Buradasınız

Kur’an’da İsar Kavramı

The Concept of Îthâr in the Qur’an

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
The Qur’an comprises various fundamental concepts concerning social cooperation and solidarity, such as zakat, sadaqah, infaq, ihsan, and taāvun. One of these concepts is îthâr. This study explores the concept of îthâr by first identifying all the words deriving from this root in the Qur’an and specifying their menings; and then focusing on the interpretation of the ninth verse of the Sûrah Al-Hashr covering the terminological meaning of the concept; and finally presenting several examples from al-asr al-saadah (the age of bliss). Îthâr is one’s giving a slice of bread or a drop of water one needs to others; it is to prefer others to oneself. It is a kind of selfsacrifice and generosity - in fact, the climax of generosity. Both the prophet and his companions have displayed some of the best and well-known examples of such self-sacrifice. Îthâr is one’s disregard of one’s own sorrows and sufferings, and instead struggling to heal others’ miseries. It i s a s ublime feeling, a n oble c haracter t rait, a nd a g ood manifestation of love, respect, compassion and brotherhood among humans.
Abstract (Original Language): 
Kur’an-ı Kerim’de yardımlaşma ve dayanışmayla ilgili zekât, sadaka, infak, ihsan, teâ-vün gibi çeşitli temel kavramlar vardır. Bu kavramlardan biri de “îsâr”dır. Bu çalışmada Kur’an’da îsâr kavramı üzerinde durulmuştur. Önce Kur’an’da bu kökten gelen kelimeler tespit edilip kullanıldığı manalar belirtilmiş, îsâr’ın terim manasını da içeren Haşr Sûresi 9’ncu ayetin yorumu üzerinde durulmuş sonra konuya asr-ı saadetten örnekler sunulmuştur. Îsâr, insanın muhtaç olduğu bir dilim ekmeği, bir yudum suyu başkalarına vermesi, onları kendisine tercih etmesidir. Îsâr bir fedakârlıktır, bir cömertliktir, hatta cömertliğin zirve noktasıdır. Başta Hz. Peygamber olmak üzere sahabe-i kiram bu fedakârlık ve feragatin en güzel örneklerini bizzat yaşamışlar ve kendilerinden sonra gelecek olan İslam toplumuna örnek olmuşlardır. Îsâr, insanın kendi derdini, sıkıntısını unutup başkalarının derdine deva olmaya çalışmasıdır. Îsâr, ulvî bir duygu, yüksek bir haslet ve insanlar arasındaki sevgi, saygı, merha-met, şefkat ve kardeşliğin güzel bir tezahürüdür.
77-104

REFERENCES

References: 

Abdulhamid b. Hibetullah, Şerhu Nehci’l-belâga (nşr. Muhammed
Ebu’l-Fadl İbrahim), Daru ihyai kütübil-Arabiyye ts., XI, 223.
A. Abdülkadiroğlu--N. Abdülkadiroğlu, Mehmed Akif’in Kur’an-ı
Kerim’i Tefsiri, DİB. Yay. Ankara 1992.
Aclûnî, İsmail b. Muhammed, Keşfu’l-hafâ ve müzîlü’l-ilbâs amme’ştehera
mine’l-ehâdîsi alâ elsineti’n-nâs, I-II, Beyrut 1351 h.
Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, I-VI, Kahire 1313.
Ahmed Nâim - Kâmil Mirâs, Sahîh-i Buhârî Muhtasarı Tecrid-i Sarih
Tercümesi ve Şerhi, DİB Yay., Ankara 1972.
Ali Yardım, Peygamberimiz’in Şemâili, İst. 1997.
Asım Efendi, Kâmûs Tercemesi, I-III, Matbaa-i Osmâniye, 1350
Belâzurî, Fütûhu’l-büldân (trc. Zâkir Kadirî Ugan), I-II, Maarif Basımevi,
İst. 1955.
Beyhakî, Ebu Bekir Ahmed b. Hüseyin b. Ali, es-Sünenü’l-kübrâ, I-X,Haydarâbâd 1344.
Beyzâvî, Nâsırüddîn Ebû Saîd (Ebû Muhammed) Abdullah b.
Ömer b. Muhammed el-Beyzâvî, Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl (thk. Muhammed
Subhi b. Hasen Hallâk – Mahmud Ahmed el-atraş), Beyrut, 2000
Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, el-Câmiu’s-sahîhî, Çağrı
Yay., 2. bsk., İst. 1982.
Buhârî, Muhammed b. İsmail; el-Câmiu’s-sahîh, I-VIII, İstanbul, ts.
Cürcânî, Ali b. Muhammed b. Ali, et-Ta’rîfât, el-Matbaatü’lhayriyye
Mısır 1306 h.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’as es-Sicistânî, Sünen (thk. M.
Muhyiddin Abdulhamid), I-IV, Beyrut ts.
Ebû Ya’lâ; Ahmed b. Ali b. El-Müsennâ el-Mevsılî, Müsnedü Ebî
Ya’lâ (thk. Hüseyin Selim Esed), I-XIII, Dimeşk 1404/1984.
Ebu’l-Bekâ’ Eyyub b. Mûsâ, el-Külliyyât (tahk. Adnan Derviş-
Muhammed el-Mısrî), Beyrut 1998.
Fahreddin er-Râzî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ömer, Mefâtîhu’lgayb,
I-XXXII, Beyrut 1981.
Feridüddin Attâr, Tezkiretü’l-evliyâ (trc. S. Uludağ), İst. 2002
Gazzâlî; Ebû Hâmid Muhammed el-Gazzâli, İhyâu ulûmi’d-dîn (nşr.
Muhammed Saîd Muhammed), I-V, Dâru’l-beyâni’l-Arabî 1426/2005
(Kâhire ?).
Hasan Basri Çantay, Kur’ân-ı Hakîm ve Meâl-i Kerîm, I-III, İstanbul
1965.
Hatîb Şirbînî; Muhammed b. Ahmed el-Hatîb eş-Şirbînî, es-Sirâcü’lmünîr
fi’l-iâneti alâ ma’rifeti ba’zı meânî kelâmi rabbinâ el-hakîmi’l-habîr (nşr.
İbrâhim Şemsüddîn), I-IV, Beyrut 1425/2004.
İbn Atıyye, Ebû Muhammed Abdülhak b. Atıyye, el-Muharraru’lvecîz
fî tefsîri’l-kitâbi’l-azîz, Beyrut 2003.
İbn Cerîr, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr et-Taberî, Câmiu’l-beyân
fî te’vîli’l-Kur’ân (nşr. Ahmed Muhammed Şakir) I-XXIV, Müessesetü’rrisâle
1420/2000.
İbn Kesîr; İsmâil b. Ömer b. Kesîr, Tefsîru’Kur’âni’l-azîm, I-IV,
Kahira, ts.İbn Manzûr, Muhammed b. Mükerrem, Lisânü’l-Arab, I-XV, Beyrut ts.İbn Seyyidünnâs; el-Ya’murî, Uyûnü’l-eser fî fünûni’l-megâzî ve’şşemâil
ve’s-siyer, I-II, Dâru’l-ma’rife - Beyrut, ts.
İbnü’l-Arabî, Ebû Bekir Muhammed b. Abdullah, Ahkâmü’l-Kur’ân
(neşr. Muhammed Abdulkâdir Atâ), I-IV, Beyrut ts.
İbnü’l-Cevzî; Abdurrahman b. Ali b. Cevzî, Zâdü’l-mesîr fî ilmi’ttefsîr,
I-IX, Beyrut 1404.
Kurtubî; Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed, el-Câmiu liahkâmi’l-
Kur’ân (nşr. Ebû İshak İbrâhim) I-XX, Kahire 1386-87/ 1966-67
M. Fuad Abdülbâkî, el-Mu’cemü’l-müfehres li-elfâzı’l-Kur’âni’lkerîm,
Beyrut, ts.
M. Salâhî, Kâmûs-i Osmânî, I-IV, İst. 1313.
Mâlik b. Enes, Muvatta’ (trc. Ahmet Büyükçınar ve dğr.), I-IV, İst.
1994.
Mevlânâ Şiblî, Asr-ı Saadet (trc. Ö. Rıza Doğrul), I-V, İstanbul 1974.
Muallim Naci, Lügat-ı Naci, İstanbul ts.
Muhammed Fuâd Abdülbâkî, el-Mu’cemü’l-müfehres li-elfâzi'l-
Kur'âni'l-Kerîm, Kahire 1950.
Mustafa Çağrıcı, “Îsâr”, DİA. İstanbul 2000
Müslim, Ebu’l-Huseyn Müslim b Haccâc, el- Câmiu’s-sahîh (tahk.
Muhammed Ali), Beyrut 2001.
Nebhânî, Yusuf b. İsmâil, el-Fethu’l-kebîr fî zammi’z-ziyâdeti ile’lcâmiı’s-
sagîr, I-II, Beyrut ts.
Nesâî, Ebu Abdurrahman Ahmed b. Ali, Sünenü’n-Nesâî, I-VII,
Beyrut, 2001.
Râgıb, Ebu’l-Kâsim el-Hüseyin b. Muhammed, el-Müfredât fî garîbi’l-
Kur’ân (nşr. Muhammed Seyyid Gîlânî), Beyrut ts.
S. Uludağ, Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, İst. 1996.
Şâtıbî, Ebû İshak İbrâhîm b. Musa, el-Muvâfakât (trc. Mehmed Erdoğan),
I-IV, İst. 1990.
Şeyhzâde, Muhammed b. Muslihuddîn Mustafa, Hâşiyetü Şeyhzâde
alâ tefsîr’il-Kâzî el-Beyzâvî, Hakikat Kitabevi, I-IV, İstanbul 1991.
Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa, eş-Şemâilü’n-Nebeviyyeh ve’lhasâilü’l-Mustafaviyyeh (nşr. Fevvâz Ahmed Zümerli), Beyrut 1996.
Tirmizî, Ebu İsa Muhammed b. İsa; Sünenü’t-Tirmizî, I-V, el-
Mektebetü’l-İslamiyye, ts.
Wensick, el-Mu’cemü’l-müfehres li el-âzı’l-hadîsi’n-nebevî, İstanbul,
1986, I, 12.
Zemahşerî, Muhammed b. Ömer ez-Zemahşerî, el-Keşşâf an hakâikı
gavâmizi’t-tenzîl ve uyûni’l-ekâvîl fî vücûhi’t-te’vîl (thk. Âdil Ahmed
Abdulmevcûd – Ali Muhammed Muavvaz), I-VI, Riyad 1418/1998.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com