Buradasınız

Anasayfa » Content

ÖRGÜTSEL BAĞLILIĞI BELİRLEYİCİ BİR FAKTÖR OLARAK İŞYERİ ARKADAŞLIĞININ İNCELENMESİ ÜZERİNE EMNİYET TEŞKİLATINDA BİR ARAŞTIRMA

A RESEARCH IN THE POLICE ORGANIZATION FOR EXAMINING WORKPLACE FRIENDSHIP AS A DETERMINING FACTOR OF ORGANIZATIONAL COMMITMENT

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2015
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2671

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The mankind who has begun to live out his life in the workplace under the pressure of the passing time circle has now become mentioning about workplace friendship while he used to speak about their childhood friend, schoolmate, travel friend, hospital friend, army friend or spouse. During the work life of this century, employees have to spend much of their time at work and in this sense inevitably there appeared workplace friendship due to their socialization needs. In the literature, it is claimed that workplace friendship leads to positive organizational outputs. Therefore, when positive organizational outcomes taken in hand the question comes to mind is whether workplace friendship is a determining factor of organizational commitment (which can be seen as one of the concepts examined very much in the literature). Despite the focus on theoretical findings regarding the relationship between workplace friendship and organizational commitment it is noteworthy that empirical researches which attempt to explain the possible relationship between these concepts were very few. At this juncture, the main argument of this research suggest that workplace friendship has effects on organizational commitment positively. In order to sort this problem out several hypothesis are compesed and tested via regression analyses. Among the hypothesis of the research it is supposed that friendship opportunities in the workplace have effects on the affective and continuance commitment to organization but not on the normative commitment to organization. These findings are also compatible with the literature and this research will constitute the base for future studies about the relations between workplace friendship and organizational commitment. Thus, workplace friendship can be regarded as a determining factor of organizational commitment.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Çocukluk arkadaşı, okul arkadaşı, yol arkadaşı, hastane arkadaşı, asker arkadaşı, hayat arkadaşı derken insanoğlu geçip giden zaman çemberi baskısı altında artık hayatını işyerinde yaşamaya başladıkça işyeri arkadaşından bahseder hale gelmiştir. Günümüz iş yaşamında, çalışanlar, zamanın büyük bir bölümünü “iş”te geçirmektedir ve bu bağlamda kaçınılmaz bir şekilde sosyalleşme ihtiyacına bağlı olarak işyeri arkadaşlıkları oluşmaktadır. İşyeri arkadaşlığının pozitif örgütsel çıktıları desteklediği yazında belirtilmektedir. Dolayısıyla pozitif örgütsel çıktılar ele alındığında, işyeri arkadaşlığının, yazında oldukça fazla incelendiği görülen kavramlardan biri olan örgütsel bağlılığı belirleyici bir faktör olup olmayacağı sorusu akla gelmektedir. İşyeri arkadaşlığı ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişkiye yönelik teorik bulgular üzerinde durulmasına rağmen bu kavramlar arasındaki olası ilişkileri açıklamaya çalışan ampirik araştırmaların oldukça az olduğu dikkat çekmektedir. Bu noktada, araştırmanın temel tartışma konusu işyeri arkadaşlığının örgütsel bağlılık üzerinde pozitif etkileri olduğunu ileri sürmektedir. Bu problemi çözümlemek üzere çeşitli hipotezler oluşturulmuş ve regresyon analizi aracılığıyla test edilmiştir. Araştırmada yer alan hipotezler arasında işyerinde arkadaşlık fırsatının örgüte duygusal bağlılık ve devamlılık bağlılığı üzerinde etkileri olduğu desteklenmiş ancak normatif bağlılık üzerinde etkisi olmadığı tespit edilmiştir. Elde edilen bulgular yazın ile de uyumludur ve bu araştırma işyeri arkadaşlığı ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkilere yönelik ileride yürütülecek çalışmalara temel oluşturacaktır. Böylece işyeri arkadaşlığının örgütsel bağlılığı belirleyici bir faktör olarak kabul edilebileceği ifade edilebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-orgutsel-bagliligi-belirleyici-bir-faktor-olarak-isyeri-arkadasliginin-incelenmesi-uzerine-emniyet-teskilatinda-bir-arastirma.pdf
  • 1
45
63
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ALLEN, N. J. ve MEYER, J. P. (1990). “The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance and Normative Commitment to the Organization”. Journal of Occupational Psychology, (63): 1-18.
ARSLANTÜRK, G. ve ŞAHAN, S. (2012). “Örgütsel Adalet ve Örgütsel Bağlılık Ara-Sındaki İlişkinin Manisa İl Emniyet Müdürlüğü Örnekleminde İncelenmesi”. Polis Bilimleri Dergisi, 14(1): 135-159.
AŞAN, Ö. ve ÖZYER, K. (2008). “Duygusal Bağlılık ile İş Tatmini ve İş Tatminin Alt Boyutları Arasındaki İlişkileri Analiz Etmeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma”. SDÜ İ.İ.B.F. Dergisi, 13(3): 129-151.
BADER, H. A. M., HASHIM, I. H. M., ZAHARIM, N. M. (2013). “Workplace Friendships amaong Bank Employees in Eastern Libya”. Digest of Middle East Studies, 22(1): 94-116.
BERMAN, E. M., WEST, J. P. ve RICHTER, M. N. (2002). “Workplace Relations: Friendship Patterns and Consequences (According to Managers)”. Public Administration Review, 62(2): 217-230.
BOYLU, Y., PELİT, E. ve GÜÇER, E. (2007). “Akademisyenlerin Örgütsel Bağlılık Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma”. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 44(511): 55-74.
Örgütsel Bağlılığı Belirleyici Bir Faktör Olarak İşyeri Arkadaşlığının İncelenmesi Üzerine Emniyet Teşkilatında... 59
BRAMMER:, MILLINGTON, A. ve RAYTON, B. (2007). “The Contribution of Corporate Social Responsibility to Organizational Commitment”. The International Journal of Human Resource Management, 18(10): 1701-1719.
BRIMEYER, T. M., PERRUCCI, R. ve WADSWORTH, S. M. (2010). “Age, Tenure, Resources for Control, and Organizational Commitment”. Social Science Quarterly, 91(2): 511-530.
BULUÇ, B. (2009). “Sınıf Öğretmenlerinin Algılarına Göre Okul Müdürlerinin Liderlik Stilleri İle Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15(57): 5-34.
CHAN, S. H. ve QIU, H. H. (2011). “Loneliness, Job Satisfaction, and Organizational Commitment of Migrant Workers: Empirical Evidence From China”. The International Journal of Human Resource Management, 22(5): 1109-1127.
CHO, Y. J. ve PARK, H. (2011). “Exploring the Relationships Among Trust, Employee Satisfaction, and Organizational Commitment”. Public Management Review, 13(4): 551-573.
CİHANGİROĞLU, N. (2011). “Askeri Doktorların Örgütsel Adalet Algıları ile Örgütsel Bağlılıkları Arasındaki İlişkinin Analizi”. Gülhane Tıp Dergisi, (53): 9-16.
CLAUSEN, T. ve BORG, V. (2010). “Psychosocial Work Characteristics as Predictors of Affective Organisational Commitment: A Longitudinal Multi-Level Analysis of Occupational Well-Being”. Applied Psychology: Health And Well-Being, 2(2): 182-203.
CONWAY, N. ve BRINER, R. B. (2012). “Investigating the Effect of Collective Organizational Commitment on Unit-Level Performance and Absence”. Journal of Occupational and Organizational Psychology, (85): 472-486.
ÇAKAR, N. D. ve CEYLAN, A. (2005). “İş Motivasyonunun Çalışan Bağlılığı ve İşten Ayrılma Eğilimi Üzerindeki Etkileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6(1), 52-66.
ÇALIŞKAN, C. S. (2011). “Çalışanların Psikolojik Güçlendirilme Algıları Üzerinde İşyeri Arkadaşlıkları ve Örgütsel İletişimin Etkisi”. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3): 77-92.
ÇOLAKOĞLU, Ü., AYYILDIZ, T. ve CENGİZ, S. (2009). “Çalışanların Demografik Özelliklerine Göre Örgütsel Bağlılık Boyutlarında Algılama Farklılıkları: Kuşadası’ndaki Beş Yıldızlı Konaklama İşletmeleri Örneği”. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 20(1): 77-89.
ÇETİN, M. Ö. (2006). “The Relationship Between Job Satisfaction, Occupational and Organizational Commitment of Academics”. The Journal of American Academy of Business, 18(1): 79-88.
DEMİREL, Y. (2008). “Örgütsel Güvenin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi: Tekstil Sektörü Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma”. Yönetim ve Ekonomi, 15(2): 179-194.
DICK, G. P. M. (2011). “The Influence of Managerial and Job Variables on Organizational Commitment in The Police”. Public Administration, 89(2): 557-576.
DICKIE, C. (2009). “Exploring Workplace Friendships in Business: Cultural Variations of Employee Behaviour”. Research and Practice in Human Resource Management, 17(1): 128-137.
DOTAN, Hilla (2009). Workplace Friendships: Origins and Consequences for Managerial Effectiveness. The Annual Meeting of the Academy of Management. Chicago, Illinois: Academy of Management.
EHRHARDT, K., SHAFFER, M., CHIU, W. C. K. ve LUK, D. M. (2012). “National’ Identity, Perceived Fairness and Organizational Commitment in A Hong Kong Context: A Test of Mediation Effects”. The International Journal of Human Resource Management, 23(19): 4166-4191.
60
Aysun KANBUR
FORCK, M. (2011). “The Role of Friendship in Leadership”. Professional Safety, May, 71-72.
GAMBLE, J. ve HUANG, Q. (2008). “Organizational Commitment of Chinese Employees in Foreign-Invested Firms”. The International Journal of Human Resource Management, 19(5): 896-915.
GARCIA-CABRERA, A. M. ve GARCIA-SOTO, G. M. (2012). “Organizational Commitment in MNC Subsidiary Top Managers: Antecedents and Consequences”. The International Journal of Human Resource Management, 23(15): 3151-3177.
GORDON, J. ve HARTMAN, R. L. (2009). “Affinity-Seeking Strategies and Open Communication in Peer Workplace Relationships”. Atlantic Journal of Communication, (17): 115-125.
GOSTICK, A. ve ELTON, C. (2008). “The Power of Peers Can Keep Employees Motivated”. NJBIZ, July 21, 21.
GRDINOVAC, J. A. ve YANCEY, G. B. (2012). “How Organizational Adaptations to Recession Relate to Organizational Commitment”. The Psychologist-Manager Journal, 15(1): 6-24.
GUCHAIT, P. ve CHO, S. (2010). “The Impact of Human Resource Management Practices on Intention to Leave of Employees in the Service Industry in India: The Mediating Role of Organizational Commitment”. The International Journal of Human Resource Management, 21(8): 1228-1247.
GUERRERO, S. ve HERRBACH, O. (2009). “Manager Organizational Commitment: A Question of Support or Image?”. The International Journal of Human Resource Management, 20(7): 1536-1553.
GÜNEŞ, İ., BAYRAKTAROĞLU, S. ve KUTANİS, R. (2009). “Çalışanların Örgütsel Bağlılık ve Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişki: Bir Devlet Üniversitesi Örneği”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(3): 481-497.
GÜRBÜZ, S. (2006). “Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ile Duygusal Bağlılık Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(1): 48-75.
GÜRBÜZ, S. (2010). “Algılanan Kurumsal İmajın Yöneticilerin Bazı Tutum ve Davranışlarına Etkisi”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (24): 229-240.
HASSAN, S. ve ROHRBAUGH, J. (2011). “The Role of Psychological Climate on Public Sector Employees’ Organizational Commitment: An Empirical Assessment for Three Occupational Groups”. International Public Management Journal, 14(1): 27-62.
HE, Y., LAI, K. K. ve LU, Y. (2011). “Linking Organizational Support to Employee Commitment: Evidence from Hotel Industry of China”. The International Journal of Human Resource Management, 22(1): 197-217.
İBRAHİM, E. ve DICKIE, C. (2010). “A Conceptual Model of the Human Resource Climate Dimensions That Influence the Development of Workplace Relationships”. Research and Practice in Human Resource Management, 18(2): 47-60.
İŞLER, D. B. ve ÖZDEMİR, Ş. (2010). “Hastane İşletmelerinde İçsel Pazarlama Yaklaşımının İş Tatmini ve Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi: Isparta İli Örneği”. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 13(2): 115-142.
KILIÇ, K. C., EFEOĞLU, E., MİMAROĞLU, H. ve ÖZGEN, H. (2008). “Adana İli’ndeki Özel Sağlık Merkezlerinde Çalışan Personelin İş-Aile Yaşam Çatışmasının Örgütsel Bağlılık, İş Doyumu ve İş Stresine Etkisi Üzerine Bir Araştırma”. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(2): 241-254.
KÖK, S. B. (2006). “İş Tatmini ve Örgütsel Bağlılığın İncelenmesine Yönelik Bir Araştırma”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(1): 291-317.
Örgütsel Bağlılığı Belirleyici Bir Faktör Olarak İşyeri Arkadaşlığının İncelenmesi Üzerine Emniyet Teşkilatında... 61
KURTULMUŞ, M., KİNAY, İ. ve GÜNDAŞ, A. (2012). “İlköğretim Öğretmenlerinin Örgütsel Bağlılıklarının Yönetici Kaynaklı Sorunlara Göre İncelenmesi”. International Journal of Social Science, 5(7): 365-374.
LAMBERT, E. G. ve HOGAN, N. L. (2009). “A Test of The Importation and Work Environment Models: The Effects of Work Ethic, Importance of Money, and Management Views on the Job Satisfactıon and Organizational Commitment of Correctional Staff”. Journal of Crime and Justice, 32(1): 61-92.
LEE, J. H. ve OK, C. (2011). Effects of Workplace Friendship on Employee Job Satisfaction, Organizational Citizenship Behavior, Turnover Intention, Absenteeism, and Task Performance. The 16th Annual Graduate Education and Graduate Students Research Conference in Hospitality and Tourism Proceedings. Texas: University of Houston.
LI, Y., AHLSTROM, D. ve ASHKANASY, N. M. (2010). “A Multilevel Model of Affect and Organizational Commitment”. Asia Pac J Manag., (27): 193-213.
LIN, C. T. (2010). “Relationship Between Job Position, Job Attributes, and Workplace Friendship: Taiwan and China”. Journal of Technology Management in China, 5(1): 55-68.
LIU, J., KWAN, H. K., FU, P. P. ve MAO, Y. (2013). “Ethical Leadership and Job Performance in China: The Roles of Workplace Friendships and Traditionality”. Journal of Occupational and Organizational Psychology, (86): 564-584.
MAO, H. Y. (2006). “The Relationship Between Organizational Level and Workplace Friendship”. The International Journal of Human Resource Management, 17(10): 1819-1833.
MAO, H. Y., HSIEH, A. T. ve CHEN, C. Y. (2012). “The Relationship Between Workplace Friendship and Perceived Job Significance”. Journal of Management and Organization, 18(2): 247-262.
MAO, H. Y., CHEN, C. Y. ve HSIEH, T. H. (2009). “The Relationship Between Bureaucracy and Workplace Friendship”. Social Behavior and Personality, 37(2): 255-266.
MCCAULEY, C. (2002). “Should executives have friends at work?”. Leadership in Action. 22(5):13.
MENARD, J., BRUNET, L., SAVOIE, A., VAN DAELE, A. ve FLAMENT, A. (2011). “Crossnational Deviance in the Workplace: Diverging Impact of Organizational Commitment in Canada and Belgium”. European Journal of Work and Organizational Psychology, 20(2): 266-284.
MEYER, J. P. ve ALLEN, N. J. (1991). “A Three-Component Conceptualization of Organizational Commitment”. Human Resource Management Review, 1(1): 61-89.
MEYER, J. P., ALLEN, N. J. ve SMITH, C. A. (1993). “Commitment to Organizations and Occupations: Extension and Test of a Three-Component Conceptualization”. Journal of Applied Psychology, 78(4): 538-551.
MILLER, M. (1999). “Recognize Risks of Workplace Friendships”. Credit Union Magazine, 65(1): 23.
MILNER, K., RUSSELL, J. ve SIEMERS, I. (2010). “Friendship in Socially Isolating Work Environments”. South African Journal of Psychology, 40(2): 204-213.
MORRISON, R. L. (2004). “Informal Relationships in the Workplace: Associations with Job Satisfaction, Organisational Commitment and Turnover Intentions”. New Zealand Journal of Psychology, 33(3): 114-128.
62
Aysun KANBUR
MORRISON, R. L. (2009). “Are Women Tending and Befriending in the Workplace? Gender Differences in the Relationship Between Workplace Friendships and Organizational Outcomes”. Sex Roles, (60): 1-13.
MORRISON, R. L. ve NOLAN, T. (2007). “Too Much of a Good Thing? Difficulties With Workplace Friendships”. Business Review, 9(2): 33-41.
NAMBUDIRI, R. (2012). “Propensity to Trust and Organizational Commitment: A Study in The Indian Pharmaceutical Sector”. The International Journal of Human Resource Management, 23(5): 977-986.
NIELSEN, I. K., JEX, S. M. ve ADAMS, G. A. (2000). “Development and Validation of Scores on a Two-Dimensional Workplace Friendship Scale”. Educational and Psychological Measurement, 60(4): 628-643.
ÖZDEVECİOĞLU, M. (2003). “Algılanan Örgütsel Destek İle Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”. D.E.Ü.İ.İ.B.F.Dergisi, 18(2): 113-130.
ÖZUTKU, H. (2008). “Örgüte Duygusal, Devamlılık ve Normatif Bağlılık ile İş Performansı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. İstanbul Üniv. İşletme Fakültesi Dergisi, 37(2), 79-97.
ÖZYER, K., KANBUR, A., KANBUR, E. ve SEÇGİN, Y. (2013). Arkadaşlık Mutluluk Getirir mi? İşyeri Arkadaşlığı ile Tükenmişlik İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. 1. Örgütsel Davranış Kongresi Bildiri Kitabı içinde (16-21). Sakarya: Sakarya Üniversitesi.
PAKEEZA, H. M. ve SAJJAD, M. (2011). “Workplace Friendships and Organizational Outcomes”. Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, 3(1): 667-679.
PELİT, E., BOYLU, Y. ve GÜÇER, E. (2007). “Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Akademisyenlerinin Örgütsel Bağlılık Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma”. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, (1): 86-114.
PERÇİN, M. (2008). İşletmenin Örgüt Yapısının İşgörenlerin Örgütsel Bağlılığına Etkisine İlişkin Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
QIAO, K., KHILJI, S. ve WANG, X. (2009). “High-Performance Work Systems, Organizational Commitment, and The Role of Demographic Features in The People’s Republic of China”. The International Journal of Human Resource Management, 20(11): 2311-2330.
RAI, G. S. (2012). “Organizational Commitment Among Long-Term Care Staff”. Administration in Social Work, 36(1): 53-66.
RECEPOĞLU, E., KILINÇ, A. Ç., ŞAHİN, F. ve ER, E. (2013). “Öğretim Elemanlarının Kişilik Özellikleri ile Örgütsel Bağlılık Düzeyleri Arasındaki İlişki”. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(6): 603-617.
RIORDAN, C. M. ve GRIFFETH, R. W. (1995). “The Opportunity for Friendship in the Workplace: An Underexplored Construct”. Journal of Business and Psychology, 10(2): 141-154.
SIAS, P. M., SMITH, G. ve AVDEYEVA, T. (2003). “Sex and Sex Composition Differences and Similarities in Peer Workplace Friendship Development”. Communication Studies, 54(3): 322-340.
SIAS, P. M. (2009). Workplace Friendship Deterioration. J. M. Harden Fritz ve B. L. Omdahl, (Ed.). Problematic Relationships in the Workplace içinde (69-88). New York: Peter Lang Publishing.
SIAS, P. M., GALLAGHER, E. B., KOPANEVA, I. ve PEDERSEN, H. (2012a). “Maintaining Workplace Friendships: Perceived Politeness and Predictors of Maintenance Tactic Choice”. Communication Research, 39(2): 239-268.
Örgütsel Bağlılığı Belirleyici Bir Faktör Olarak İşyeri Arkadaşlığının İncelenmesi Üzerine Emniyet Teşkilatında... 63
SIAS, P. M., PEDERSEN, H., GALLAGHER, E. B. ve KOPANEVA, I. (2012b). “Workplace Friendship in the Electronically Connected Organization”. Human Communication Research, (38): 253-279.
SMEENK, S. G. A., EISINGA, R. N., TEELKEN, J. C. ve DOOREWAARD, J. A. C. M. (2006). “The Effects of HRM Practices and Antecedents on Organizational Commitment Among University Employees”. The International Journal of Human Resource Management, 17(12): 2035-2054.
SONG, S. H. (2006). “Workplace Friendship and Employees’ Productivity: LMX Theory and the Case of the Seoul City Government”. International Review of Public Administration, 11(1),: 47-58.
TAŞKIN, F. ve DİLEK, R. (2010). “Örgütsel Güven ve Örgütsel Bağlılık Üzerine Bir Alan Araştırması”. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(1): 37-46.
TETİK, S. (2012). “Sağlık Çalışanlarının Örgütsel Bağlılık Düzeylerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 4(1), 275-286.
TOKER, B. (2007). Konaklama İşletmelerinde İş Doyumu: Demografik Değişkenlerin İş Doyumu Faktörlerine Etkisi Üzerine Bir Çalışma”. Journal of Yasar University, 2(6): 591-614.
WASTİ, S. A. (2000). Meyer ve Allen’in Üç Boyutlu Örgütsel Bağlılık Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenilirlik Analizi. 8. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (401-410). Nevşehir: Erciyes Üniversitesi.
WU, C. C., LEE, W. C. ve LIN, R. S. J. (2012). “Are Employees More Committed and Willing to Accept Critical Assignments During a Crisis? A Study of Organizational Commitment, Professional Commitment And Willingness To Care During The SARS Outbreak in Taiwan”. The International Journal of Human Resource Management, 23(13), 2698-2711.
YANG, H., SANDERS, K. ve BUMATAY, C. P. (2012). “Linking Perceptions of Training with Organizational Commitment: The Moderating Role of Self-Construals”. European Journal of Work and Organizational Psychology, 21(1): 125-149.
YAVUZ, E. ve TOKMAK, C. (2009). “İşgörenlerin Etkileşimci Liderlik ve Örgütsel Bağlılıkla ile İlgili Tutumlarına Yönelik Bir Araştırma”. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 1(2): 17-34.
YILMAZ, B. ve HALICI, A.(2010).“İşgücü Devir Hızını Etkileyen Etmenler:Sekreterlik Mesleğinde Bir Araştırma”.Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi,2(4):93-107.
YOUSEF, D. A. (2003). “Validating The Dimensionality of Porter et al.’s Measurement of Organizational Commitment in a Non-Western Culture Setting”. The International Journal of Human Resource Management, 14(6): 1067-1079.
YUMUŞAK, S. (2008). “İşgören Verimliliğini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesine Yönelik Bir Alan Araştırması”. Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 13(3): 241-251.
YÜCELER, A. (2009). “Örgütsel Bağlılık ve Örgüt İklimi İlişkisi: Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (22): 445-458.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com