Yale Law Journal, 551-615.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com