Buradasınız

Anasayfa » Content

Ergenlerin Aile İşlevi Algılarına Göre Uyum Düzeyleri

The Adjustment Level According to Family Function Perceptions of Adolescents

Journal Name:

  • İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Purpose: This study was conducted as a descriptive and comparative study to determine the adjustment level according to family function perceptions of adolescents. Method: The universe of study was 385 students. The sample of study consisted of 275 high school students who agreed to participate to the study Data were collected using socio-demographic questionnaire form, Hacettepe Personality Inventory, and Family Assessment Scale. Data were analyzed through Mean, Standard Deviation, Pearson’s Correlation Test, and Student’s t-Test. Results: The general adjustment points of students are 100.29 ± 18.67. The adjustment level of 16%of students is low and 84% of his/her isn’t low. There are negative correlations between Hacettepe Personality Inventory points with Family Assessment Scale points. Hacettepe Personality Inventory point is low, Family Assessment Scale points is increase and students perceive as unhealthy the family function. Conclusion: The adjustment level of students perceived as unhealthy the family function are low and the adjustment level of students perceived as healthy the family function are non-low. Studies related to social adjustment has demonstrated to be critical impact on children of the family. Therefore, adolescents should be addressed in preventive mental health work and especially, health care workers, nurses are notice the approach related to communication between adolescent and family.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Bu çalışma, ergenlerin aile işlevi algılarına göre uyum düzeylerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı ve karşılaştırmalı olarak yapıldı. Yöntem: Çalışmanın evreni 385 öğrenciden, örneklemi ise, çalışmaya katılmayı kabul eden 275 lise öğrencisinden oluştu. Veriler, Demografik Bilgi Formu, Hacettepe Kişilik Envanteri ve Aile Değerlendirme Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Veriler, ortalama, Standart sapma, Pearson korelasyon testi, Student t-testi kullanılarak %95’lik güven aralığında, anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerin Genel Uyum puanı 100.29 ± 18.67 olup %16’sının uyum düzeyi düşük, %84’ünün ise düşük değildir. Öğrencilerin Hacettepe Kişilik Envanteri ve Aile Değerlendirme Ölçeği alt grup puanları arasında negatif yönde bir ilişki vardır. Hacettepe Kişilik Envanteri puanı azaldıkça (uyum düştükçe), Aile Değerlendirme Ölçeği puanları artmakta ve öğrenciler aile işlevlerini “sağlıksızlık” yönünde algılamaktadırlar. Sonuç: Çalışmada, ailenin ergenler tarafından sağlıksız olarak algılanmasının uyum düzeyini azalttığı bulundu. Sosyal uyum üzerindeki çalışmalar, ailenin çocuk üzerindeki etkilerinin son derece önemli olduğunu kanıtlamıştır. Bu nedenle koruyucu ruh sağlığı çalışmalarında ergen ele alınmalı ve sağlık bakım çalışanları özellikle de hemşireler, aile ile ergen arasındaki iletişime yönelik yaklaşımlarda bulunmalıdır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_167464_18_pp_56-62.pdf
  • 2
56-62
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Balcı, T. (1999). Yetiştirme yurdu ile ailesi yanında kalan öğrencilerin
kişisel ve sosyal uyum düzeylerinin okul başarısına etkisi. Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun, 3-9, 29-30.
Balcıoğlu, İ. (2001). Stres, gençlik, kentleşme, şiddet. Yeni Symposium,
39(1): 49-56.
Bostan, S. (1993). 14-16 yaş ergenlerin uyum düzeylerinin ve anababa
tutumlarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 9-14.
Bulut, I. (1990). Aile Değerlendirme Ölçeği El Kitabı. Öz Güzeliş
Matbaası, Ankara, 1-22.
Drotar, D. (1997). Relating parent and family functioning to the
psychological adjustment of children with chronic health conditions:
What have we learned? What do we need to know. Journal of Pediatric
Psycology, 22(2): 149-165.
Gündüz, U. H. (2006). Uyum sorunları olan öğrencilerin anne-baba,
öğretmen ve kendileri tarafından bu sorunun ele alınış biçiminin değerlendirilmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, İzmir, 63, 156-170.
Kılıç, G. B., Şener Ş. (2005). Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu
olan çocuklarda karşıt olma-karşıt gelme bozukluğu/ davranış
bozukluğu eş hastalanımında aile işlevleri ve psikososyal değişkenlerin
karşılaştırılması. Türk Psikiyatri Dergisi, 16(1): 1-28.
Kulaksızoğlu, A. (2004). Ergenlik dönemi: Ailede çocuk eğitimi.
Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayını.
Ankara, 103-133.
Kumbasar, H., Bulut, I. (1997). Uyum bozukluğu tanısı konan üniversite
öğrencilerinin aile işlevlerini değerlendirme biçimleri. Yeni
Symposium, 35(4): 126-131.
Özgüven İ. E. (1992). Hacettepe Kişilik Envanteri El Kitabı. İkinci
Revizyon. Ankara, 1-62.
Palabıyıkoğlu, R., Azizoğlu, S., Özayar, H., Ercan, A. (1993). İntihar
girişiminde bulunanların Aile İşlevlerinin Değerlendirilmesi. Kriz
Dergisi, 1(2): 62-67.
Stanley, J. C. (1991). Critique of socioemotional adjustment of
adolescent girls enrolled in a residential acceleration program.
Gifted-Child-Quarterly, 35 (2): 53-66.
Türküm, A. S., Kızıltaş A., Bıyık N., Yemenici B. (2005). Üniversite
öğrencilerinin aile işlevlerinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada
Eğitim Bilimleri, 5(1): 229-262.
Yavuzer, H. (1998). Anne Baba ve Çocuk. 2. Basım. Remzi Kitabevi,
İstanbul.
Derya KALYENCİOĞLU, Yasemin KUTLU

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com