Buradasınız

LA NOTION DE PRISE EN CHARGE ENONCIATIVE EN TURC ORAL (EN COMPARAISON AVEC LE FRANÇAIS)

THE CONCEPT OF ENUNCIATIVE SUPPORT IN SPOKEN TURKISH (IN COMPARISON WITH FRENCH)

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2455
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In the present study, we propose to analyze “enunciative support” (focus) concept of locutor into oral dialogue in contemporary French and Turkish languages. The expression of subjectivity and assertive modalization represent an important topic in the context of verbal interaction in spoken language. Within an analytical approach to the structure of oral language, the main objective of our study will highlight the following issues: 1) How to realize the enunciative support of locutor in the oral dialogue at the moment of enunciation? 2) How to interpret the enunciative support realized by the locutor in the utterances with regard to enunciation and prosody? 3) Which are the (supra-) segmental marks of enunciative support concerning the speaker of discourse? At the end of this study, we will try to determine the structure of utterances expressed subjectivity; typologically create a model that can shape supportive opinions in Turkish conversation, with a comparative approach to spoken French. To this end, we will work on a spoken language corpus. Our corpus study (spoken corpus) will consist of a compilation ranging from 15 to 35 minutes of conversation recordings and transcribed text of this section (transcriptions). Theoretical and methodological dimensions of this research come to contemporary French Linguistics theories: The "enunciation" and "prosody" in relationship, used in Applied Linguistics methods called "analytical discourse analysis" will be used. For this, the French Linguistics in the oral language and enunciation research forms the basis of these two theories will get use of: a) Grammaire de l'intonation (Intonation grammar) by Morel and Danon-Boileau (1998), b) Approche de la langue parlée (Oral language approach) by Blanche-Benveniste (1997).
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, Türkçe ve Fransızca karşılıklı konuşmalarda “söylemini destekleme” (görüşünü sözceleme açısından destekleme) olgusunu incelemeyi öngörüyoruz. Öznelliğin ifadesi ile birlikte bildirme kipi, konuşma dili kapsamındaki karşılıklı etkileşim alanında önemli bir araştırma tematiği oluştururlar. Sözlü dil yapısına analitik bir yaklaşım çerçevesinde, araştırmamızın temel amacı şu soruları mümkün olduğunca aydınlatabilmektir: 1. söylem anında (T0) sözceleyen (konuşan özne) görüşünü nasıl destekler? 2. Sözcelem ve bürün (prozodi) olarak, görüşünü destekleme eylemi veya olgusu nasıl gerçekleşir. 3. Görüşünü destekleme eyleminin parçasal ve parçaüstü göstergeleri (belirleyicileri) nelerdir? Bu çalışmanın sonunda, sözlü Fransızca ile karşılaştırmalı bir yaklaşımla, Türkçe karşılıklı konuşmada, tipolojik açıdan öznelliğin ifade şekline model oluşturabilecek görüş destekleyici sözcelerin biçimlerini belirlemeye çalışacağız. Bu amaçla, bir sözlü dil bütüncesi üzerinde çalışacağız. Çalışma bütüncemiz (sözlü derlem), 15-35 dakika arasında değişen karşılıklı konuşma kayıtları ve bu kesitlerin yazıya dökülmüş metinlerinin (transkripsiyonlar) derlenmesinden oluşacaktır. Araştırmamın kuramsal ve yöntemsel boyutuna gelince, çağdaş Fransız Dilbilimi kuramlarında kullanılan "Sözcelem" ve "Bürünbilim"i ilişkilendiren, bir ilişki dizgesi üzerine kurulu "analitik söylem çözümlemesi" adı verilen uygulamalı dil yönteminden yararlanılacaktır. Bunun için, Fransız Dilbiliminde “Sözlü dil” ve “Sözcelem” araştırmalarının temelini oluşturan şu iki kuramdan yararlanacağız: a) Morel ve Danon-Boileau (1998): Grammaire de l’intonation (Tonlamanın grameri) /, b) Blanche-Benveniste (1997): Approche de la langue parlée (Sözlü dile yaklaşım).
1
12

REFERENCES

References: 

BENVENISTE, E. (1966). Problèmes de linguistique générale 1. Paris: Gallimard.
BLANCHE-BENVENISTE, Cl. (1997). Approche de la langue parlée en français. Paris: Ophrys.
CULIOLI, A. (1990). Pour une linguistique de l’énonciation. Paris : Ophrys, Tome 1.
GROUSSIER, M.-L. et RIVIERE, C. (1996). Les mots de la linguistique. Lexique de linguistique énonciative. Paris : Ophrys.
KERBRAT-ORECCHIONI, C. (2005). Le discours en interaction. Paris: Armand Colin.
12
Selim YILMAZ & Arsun URAS YILMAZ
KERBRAT-ORECCHIONI, C. (1999). L’énonciation. Paris: Armand Colin.
MOREL, M.-A. et DANON-BOILEAU, L. (1998). Grammaire de l’intonation. Paris: Ophrys.
URAS YILMAZ, A., YILMAZ, S. et MOREL, M.-A. (Eds). (2004). Vers une grammaire linguistique du turc. (A la lumière des théories en linguistique française). Ouvrage collectif. Istanbul: Multilingual.
YILMAZ, S. (2013). Enonciation et prosodie en turc oral (Cadre théoriques de linguistique française). Sarrebrucken: Editions Universitaires Européennes.
YILMAZ, S. (Ed). (2006). Faits de langue en français et en turc modernes. (Domaines linguistiques). Ouvrage collectif. München: Lincom-Europa.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com