Buradasınız

Anasayfa » Content

ORTA ANADOLU ARKEOMAĞNETİK ÖRNEKLERİ İLE YERMAGNETİK ALANININ SEKÜLER DEĞİŞİMİNİN İNCELENMESİ

INVESTIGATION OF SECULAR VARIATIONS OF GEOMAGNETIC FIELD USING ARCHAEOMAGNETIC SAMPLES OBTAINED FROM CENTRAL ANATOLIA

Journal Name:

  • İstanbul Yerbilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2003

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Archaeomagnetism gives us some opportunities about investigations of variations in geomagnetic field for periods which are outside the range of geomagnetic field. In this work, archaeomagnetic samples are taken from archaeological regions mostly in the central Anatolia. Totally 91 hand samples are taken at 15 different archaelogical sites such as burned oven and walls. The 53 hand samples are oriented. The 325 cylindirical specimens are used for measuring the remanent magnetization and intensity. First of all the natural remanent magnetization and measurements were made and then the thermal demagnetization steps applied to the each samples. End of this procedure, the declination, inclination angles and intensity values of the earth’s magnetic field are obtained. The ages of the collected archaeological materials were identified by using C14, dendrocronological or archaeological tipology methods. The ages of the used materials are extended from 7900 B.C. to 1750 A.D. therefore the long period variations of the earth’s magnetic field are obtained. The obtained results are seen in good agreement with the same aged previous results. It is necessary to conduct new studies to fill the gap from B.C. 4000 and B.C.7600, since there were no samples for this period.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Arkeomağnetizma, arkeolojik alanlardan alınan örneklerin kalıntı mıknatıslanmalarının ölçülmesi ile, yermağnetik alanının geçmiş dönemlerdeki davranışını incelememize olanak sağlamaktadır. Bu çalışmada, çoğunluğu Orta Anadolu’da bulunan 15 arkeolojik alana ait yanmış fırın ve duvar kalıntılarından oluşan 53 yönlü olmak üzere toplam 91 adet el örneği laboratuvara getirilmiş ve bunlardan elde edilen toplam 325 adet karot örneği üzerinde çalışılmıştır. Örneklerin doğal kalıntı mıknatıslanmaları ölçüldükten sonra, örneklere ısısal temizleme adımları uygulanmış ve her adımda örneklerin sahip olduğu sapma, eğim açıları ve şiddetleri ölçülmüştür. Örneklerin son kez yanma geçirdikleri zamandan günümüze kadar geçen süre içerisinde kazandıkları ikincil kalıntı mıknatıslanmalar temizlendikten sonra, kullanıldıkları arkeolojik döneme ait yermağnetik alanının sapma ve eğim açıları ile şiddet değerleri saptanmaya çalışılmıştır. Alınan örneklerin yaşı, kazıdan sorumlu arkeologlar tarafından C14, dendrokronoloji ya da arkeolojik tipoloji kullanılarak belirlenmiş olup çalışmada kullanılan örneklerin yaşı M.Ö 7900 ile M.S.1750’ye kadar olan dönemi kapsamaktadır. Söz konusu zaman dilimi için elde edilen yermağnetik alanının sapma ve eğim açıları ile şiddet değişimlerinin, aynı döneme ait diğer verilerle uyumlu olduğu görülmüştür. Ancak, özellikle, M.Ö 4000 ve M.Ö. 7600 yılları arasındaki döneme ait örnek bulunmaması, yeni çalışmaların yapılmasını zorunlu kılmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-orta-anadolu-arkeomagnetik-ornekleri-ile-yermagnetik-alaninin-sekuler-degisiminin-incelenmesi.pdf
  • 1
33-43
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Bammer, A., 1964, Die gebrannten Mauerziegel von
Ephesos und ihre Datierung. Jahrbuch der
Österreichen Archaeologische Institut, 47, 290-
299.
Bucha, V., Mellart, J., 1967, Archaeomagnetic
Intensity Measurements on some Neolithic
Samples from Çatalhöyük (Anatolia)
Evans, M. E., 1996, Archaeomagnetic results from
the Mediterranean region: an overview. From
Morris, A. &Tarling, D. H. (eds.),1996,
Paleomagnetism and Tectonics of the
Mediterranean Region, Geological Society
Special Publication No. 105, 373-384.
Korfmann, M., Becher, H., 1987, Demircihöyük, Die
ergebnisse der Ausgrabungen 1975-1978, Philipp
von Zabern & Mainz am Rhein.
Kovacheva, M., 1980, Summarized results of the
archeaomagnetic investigation of the geomagnetic
field variation for the last 8000 years in southeastern
Europe. Geophysical Journal of the Royal
Astronomical Society, 61, 57-64.
Kruiver, P.P., Dekkers, M. J., Langereis, C.G.,
2000, Secular Variation in Permian red beds from
Dome de Barrot, SE France, Earth and Planetary
Science Letters,179. 205-217
Ponat, E., 1995, Archaeomagnetism in Western
Turkey, Ph. D. Thesis, Boğaziçi Üniv.
Sanver, M., Ponat, E., 1981, İkiztepe I Kazısından
elde edilen Arkeomanyetik Sonuçlar, TÜBİTAK
Arkeometri Ünitesi Bilimsel Toplantı Bildirileri
II. Boğaiçi Üniv. Yayn.
Sanver, M., Ponat, E., 1981, İkiztepe I-II ve Tepecik
Örneklerinden elde edilen Arkeomanyetik Alan
Şiddeti Verileri, TÜBİTAK Arkeometri Ünitesi
Bilimsel Toplantı Bildirileri IV. 26-30 Mayıs
1983, İst. Ünv. Yayn.
Sarıbudak, M., Tarling, D. H., 1993,
Archaeomagnetic Studies of the Urartian
Civilization, Eastern Turkey, Antiquity, 67, 620-
628.
Thellier, E., 1938, Sur l’aimantation des terres cuites
et ses application geophysiques. Annales de
l’Institute Physique dy Globe, Paris, 16, 157-302.
Thellier, E., Thellier, O., 1951, Sur l’a direction du
champ magnetique terrestre, retrouvee sur des
parois de fours des epoques punique et Romaine,
a Carthage, C. R. Acad. Sci., Paris, 233, 1476-78.
Thellier, E., Thellier, O., 1959, Sur l’intensite de
champ magnetique terrestre dans le passe
historique et geologique, Annales de
Geophysique, 15, 376-385.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com