THE INFLUENCES OF TWO SAGITTAL SPLIT OSTEOTOMY TECHNIQUES ON THE IN VITRO BIOMECHANICAL STABILITY OF
TITANIUM PLATES
Journal Name:
- İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
Abstract (2. Language):
The purpose of this study was to examine the influence of two different sagital split osteotomy techniques on the biomechanical stability of titanium plates used for mandibular advancement. 40 sheep mandible were cleaned of soft tissues to expose bone surface. Sagital split osteotomies were performed by either one of the techniques proposed by Obwegeser-Trauner (OT) or Obwegeser-Dal Pont (OD).Mandibular advancement of 5 mm was done using a surgical stent. One or two parallel mini plates with 4 holes in conjunction with four 5mm screws were used to fixate bone segments. All specimens were placed in a cervohydrolic testing unit and gradually increasing vertical force loads were applied above the molar teeth. The mean and standard deviations of the displacement values at each force level were compared with Mann-Whitney U test using % 95 confidence interval. There were significant differences between OT and OD groups as well as according to the number plates (p < 0.05). The use of double plating was found to generally increase overall stability and in OD specimens with two plates, these values were greater than other groups (p < 0.05). The stability of single plated OT specimens were observed to decrease with increasing force loads (p < 0.05). Within the limits of this experimental study, it can be suggested that the use of double plating has positive effects on the fixation of osteotomy sites in both techniques. However, although the application of single plate may be sufficient on the stability of OD, double plating would be more effective in OT osteotomy.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu deneysel araştırmanın amacı; sagital split osteotomi ameliyatlarında kullanılan iki farklı kemik kesisi yönteminin alt çene ilerletmelerinde uygulanan titanyum mini plakların biyomekanik dayanıklılıkları üzerindeki etkilerini incelemektir. 40 adet koyun alt çenesinin yumuşak dokuları temizlenerek kemik yüzeyleri açığa çıkartılmıştır. Çenelere Obwegeser-Trauner (OT) ya da Obwegeser-Dal Pont (OD) teknikleri ile sagital split osteotomi uygulaması yapılmıştır. Önceden hazırlanan bir cerrahi stent ile kemik segmentleri arasında 5 mm'lik ilerletmeyi taklit eden bir boşluk oluşturulmuştur. Segmentlerin fiksasyonu için, tek ya da paralel yerleştirilen iki adet 4 delikli mini plak ve 4 adet 5 mm'lik monokortikal vida kullanılmıştır. Denekler servohidrolik test cihazına yerleştirilerek, molar dişler üzerinden aşamalı olarak artan dikey kuvvetler uygulanmıştır. Yer değiştirme ölçümlerinin ortalama ve standart sapma değerleri kaydedilerek Mann-Whitney U testi kullanılarak % 95 güvenilirlik aralığında karşılaştırılmıştır. Hem OT ve OD grupları arasında, hem de plak sayısına göre istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur (p < 0.05). Çift plak kullanımının stabiliteyi genel olarak arttırdığı ve çift plakla sabitlenmiş OD tekniği kullanılan deneklerdeki biyomekanik dayanımın diğer gruplardan daha yüksek olduğu saptanmıştır (p < 0.05). OT tekniği ve tek plak kullanılan olgulardaki stabilite kuvvetler arttıkça azalmaktadır (p < 0.05). Bu deneysel araştırmanın sınırları dâhilinde, çift plak kullanımının kesi hatlarının sabitlenmesinde her iki teknik üzerinde de olumlu etkisi bulunduğu sonucuna varılabilir. Ancak, OD tekniğinde tek plak kullanımı yeterli olabilirken OT yönteminde tek plağın daha yüksek yer değiştirme değerlerine neden olabileceği gözlendiğinden bu teknikle yapılan girişimlerde çift plak kullanımı biyomekanik olarak daha başarılı bulunmuştur.
FULL TEXT (PDF):
- 3