Buradasınız

Anasayfa » Content

Yoğun Bakım Hemşirelerinin Yaşamını Kaybetmiş Hasta ve Hasta Ailesine Verdikleri Bakımın İncelenmesi

Determining The Care for The Dead Patients and Their Famillis Provided by Intensive Care Nurses

Journal Name:

  • İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Purpose: The presence of patients who with high risk, have complicated and serious problems in intensive care units causes the feeling of facing death to be experienced frequently. This study aimed to determine the nursing care provided for the dead patients and their families by intensive care nurses. Method: This study was conducted as a descriptive method with 114 nurses working at adult intensive care units of three hospitals in Istanbul. Data were collected by questionnaire form. Data were evaluated by percentage, chi-square and yates test. Results: The study was founded that the nurses applied most of interventions on body care of dead patients. It was determined that almost half of the nurses (49.1%) did not give the opportunity to their families to say good-by to the patients and 94.7%did not let patient’s families take an active role in patient care. The nurses who graduated from vocational school of health and worked between 0 - 5 years in the intensive care unit were found more frequently separating the dead patient from the other patients with screen or curtain. This result was found statistically significant. Conclusion: The study was showed that intensive care nurses applied the proper post-mortem care. However, it was found that nurses did not incorporate their families to the patient’body care enough and not provided emotional support to their families adequately.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Yoğun bakım ünitelerinde yüksek riskli, karmaşık ve ciddi sorunları olan hastaların varlığı, ölümle karşılaşılma durumunun sık yaşanmasına neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı, yoğun bakım hemşireleri tarafından ölen hasta ve ailesine verilen hemşirelik bakımını belirlemektir. Yöntem: Bu çalışma, İstanbul’daki üç yetişkin yoğun bakım ünitesinde çalışan 114 hemşire ile tanımlayıcı nitelikte gerçekleştirildi. Veriler anket formu ile toplandı. Veriler yüzdelik, ki kare ve yates testi ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmada, hemşirelerin beden bakımında girişimlerin çoğunu uyguladıkları bulundu. Hemşirelerin yaklaşık yarısının (%41.9) ailenin hastası ile vedalaşmasına ve %94.7’sinin ailenin bakımda aktif rol almalarına olanak sağlamadıkları belirlendi. Sağlık meslek lisesinden mezun olan ve 0-5 yıl arasında çalışan hemşirelerin ölmüş hastayı paravan ya da perde ile diğer hastalardan daha sıklıkla ayırdıkları bulundu. Bu sonuç istatistiksel açıdan anlamlı bulunmadı. Sonuç: Çalışma, yoğun bakım hemşirelerin uygun ölüm sonrası bakımı uyguladıklarını gösterdi. Ancak, hemşirelerin hastanın beden bakımına ailelerini yeterince dahil etmedikleri ve ailelerine yeterli emosyonel destek sağlamadıkları bulundu.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_167464_18_pp_80-86.pdf
  • 2
80-86
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akgül, A. (2005). Tanımlayıcı istatistikler; iki değişken arasında
dört gözlü ki-kare ilişki testi, çok gözlü ki-kare ilişki testi. Tıbbi
Araştırmalarda İstatistiksel Analiz Teknikleri “SPSS Uygulamaları”.
3. Baskı, Emek Ofset Ltd. Şti., Ankara, 98-106, 195-200, 303-309.
Babadağ, K. (1991). Ölüme, ölümcül hasta ve ailesine hemşirelik
yaklaşımları ile ilgili bir çalışma. Yayınlanmamış Doçentlik Çalış-
ması, İstanbul.
Beckstrand, R. L., Callister, L. C., Kirchhoff, K. T. (2006). Providing
a “good death”: Ciritical care nurses’suggestions for improving
end-of-life care. American Journal of Critical Care, 15: 38-45.
Çelik, S. (2004). Yoğun bakım ünitesinde hastanın postmortem bakımı.
Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 8(1): 45-47.
Çelik, S., Altun Uğraş, G., Durdu, S., Kubaş, M., Aksoy, G. (2008).
Critical care nurse’s knowledge for care of deceased adult patients
in an intensive care unit. Australian Journal of Advanced Nursing,
26(1): 53-58.
Evans, N. (2007). End of life: Easing the final transition, postmortem
care. http://www.criticalcareceu.com/courses/204/ index_ccare.
html. (09.07.2008).
Harvey, J. (2001). Debunking myths about postmortem care. Nursing,
31(7): 44-45.
Hasta Hakları Yönetmeliği. Resmi Gazete, Tarih: 01.08.1998; Sayı:
23420. http://www.saglik.gov.tr/TR/Genel/BelgeGoster.aspx?F6E
10F8892433CFFAAF6AA849816B2EF46148DEDD773827B.
(21.05.2010).
Heyland, D., Rocker, G. M., O’Callaghan, C. J., Dodek, P. M.,
Cook, D. J. (2003). Dying in the ICU. Chest, 124: 392-397.
Hill, C. (1997). Evaluating the quality of after death care. Nursing
Standart, 12(8): 36-39.
Kazanowski, M. K. (2006). End-of-life care. Ignatavicius, D.D.,
Workman, M. L. (Eds.). Medical-Surcigal Nursing. Critical Thinking for
Colloborative Care. Fifth ed., Elsevier Saunders, St Louis, 105-117.
Kirchhoff, K. T. ve ark. (2002). The vortex: Families’experiences
with death in the intensive care unit. American Journal Critical Care,
11(3): 200-209.
Koç, Z., Sağlam, Z. (2008). Hemşirelik öğrencilerinin yaşam sonu
bakım ve ölüm durumuna ilişkin duygu ve görüşlerinin belirlenmesi.
Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi,
12(1): 13-21.
Kongsuwan, W., Locsin, R. C. (2009). Promoting peaceful death in
the intensive care unit in Thailand. International Nursing Review,
56: 116-122.
Marthaler, M. T. (2005). End-of-life care. Dimens Crit Care Nurs,
24(5): 215-218.
Pakiş, I. ve ark. (2006). Yoğun bakım hastalarında akut akciğer hasarının
değerlendirilmesi; bir otopsi çalışması. Toraks Dergisi, 7(1):
29-33.
Roark, M. L. (2003). Care for the body after death. Procedure
Checklists to Accompany Rosdahl & Kowalski’s Textbook of Basic
Nursing. Eighth ed., Williams & Wilkins, Lippincott, 157-158.
http://faculty.ksu.edu.sa/omar%20omari/Documents/Caring%20for
%20the%20Body%20After%20Death.pdf. (14.10.2008).
Sanazaro, D. (2005). The experience of loss, death, and grief. Potter,
P.A., Perry, A. G. (Eds.). Fundamentals of Nursing. Sixth ed.,
Mosby, St Louis, 567-591.
Sherman, D. W., Matzo, M. L., Pitorak, E., Ferrell, B. R., Malloy,
P. (2005). Preperation and care at the time of death. Journal for Nurses
in Staff Development, 21(3): 93-100.
Stephen A. I. ve ark. (2009). Bereavement and bereavement care in
health and social care: Provision and practice in Scotland. Death
Studies, 33: 239-261.
Şenocak, M. (1998). Verilerin özet değerlendirilmesi. Biyoistatistik.
Dilek Ofset Matbaacılık, İstanbul, 60-70.
Tanhan, F., Arı, F. (2006). Üniversite öğrencilerinin ölüme verdikleri
anlam ve öğrenim gördükleri program açısından ölüm kaygısı düzeyleri.
Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2): 34-43.
Valks, K., Mitchell, M. L., Inglis- Simons, C., Limpus, A. (2005).
Dealing with death: An audit of family bereavement programs in
Australian intensive care units. Aust Crit Care, 18(4): 146,148-151.
Yiğit, R. (1998). Hasta ve ailesine ölümle baş etmelerinde yardım
etme. C. Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2 (2): 9-15

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com