Buradasınız

ANA DİLİ RUSÇA OLANLARA TÜRKÇE ÖĞRETİMİNDE ORTAÇLAR I

ABOUT TEACHING TURKISH PARTICIPLES TO RUSSIAN LANGUAGE NATIVE SPEAKERS I

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2555

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In this study, which dealt with all aspects of participles is consists of goal, methods, findings, conclusions and recommendations sections. In this study, after giving examples of the mistakes of native speakers of Russian individuals on Turkish participles, it has made also discussed eliminating these false. Language families in the world in terms of resources and structures are divided into two classes. Turkish is in the Ural-Altai language family in terms of resources, but the Russian is located in the Indo-European language family. Russian and Turkish are agglutinate languages in terms of structure. Turkish is a language that only the agglutinate, but in Russian prefixes and suffixes are both. Turkish and Russian language family, similar in structure to that of the method of making participles are similar. The time shift in Turkish participles is important. Sometimes they add tense can be used interchangeably unchanged. This situation makes it difficult to learn Turkish participles. Turkish participles in order to comprehend the Russian-speaking individuals should be focused on particular shifts in tense and exercises should be given to the relevant enforcing.
Abstract (Original Language): 
Türkçe ve Rusçadaki ortaçların tüm yönleriyle ele alındığı bu çalışma; amaç, yöntem, bulgular, sonuç ve öneriler bölümlerinden oluşmaktadır. Çalışmada ana dili Rusça olan bireylerin Türkçedeki ortaçlar konusunda yaptıkları yanlışlardan örnekler verilerek bu yanlışları ortadan kaldırmanın yöntemleri üzerinde de durulmuştur. Dünyadaki dil aileleri kaynakları ve yapıları bakımından olmak üzere iki sınıfa ayrılmaktadır. Türkçe kaynakları bakımından Ural-Altay, yapıları bakımından ise eklemeli dil ailesindedir. Rusça ise kaynakları bakımından Hint-Avrupa grubunda, yapıları bakımından da Türkçe gibi eklemeli dil ailesindedir. Türkçe sondan eklemeli bir dil olmasına karşın Rusçada hem sonekler hem de önekler bulunmaktadır. Türkçe ve Rusça yapıları bakımından benzer dil ailelerinden olduğu için ortaç elde etme yöntemleri de benzerlik göstermektedir. Türkçedeki ortaçlarda zaman kaymaları önemlidir. Zaman kipleri bazen aldıkları ekler değişmeden birbirlerinin yerlerine kullanılabilmektedir. Türkçedeki ortaçların ana dili Rusça olanlar tarafından öğrenilmesini zorlaştıran nedenlerden bir diğeri de bu kullanımdır. Türkçedeki ortaçların ana dili Rusça olan bireylere kavratılabilmesi için özellikle zaman kiplerindeki kaymalar üzerinde durulmalı ve konuyla ilgili pekiştirici alıştırmalara yer verilmelidir.
369
392

REFERENCES

References: 

AKSAN, D. (1989). Anlambilim, Anlambilim Konuları ve Türkçenin Anlambilimi. Ankara:Engin Yayınevi.
BAYDAR, T. (2006). Türkçede Sözdiziminin Öğretilmesi ve Kavratılması, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
BAYRAKTAR, N. (2004). Türkçede Fiilimsiler. Ankara:Türk Dil Kurumu Yayınları.
EDİSKUN, H. (1992). Türk Dilbilgisi. İstanbul:Bayrak Basım Yayın.
ERGİN, M. (2008). Edebiyat ve Eğitim Fakültelerinin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümleri İçin Türk Dilbilgisi. İstanbul:Bayrak Basım Yayın.
GENCAN, T. N. (1975). Dilbilgisi. İstanbul:Kanaat Yayınları.
GÜNERİ, F. (2001). Türk Dili 2. Ankara. Dayanışma Yayınevi.
HENGİRMEN, M. (1995). Türkçe Dil Bilgisi. Ankara:Engin Yayınevi.
İŞLER, E. (2002). “Arapça ve Türkçede Ortaçlar: Karşıtsal Çözümleme” Nüsha, C/S. 2 (7): 52.
KARASAR, N. (1999). Bilimsel Araşırma Yöntemleri. Ankara:Nobel Yayıncılık.
KEMAL, Y. (2005). İnce Memed 1. İstanbul:Yapıkredi Yayınları.
KOÇ, N. (1996). Yeni Dilbilgisi. İstanbul:İnkılâp Yayınevi.
KORKMAZ, Z. (1994). Türkçede Eklerin Kullanılış Şekilleri ve Ek Kalıplaşması Olayları. Ankara:Türk Dil Kurumu Yayınları.
KOŞUCU, F. Z. (2007). Türkçenin Yabancılara Öğretiminde Ulaçların Düzeylerine Göre İncelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
392
Hüseyin POLAT
ŞAHİN, İ.; DOĞAN, İ.; GÖKDAĞ, A.; ÇELİK, Y.; ÖZDEMİR, C. (2002) Türk Dili ve Kompozisyon. Ankara:Bilge Ders Kitapları Yayınları.
ÖZEL, S. (2010) Yabancılara Türkçe Öğreten Resmî Kurumlarda Dil Bilgisi Öğretimi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
YETIMAKMAN, İ. (2006). Uygulamalı Rusça Dilbilgisi. Ankara:FONO Yayınları.
ZÜLFİKAR, H. (1997). Yükseköğretim Öğrencileri İçin Türk Dili ve Kompozisyon Bilgileri. Ankara:Yükseköğrenim Kurulu Matbaası.
Rusça Kaynaklar
АНИКИНА, А. Б. (1971). Современный Русский Язык, «Глагол», Москва:Высшая Школа.
ВИНОГРАДОВА, В. В. (Ред). (1987). Современный Русский Язык, Морфология, Часть 2. МГУ:Москва.
ГЛАЗУНОВА, О. И. (2000). Давайте Говорить по-русски, Москва: МИРС.
ЗАЛЕВСКАЯ А.А. (1971). “Об исследовании интервербальных связей” Сборник докладов и сообщений лингвистического общества, Калинин Государственный Университет, C/S.2 (90):335.
КУЗНЕЦОВ, П. С. (1952). Современный Русский Язык, «Глагол». Москва:Московский Университет.
МИЛОСЛАВСКИЙ, И. Г. (1981) Современный Русский Язык, «Морфология»ю Москва:Московский Университет.
ОБНОРСКИЙ, С. П. (1953). Очерки по Морфологии Русского Глагола. Москва:Московский Университет. ОКУНЕВА, А. П. (1987). Русский Язык Основной Курс. Ленинград:Просвещение
ШЕЛЯКИН, М. А. (2000). Справочник по Русской Грамматике, Москва:Русский язык
ЯНКО-ТРИНИЦКАЯ, Н. А. (1962). Возвратные Глаголы в Современном Русском Языке. Москва: Академия Наук СССР

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com