SOSYAL DÜZEN, HUKUK VE ORMAN HUKUKU

Malûm olduğu üzere, insan cemiyet halinde yaşayan bir varlıktır. Esasen birçok ilimler (Antropoloji, Sosyoloji ve Tarih gibi) insanların çok eski devrelerdenberi toplu halde yaşadıklarını da tespit etmişlerdir. Hatta Eski Yunanlıların dediği gibi, bu insan denen varlık, doğuştan sosyal bir mahlûk yani «Zoon Politikon» dur. Böyle olunca doğuştan sosyal bir mahlûk olan ve bugüne kadar da cemiyet halinde yaşamış ve yaşamakta bulunan insan için tek başına yaşamak düşünülemez. Bu yönüyle tabiî olan topluluk hayatı ayni zamanda insanın maddî varlığını muhafaza etmek ve onun neslini idame ettirmek bakımlarından da zarurîdir. Aksini düşündüğümüz takdirde, insanın, bugüne kadar hayatını nasıl muhafaza ve idame ettiği ve bugünkü gelişmiş topluluklar yarattığı hususlarına cevap bulmak mümkün oıamaz. Ancak, tabiî ve zaruri olan toplu yaşayışın insanlara fayda sağ-lıyabilmesi, onun bir düzene sokulmasını icabettirir. Böyle bir düzene sokulmadığı takdirde, insanların hudutsuz şahsî menfaatleri cemiyetteki huzur ve sükûnu bozar ve yerine kargaşalık, düzensizlik kaim olur. Hiç şüphe yokki, sosyal yapıdaki bu düzen insanların çeşitli alandaki hürriyet ve faaliyetlerini bazı tahditlere tâbi tutar. Fakat bu tahdit, sosyal yapıdaki düzensizliğin tevlid edeceği anarşiyi önlemekte ve insanlardaki kuvvetlinin zayıfları ezeceği hususundaki endişeyi bertaraf etmektedir. Cemiyetteki huzur ve sükûn ise gelişmenin başlıca şartıdır. İşte bu sebepledir ki, cemiyetin çekirdeğini, hücresini vücuda getiren aileden başlayarak, bugünün en gelişkin topluluklarına kadar her derecedeki toplulukların hepsinde riayet edilmekte olan bir takım kaideler yer almışlardır.