İDARİ CEZA HUKUKU VE KABAHATLERİ SUÇ OLMAKTAN ÇIKARMA EĞİLİMİ

Toplumsal düzeni korumak ve bu amaçla düzeni bozucu davranışları önlemek için devletler idarelerini bazı yetkilerle donatmışlardır. İdarî Ceza Hukuku adı verilen hukuk dalı bu yetkilerin nasıl kullanılacağını, sosyal düzeni bozucu davranışların neler olduğunu ve bunlara ne gibi yaptırımların uygulanabileceğini gösterir. İdarî Ceza Hukuku ve Genel Ceza Hukuku ayırımı ilk kez 18. yüzyılın ikinci yarısında Alman hukukçuları tarafından yapılmıştır. Böyle bir ayırıma gidilmesinin amacı kabahatlerin dar anlamda suç olmaktan çıkarılması (Entkriminalisierung) ve bu tür eylemlerin cezalandırılması için idareye yetki verilmesidir. Almanyada 1911 yılından itibaren hazırlanan bütün kanun tasarılarında kabahatleri ceza kanunlarının dışına çıkarma eğilimine uyulmuş, 1949 yılında çıkarılan Wirtschaftsstrafgesetz ekonomik düzene ilişkin eylemler yönünden bu eğilimi yansıtmış ve 25 Mayıs 1952 tarihli Düzene Aykırılıklar Hakkında Kanun (Gesetz über Ordnungswidrigkeiten) ile diğer alanlarda da etki doğurması sağlanmıştır. Aynı adı taşıyan 24 Mayıs 1968 tarihli kanun 1952 kanununun bazı hükümlerini değiştirmiş ve özellikle yargılama hukuku yönünden çok ayrıntılı hükümler getirmiştir. Kapsamına giren eylemlerin suç kavramından farklılığını göstermek için bunlara "Ordnungswidrigkeiten" yani "Düzene Aykırılıklar" adını veren ve bu alanda idareye kovuşturma ve yaptırım uygulama yetkisini tanıyan bu kanunda 20 Ağustos 1975 ve 5 Ekim 1978 tarihli kanunlarla yeniden bazı değişiklikler yapılmıştır. Bunlardan 1975 değişikliği düzene aykırılık sayılan eylemleri kanunun üçüncü kısmında kapsamlı bir şekilde tek tek göstermiştir.