Buradasınız

FUNDA VE MAKİLİK ALANLAR HAKKINDA YARGITAY İÇTİHADI BİRLEŞTİRME KARARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (Original Language): 
Makilik alanlar anti-erozyonal ve hidrolojik fonksiyonlarının yanı sıra potansiyel ağaçlandırma alanı olmaları ve zengin gen kaynakları ihtiva etmeleri nedeni ile Ülkemiz açısından son derece önem taşımaktadır. Bu nedenle, Türk Orman Mevzuatında özellikle muhafaza karakteri taşıyan makilik alanlar her zaman orman sayılmışlardır. 5653 sayılı yasa ile düzenli hasıla vermeyen ve muhafaza karakteri taşımayan makilik alanların ormandan tefrik edilmesi öngörülmüştür. Bu hükme dayanarak "Makilik Ve Orman Sahalarının Birleştiği Yerlerde Orman Sınırlarının Tesbitine Ait Yönetmelik" çıkarılmış, Maki Tefrik Komisyonları kurularak orman sayılmayan makilikler tesbit ve tefrik edilmişlerdir. Tefrik edilen bu alanlar özel yasalara dayanılarak tevzi veya temlik edilmiş ve tapuya bağlanmışlardır. Yasada makilik alanların tefrik, tevzi veya temlikine dair hüküm bulunmadığından Yargıtay uygulamasında muhtelif daireler ve Hukuk Genel Kurulu arasında içtihat aykırılığı ortaya çıkmıştır. Yirminci Hukuk Dairesinin başvurusu üzerine toplanan İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu 22.03.1996 tarihli oturumunda üçte ikiyi aşan ekseriyetle maki tefrik komisyonlarının ve yaptıkları işlemlerin geçerli olduğuna ve bu işlemler sonucu oluşan tapulara değer verilmesi gerektiğine karar vermiştir. Bu makalede mahkemeleri bağlayıcı nitelikte olan bu kararın Ormancılık Hukuku ve İdare Hukuku açısından bir değerlendirilmesi yapılarak ortak sonuçlara ulaşılmaya çalışılmıştır.
111-131

REFERENCES

References: 

AKİPEK, J.G., 1973: Türk Eşya Hukuku, II. kitap, Ankara.
AYANOĞLU, S., 1995: 2924 Sayılı Kanuna İlişkin Yasa Teklifi, I. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, Trabzon.
AYTUG, B., GÖRCEÜOĞLU, E., 1994: Archaeobotany In Anatolia, 29. Uluslararası Arkeometri Sempozyumu, TÜBİTAK, Ankara.
BALTA, T.B., 1972: Kamu Mallarından Yararlanmanın Tabi Olduğu Rejim, Ankara. BAYRAKTAROĞLU, H., 1968: Anayasa Muvacehesinde Orman İrtifak Haklarınan Geleceği, İ.Ü.OF.D., Seri B, Cilt 23., Sayı l.
BİLGEN, P, 1995: İdare Hukuku Ders Notları, İdare Malları, İstanbul. CİN, H., 1980: Türk Hukukunda Mer'a, Yaylak ve Kışlaklar, Ankara. DERBİL, S., VELİDEDEOĞLU, H.V., 1959: İdare Hukuku, İstanbul.
DOĞANAY, Ü.Y., 1974: Orman ve Orman Toprağı Üzerinde Mülkiyet, TMMOB Orman Mühendisleri Odası Yayını, Ankara.
DURAN, L., 1982: İdare Hukuku Ders Notları, İstanbul.
DÜREN, A., 1975: İdare Malları, Ankara.
GİRİTLİ, İ. I BİLGEN, P., 1973: İdare Hukuku, İstanbul.
GÜLEN, A., 1996: "Kamu Malları", Günışığında Yönetim, İstanbul.
GÜNEŞ, T, 1965: Türk Pozitif Hukukunda Yürütme Organının Düzenleyici İşlemleri, Ankara. GÜRSOY, K., 1970: Türk Eşya Hukukunda Zilyedlik ve Tapu Sicili, Ankara. İNAL, S., 1969: Ormanlık Politikası Ders Notları, İstanbul.
KÖPRÜLÜ, B., 1948: Türk Hukukunda Orman Mülkiyeti. İ.ÜHFM., Cilt 14, İstanbul. KÖPRÜLÜ, B., 1949: Cibali Mubaha Ormanları, İ.Ü.H.F.M., Cilt 15, İstanbul. KUNTMAN, O., 1989: Kazanılmış Hak Kavramı, Yasal Dayanağı ve Uygulamayla İlgili Bir inceleme, İstanbul Barosu Dergisi, Cilt 63, Sayı 10-12.
KUTLUK, H., 1948: Türkiye Ormancılığı İle İlgili Tarihi Vesikalar, İstanbul. LATOURNİERE, R., 1982: Counseil D'Etat'nın Yargılama Yöntemleri Üzerine Bir İnceleme (Çeviri: YAYLA, Y).
MANTEL,
K., 1964: Forstliche Rechtslehre, Freiburg. MEYER, F, 1968: Legistation Et Politique Forestieres, Paris. ONAR, S S., 1960: İdare Hukukunun Umumi Esasları, Cilt 2, İstanbul.
ONAR, S.S, 1944: Türk Hukukunda Amme Emlaki Teorisi, Ebül Üla Mardin'e Armağan, istanbul.
SARİCA, R., 1943: Türkiye'de İcra Uzvunun Tanzim Selahiyeti, istanbul.
TAN, T, 1970: İdari İşlemin Geri Alınması, Ankara.
TOYGAR, S., 1964: Eski ve Yeni Hukuka Göre Orman Anlamı, İstanbul.
YALTIR1K, F, 1975: Türkiye'de Garig Vejetasyonunun Floristik Kompozisyonu, Biyoloji Dergisi, Cilt 24, İstanbul.
YAYLA, Y., 1990: İdare Hukuku, İstanbul.
ULUKUT, B., 1963: Türk Orman Hukuku, I. Kitap, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com