Buradasınız

ÖĞRETMENLERİN BİREYSEL YENİLİKÇİLİK DÜZEYİNİN ÖĞRETMEN LİDERLİĞİNE ETKİSİ

THE IMPACT OF TEACHERS’ INDIVIDUAL INNOVATIVENESS LEVELS ON TEACHER LEADERSHIP

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2271
Abstract (2. Language): 
In all the systems in the educational system as well as change is inevitable. Changes occurring in the schools of the innovation process can be configured in an efficient manner, to the active participation of teachers and teachers new to this behavior is dependent upon. Teacher leadership is one of those behaviors. The current study aimed to determine teachers’ individual innovativeness levels and teacher leadership levels to examine the impact of individual innovativeness levels on teacher leadership. Since the study set out to identify teachers’ individual innovativeness levels and teacher leadership levels as they were, survey model was used in the study. The study group was composed of 341 (N=341) teachers employed in primary and secondary schools of Directorate of National Education in Erbaa district of Tokat in 2012-2013 academic year. In addition to descriptive statistics, multiple regression analysis method was used in data analysis. According to research results, the dimension with the highest means regarding teachers’ individual innovativeness levels was the dimension of openness followed by leadership of opinion, risk taking and resistance to change dimensions. The highest dimension of teacher perceptions regarding teacher leadership was cooperation with colleagues followed by professional development and organizational development. It was also found that general perception of individual innovativeness and leadership of opinion sub dimension were significant predictors of relationships with colleagues, organizational development and professional development sub dimensions. In this context, teachers' individual innovation support initiatives proposed.
Abstract (Original Language): 
Tüm sistemlerde olduğu gibi eğitim sistemlerinde de değişim kaçınılmazdır. Değişimlerle meydana gelen okullardaki yenileşme sürecinin etkili bir biçimde yapılandırılabilmesi, öğretmenlerin bu sürece etkin katılımına ve öğretmenler için yeni davranışlar oluşturulmasına bağlıdır. Öğretmen liderliğinin de bu davranışlardan birisi olduğu söylenebilir. Bu araştırmada öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyi ile öğretmen liderliği düzeyleri belirlenerek bireysel yenilikçilik düzeyinin öğretmen liderliğine etkisi incelenecektir. Araştırmada öğretmenlerin öğretmen liderliği ve bireysel yenilikçilik düzeyleri var olan şekliyle belirlenmeye çalışıldığından araştırma tarama modelindedir. Araştırmanın çalışma grubunu Tokat’ın Erbaa ilçesinde 2012-2013 Eğitim öğretim yılının bahar döneminde Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı ilk ve ortaokullarda görev yapan n=341 öğretmen oluşturmaktadır. Verilerin analizinde betimsel istatistiklerin yanında çoklu regresyon analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile ilgili olarak en yüksek ortalamaya sahip olan boyut deneyime açıklık boyutu iken bu boyutu sırasıyla fikir önderliği, risk alma ve değişime direnç boyutlarının izlediği görülmüştür. Öğretmenlerin öğretmen liderliğine ilişkin algılarının en yüksek olduğu boyut meslektaşlarla işbirliği boyutu iken bunu sırasıyla mesleki gelişme ve kurumsal gelişme boyutlarının izlediği görülmektedir. Araştırmada ayrıca bireysel yenilikçilik genel algısı ile fikir önderliği alt boyutunun öğretmen liderliği genel algısı, meslektaşlarla işbirliği, kuramsal gelişme ve mesleki gelişme alt boyutları üzerinde anlamlı bir yordayıcı olduğu belirlenmiştir. Bu bağlamda öğretmenlerin bireysel yenilikçilik girişimlerinin desteklenmesi önerilmiştir.
247
255

REFERENCES

References: 

ADIGÜZEL, A. (2013). The relation between candidate teachers’ moral maturity levels and their ındividual i”nnovativeness characteristics: A Case Study of Harran University Education Faculty”. African Journel of Agricultural Education, 1(2), 40-43.
Öğretmenlerin Bireysel Yenilikçilik Düzeyinin Öğretmen Liderliğine Etkisi 255
APAYDIN, Ç., VİLKİNAS, T. & CARTON, G. (2011). “Türkiye’de ortaöğretim okul öğretmenlerinin etkili liderlik belirleyicileri.” Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(1), 107-129.
ASH, R. L. and M. PERSALL (2000). "The principal as chief learning officer: developing teacher leaders." NASSP Bulletin (May 2000): 15-22.
ASLAN, M. (2011). “Öğretmen liderliği davranışları ve sınıf iklimi: öğretmen ve öğrenci görüşleri bağlamında bir araştırma.” Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
ATMAN, B. R. (2010). “Öğretmenlerin liderlik niteliklerinin sınıf yönetme becerilerine etkisi.” Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
BEYCİOĞLU, K. (2009). “İlköğretim okullarında öğretmenlerin sergiledikleri liderlik rollerine ilişkin bir değerlendirme (Hatay İli Örneği).” Yayınlanmış Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya
BEYCİOĞLU K. (2010). “Improving schools through teacher leadership” [öğretmen liderliği ile okulları geliştirmek]. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16( 2), 301-303.
BEYCİOĞLU, K. & ASLAN. (2012). “Öğretmen ve yöneticilerin öğretmen liderliğine ilişkin görüşleri: bir karma yöntem çalışması.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18(2), 191-223.
BİTKİN, A. (2012). “Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik düzeyleri ile bilgi edinme becerileri arasındaki ilişki.” Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniversitesi, Şanlıurfa.
BOLES, K. C. (1992). “School restructuring by teachers: a study of the teaching project at the edward devotion school” Paper presented at the Annual Meeting of the American educational Research Association, San Francisco, CA, April 1992.
BRANDON, C.D. (2008). “Leadership and the adaption of instructional technology in schools.”(Unpublished Doctoral Thesis). Nova Southeastern University, USA.
CELEP, C. (2004). “Meslek olarak öğretmenlik”, Ankara: Anı Yayınları.
ÇELİK, K. (2013). “The relationship between ındividual ınnovativeness and self-efficacy levels of student teachers.” International Journal of Scientific Research in Education, 6(1), 56-67 Retrieved [DATE] from http://www.ijsre.com
ÇELİKTEN, M., ŞANAL, M. & YENİ, Y. (2005). “Öğretmenlik mesleği ve özellikleri.” Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
ÇUHADAR, C., BÜLBÜL, C. & ILGAZ, G. (2013). “Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri ile teknopedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi [Exploring of the Relationship between Individual Innovativeness and Technopedagogical Education Competencies of Pre-service Teachers].” İlköğretim Online [Elementary Education Online], 12(3), 797-807.
DİLAVER, H. (1996). “Türkiye’de öğretmen istihdamının dünü, bugünü ve yarını, eğitimimize bakışlar”. İstanbul: Kültür Koleji Vakfı Yayınları 1, s.119.
FULLAN, M. & POMFRET, A. (1977). “Research on curriculum and instruction implementation.” Review of Educational Research. 47(1), 335-397.
HARRİS, A VE MUİJS, D. (2005). “Improving schools through teacher leadership”, Berkshire: Open University Press.
HOOK, D. P. (2006). “The impact of teacher leadership on school effectiveness in selected exemplary secondary schools”. Ed.D. dissertation, Texas A&M University, United States -- Texas. Dissertations & Theses: Full Text.(Publication No. AAT 3219160).
KADAK, Z. (2008). “İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin liderlik stilleri ile sınıf yönetimi arasındaki ilişkinin incelenmesi.” Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
256
Meltem AKIN KÖSTERELİOĞLU & Fatih DEMİR
KERT, S. B. & TEKDAL, M. (2012). “Comparison of individual innovativeness perception of students attending different education faculties”. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 11(4), 1150-1161.
KILIÇER, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
KOTTER, J. P. (1996). “ Leading change.” Boston, MA: Harvard Business School Press.
LUMSDEN, C.J. (1999). “Evolving creative minds: stories and mechanism.” (Ed.; R.J.Stenberg), Handbook of Creativity, Cambridge University Press.
NAİL, A. H. K. (1994). “Managerial innovation in the civil service in jordan: A Field Study”. Journal of Management Development, 13(9), 52-60.
NGANG, T.K., ABDULLA, Z. & MEY, S.Z. (2010). “Teacher leadership and school effectiveness in the primary schools of maldives.” Hacettepe University Journal of Education, 39, 255-270
OKE, A., MUNSHİ, N. & WALUMBWA, F. O. (2009). “The influence of leadership on ınnovation processes and activities.” Organizational Dynamics, 38, 1, 64–72.
ÖZGÜR, H. (2013). “Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının eleştirel düşünme adaylarının eleştirel düşünme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi.” Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 409-420.
ROGERS, E. M. (2003). “Diffusion of innovations 5th ed.” New York: The Free Press.
SABHERWAL, R., HİRSCHHEİM, R. & GOLES, T. (2001). “The dynamics of alignment: insights from a punctuated equilibrium model”. Organization Science, 12(2), 179-197.
ŞİŞMAN, M., (2006). “Eğitim bilimine giriş”. Ankara: Pegem Yayınevi .
YİĞİT, Y., DOĞAN, S. & UĞURLU, C.T. (2013). “Öğretmenlerin öğretmen liderliği davranışlarına ilişkin görüşleri.” Cumhuriyet International Journal of Education, 2 (2), 93-105.
YUAN, F. & WOODMAN, R.W. (2010). “Innovative behavior in the workplace: The role of performance and image outcome expectations”. Academic Management Journal, 53 (2), 323-342.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com