PALEOBIOGEOGRAPHY OF THE EASTERN PARATETHYS IN THE ERGENE BASIN, NORTHWESTERN TURKEY
Journal Name:
- İstanbul Yerbilimleri Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
This study comprises paleobiogeographic features of the Oligocene-Pliocene age sedimentary successions of the Eastern Paratethys which are exposed around Silivri-Maden, Avcılar, Küçükçekmece and Büyükçekmece regions as well as the SE „Ergene Basin‟ around Pınarhisar and Süloğlu and particularly Küçükçekmece regions.
Fish bearing layers of the Ergene Formation around the Pınarhisar and Küçükçekmece regions which were dated as Sarmatian (Miocene) in the previous studies were later dated as Oligocene. The aim of our study is to demonstrate the „Sarmatian‟ age one more time that is also supported by the microflora and fauna data in conformity with the previous studies.
Microfossils from the Pınarhisar fish bearing layers:
Foraminifera: Quinqueloculina sarmatica Karrer, 1877. In Wien (Mariahilf Mollasgasse, Sarmatian).
Nannoflora: Helicosphaera pacifica Müller & Brönnimann, 1974. Goodenough drilling; (Trobriand Basin-Salomonen Basin, Pacific Ocean, Middle Miocene). H. minuta Müller, 1981 Cebu, Philippine Islands, Middle Miocene. Reticulofenestra pseudoumbilica (Gartner, 1967) Gartner. Mexico Bay, Sigsbee Core, Trinidad, Late Miocene.
Ostracods: Miocyprideis sarmatica Stancheva, 1965. Firstly, from Northern Bulgaria, Lower and Middle Sarmatian. Fabaeformiscandona balatonica (Daday, 1894). Firstly, from in the island at the Balaton Lake Hungary, Lower Pliocene-Upper Pannonian.
Küçükçekmece fossils:
Otoliths: Sardina pulchra Smigielska, 1966, Perca sp., Scorpaena sp., Chanda thraciensis Rückert-Ülkümen & Kaya, 1993, Palaeogadus aequipartitus Rückert-Ülkümen & Kaya, 1993, Sarmatian (The age is also Sarmatian according to the Fish fossils from the 1960-2007 studies).
Turtles: Trionyx rostratus Arthaber, 1898. Wien Basin (Au am Leithagebirge, Upper Miocene).
Mammals: Hipparion sp., (Stratigraphicaly, first occurrence is Sarmatian).
Oldest units of the Ergene Basin are the Middle Eocene age resifal complex “Soğucak Formation and/or the “Kırklareli limestone” which rest unconformably on the massif. They are overliain by the DaniĢment Formation (Oligocene), the Ergene Formation (Sarmatian – Miocene) and the Kırcasalih Formation (Pliocene) respectively as having unconformable interrelations with each other. Neogene of the Ergene Basin starts with transgressive Congeria Congeria ornitopsis bearing limestones as in the case of Bulgaria, northern Yugoslavia and Wien Basins. Following stages are the transformation of the regressive marine environments to terresterial and to brackish environments respectively. Faunal content of the Güzelce-Küçükçekmece sediments, gypsium crystals, shark teeth, Sirenian (Mammal) bones (marine-brackish), Pınarhisar fish fossils (brackish), flora (sporomorphs) of the sea front coals of the region are the proof the limnic (Küçükçekmece) environment. As the Sirenians represent off shore conditions, this also proves the existence of a river which has a connection with the sea in the Ergene Basin during Sarmatian.
Expansion of the Black sea from the north and the existence of the Mediterranean fauna and flora resulting from intrusions of the Mediterranean waters show dynamic conditions during the Neogene in the Ergene Basin. Mediterranean fishes as Caranx, Capros, Sparus with the Scorpaena, Alosa ve Clupeonella which tolerate to both marine environments, are the best evidence. As the Clupeidae follow lagoons and outfalls for reproduction and feeding, they probably developed autocthonous endemic populations at the delta-front around the Paratethys.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
AraĢtırma, Doğu Paratetis‟in güneydoğu kolu olan Ergene Havzası‟nın Silivri-Maden, Avcılar, Küçükçekmece ve Büyükçekmece, kuzeybatıda Pınarhisar ve Süloğlu bölgeleri ile öncelikle Pınarhisar ve Küçükçekmece yörelerinde geniĢ yüzlekler veren Oligosen-Pliyosen yaĢlı sedimenter istiflerin biyotasına dayalı Paleobiyocoğrafik özelliklerini içerir. Eski incelemelerde Pınarhisar ve Küçükçekmece bölgelerinde Sarmasiyen (Miyosen) yaĢlı olarak tanımlanan Ergene Formasyonu balıklı katmanlarına daha sonra ki çalıĢmalarda Oligosen yaĢı verilmiĢse de; mikro flora ve fauna bulgularının desteği ile eski araĢtırmacılarla uyumluluk gösteren Sarmasiyen yaĢının bir kez daha kanıtlanabilmesi çalıĢmanın temel amacını oluĢturur.
Pınarhisar Balıklı katmanlarında saptanan mikrofosil bulguları:
Foraminifer‟lerden: Quinqueloculina sarmatica Karrer, 1877. Viyana‟da (Mariahilf Mollasgasse, Sarmasiyen).
Nannoflora: Helicosphaera pacifica Müller & Brönnimann, 1974. Goodenough sondajı (Trobriand Havzası-Salomonen Havzası, Pasifik Okyanusu, Orta Miyosen).
Reticulofenestra pseudoumbilica (Gartner, 1967) Gartner. Meksika Körfezi, Sigsbee Karotunda, Trinidad‟da Geç Miyosen.
Ostracodlar: Miocyprideis sarmatica Stancheva, 1965. Ġlk kez Kuzey Bulgaristan‟da, Erken ve Orta Sarmasiyen.
Fabaeformiscandona balatonica (Daday, 1894). Ġlk kez Macaristan‟ın Balaton Gölü‟nde ve daha sonra da Slovakya‟da Geç Miyosen (Pannoniyen)-Erken Pliyosen.
Küçükçekmece fosil bulguları:
Otolith‟ler: Sardina pulchra Smigielska, 1966., Perca sp., Scorpaena sp., Chanda thraciensis Rückert-Ülkümen & Kaya, 1993., Palaeogadus aequipartitus Rückert-Ülkümen & Kaya, 1993. Sarmasiyen (1960-2007 çalıĢmalarında saptanan balık fosillerine göre de yaĢ Sarmasiyen‟dir).
Kaplumbağalar: Trionyx rostratus Arthaber, 1898. Viyana Havzası‟nda (Au am Leithagebirge, Üst Miyosen).
Memeliler: Hipparion sp. stratigrafik olarak ilk kez ortaya çıkıĢları Geç Miyosen‟in karasal katlarından Vallensiyen-Turoliyen‟dir (Sarmasiyen).
Ergene Havzası‟nın en yaĢlı birimi masifler üzerine uyumsuzlukla gelen orta Eosen yaĢlı Kırklareli KireçtaĢı ve/veya resif karmaĢığından oluĢan Soğucak Formasyonu‟dur. Bunun üzerinde DaniĢmen Formasyonu (Oligosen), üstünde Ergene Formasyonu (Sarmasiyen-Geç Miyosen), en üstte de Kırcasalih Formasyonu (Pliyosen) yer almaktadır, hepsinin birbiriyle olan iliĢkileri ise uyumsuzdur. Ergene Havzası Neojen‟i Bulgaristan, Kuzey Yugoslavya ve Viyana havzalarına benzer transgresif Congeria’lı kireçtaĢları ile baĢlar (Congeria ornitopsis). Sonraki evreleri regresif denizel ortamdan karasal ve acısu-tatlısu ortam dönüĢümleri izler. Güzelce-Küçükçekmece fauna içeriği, jips kristalleri, köpekbalığı diĢleri, Sirena (Mammalia) kemikleri (denizel-acısu), Pınarhisar‟ın balıkları (acısu), bölgenin kıyı kesimi kömürlerinin florası (sporomorfları) tatlısu ortam varlığını
destekler. Sirena‟ların nehirlerin denize açılan sahillerinde yaĢamaları Sarmasiyen‟de Ergene Havzası‟nda denize açılan bir nehrin varlığını da gösterir.
Neojen‟in Miyosen döneminde Ergene Havzası, kuzeyde Karadeniz‟den gelen suların örtmesi ile ve zaman zamanda Akdeniz sularının etkenliği sonucunda beraberinde getirmiĢ olduğu fauna ve floraya göre hareketli bir sürecin varlığını gösterir. Caranx, Capros ve Sparus gibi Akdeniz balık cinsleri ile birlikte her iki deniz yaĢamına töleranslı Scorpaena, Alosa ve Clupeonella cinsleri bunun en iyi göstergesidir. Clupeidler üreme ve beslenme için lagün ve nehir ağızlarına geldiklerinden Paratetis‟te olasılıkla delta ağzı sedimentlerinde otokton endemik popülasyonunu da geliĢtirmiĢlerdir.
FULL TEXT (PDF):
- 2
119-140