Buradasınız

TELEVİZYONUN KÜLTÜREL DÖNÜŞÜMÜ: CANLI ŞİDDET YAYINLARI

CULTURAL CHANGE OF TELEVISION: LIVE VIOLENCE BROADCAST

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2719

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
First non-studio broadcasts began as rebroadcast and rebroadcast caused the spectator great curiosity and great excitrement in television history. Rebroadcast conveys the spectator an event or an activation as they happened after they happened and first rebroadcasts caused excitement because topics were out of studio and inside of life. Topics of the first rebroadcasts were generally activations like matches or concerts. Development of technology provides many facilities for television and television technics passed from radiolink to satellite transmission. Cultures and approaches changed due to changing conjuncture of the world and contents of television also changed due to contemporary conditions. Most of people lived in rural areas in 1960s and 1970s and content of television also included rural problems and natural relations but hypocritical relations and egotistical approaches pervaded in television after that. Television change into a entertainment instrument after 1980s and became one of the main instrument of popular culture. Popular culture presents permanent consuming and enrols all ways licit to spend time and popular culture convinced masses via television. The Powers who wanted to gain more and to be dominant wider areas used television. Television also reached all places via technology in trhe world and convey people all events and all activations. Television channels often convey thievery and murders and road accident, and political conflict and wars and security operations in live broadcast that were thaught more excited for people by television channels in last decades. Live violence broadcast brings television channels much money but by the way television channels do not regard psychologies of people and results.
Abstract (Original Language): 
Televizyon yayıncılığında ilk stüdyo dışı yayınlar naklen yayın olarak başlamıştır ve naklen yayınlar izleyicilerde büyük bir merak ve heyecanla karşılanmıştır. Bir olayı veya etkinliği, gerçekleştikten sonra olduğu gibi izleyecilere aktaran naklen yayın, stüdyo dışında ve yaşamın içinde olması nedeniyle izleyicilerde heyecana neden olmuştur. İlk naklen yayınlar çoğunlukla maç veya konser gibi etkinlikleri konu edinmiştir. Teknoljinin gelişmesi televizyon yayıncılığına da büyük olanaklar sağlamış, radyolink yayından uydu yayınına geçilmiştir. Dünyanın değişen konjonktürü içinde teknolojiye bağlı olarak kültürler ve yaklaşımlar da değişmiş, televizyonun içeriği ve yayın anlayışı da çağa uygun biçimde değişmiştir. İnsanların çoğunun kırsal alanlarda yaşadığı 1960li ve 1970li yıllarda televizyonun içeriğini de kırsal alan sorunları ve doğal insan ilişkileri oluştururken, daha sonraki dönemde başlayan yapay ilişkiler ve bencil ve çıkarcı yaklaşımlar televizyonda yaygınlaşmıştır. 1980lerden sonra televizyon tam bir eğlence aracına dönüşmüş ve popüler kültürün başlıca yayın aracı olmuştur. Sürekli tüketimi ve zaman geçirmek için her yolu mübah olarak sunan popüler kültür, önerilerini televizyon aracılığıyla geniş kitlelere kabul ettirmiştir. Daha çok kazanma ve daha geniş alanlarda egemen olma amacıyla her yola başvuran güçler de televizyonu kullanmışlardır. Televizyon da gelişen teknoloji aracılığıyla dünyanın her yerine ulaşmış ve her türlü etkinlik ve olayı insanlara aktarmıştır. Son on yıllarda televizyon kanalları, izleyicilerin çok ilgisini çektiklerini düşündükleri hırsızlık, cinayet, trafik kazası, siyasi çatışmalar, savaşlar, polis operasyonları gibi olayları sıklıkla canlı yayınlamaktadır. Canlı şiddet yayınları televizyon kanallarına çok para kazandırmakta, ancak televizyon kanalları bu sırada insanların psikolojilerini ve sonuçlarını hesaba katmamaktadır.
13
23

REFERENCES

References: 

AQUINAS, Thomas (2007). Varlık ve Öz. Çev: Oğuz Özügül. İstanbul: Say.
BÖLGE Gazetesi (2009). “En Çok İzlenen Medya”. 13.03.2009. S. 4.
BURNS, S. (2012). “Better for Haunts”: Victorian Houses and the Modern Imagination. American Art, 26 (3), 2-25.
CERECİ, Sedat (1996). Televizyonun Sosyolojik Boyutu. İstanbul: Şule.
CERECİ, S. (2004). Haber ve Röportaj Tekniği. Ankara: Şubat.
CERECİ, S. (2008). Mağaradan Ekrana Görüntünün Öyküsü. Ankara: Nobel.
CHRISMAN, R. (2013). “The Role of Mass Media in U.S. Imperialism”. The Black Scholar, 43 (3), 56-60.
CORDLE, D. (2007). “In Dreams, In Imagination: Suspense, Anxiety and the Cold War in Tim O'Brien's "The Nuclear Age"”. Critical Survey, 19 (2), 101-120.
ÇELİK, S. (2015). Fransa Notları ve Charlie Hebdo Baskını. http://rasthaber.net/fransa-notlari-ve-charlie-hebdo-baskini/. 12.01.2015.
ELLUL, Jacques (1998). Sözün Düşüşü. Çev: Hüsamettin Arslan. İstanbul: Paradigma.
FABIANSSON, C. (2007). “Young People's Perception of Being Safe - Globally & Locally”. Social Indicators Research, 80 (1), 31-49.
GARTMAN, D. (2002). “Bourdieu's Theory of Cultural Change: Explication, Application, Critique”. Sociological Theory, 20 (2), 255-277.
GIBRAT, R. (1966). “The Culture of Science and Letters: and the Engineer”. Journal of the Royal Society of Arts, 114 (5124), 1013-1027.
GILLIAM, F. D. ve IYENGAR, S. (2000). “Prime Suspects: The Influence of Local Television News on the Viewing Public”. American Journal of Political Science, 44 (3), 560-573.
GRINDSTAFF, L. ve TUROW, J. (2006). “Video Cultures: Television Sociology in the "New TV" Age. Annual Review of Sociology, (32), 103-125.
HANSSEN, C. (2011). "You Were Right, Old Hoss; You Were Right": Jack London in Jon Krakauer's Into the Wild”. American Literary Realism, 43 (3), 191-197.
22
Sedat CERECİ
HARTLEY, John (2005). “Daytime TV”. The Television Genre Book. Ed. Glen Creeber. P. 92-94. London: British Film Institute.
HOFFMAN, S. W. (2011). "Last Night, I Prayed to Matthew": Matthew Shepard, Homosexuality, and Popular Martyrdom in Contemporary America”. Religion and American Culture: A Journal of Interpretation, 21 (1), 121-164.
LABA, Martin (1979). “Urban Folklore: A Behavioral Approach”. Western Folklore, 38 (3), 158-169.
LENZ, G. S. ve LAWSON, C. (2011). “Looking the Part: Television Leads Less Informed Citizens to Vote Based on Candidates' Appearance”. American Journal of Political Science, 55 (3), 574-589.
LUNA-FIREBAUGH, E. M. ve FOX, M. T. (2010). “The Sharing Tradition: Indian Gaming in Stories and Modern Life”. Wicazo Sa Review, 25 (1), 75-86.
LUNT, P. (2009). “Television, Public Participation, and Public Service: From Value Consensus to the Politics of Identity”. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625, 128-138.
MATTELART, Armand-Michele (2003). İletişim Kuramları Tarihi. Çev: Merih Zıllıoğlu. İstanbul: İletişim.
MCCARTY, Anna (1995). “The Front Row is Reserved for Scotch Drinkers: Early Television’s Tavern Audience”. Cinema Journal. 34 (4): Summer 1995, 31-49.
MCPHEAT, D. (1996). “Technology and Life-Quality”. Social Indicators Research, 37 (3), 281-301.
MEYTOWITZ, J. (2009). We Liked to Watch: Television as Progenitor of the Surveillance Society. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625, 32-48.
MONK-TURNER, E. ve HEISERMAN, M. ve JOHNCON, C. ve COTTON, V. ve JACKSON, M. (2010). “The Portrayal of Racial Minorities on Prime Time Television: A Replication of the Mastro and Greenberg Study a Decade Later”. Studies in Popular Culture, 32 (2), 101-114.
OGGOLDER, C. (2012). “Inside – Outside. Web History and the Ambivalent Relationship between Old and New Media”. Historical Social Research / Historische Sozialforschung, 37 (4), 134-149.
OUDSHOORN, N. ve ROMMES, E. ve STIENSTRA, M. (2004). “Configuring the User as Everybody: Gender and Design Cultures in Information and Communication Technologies”. Science, Technology & Human Values. 29 (1), 30. 63.
NICHOLS, R. L. (2005). “Western Attractions”. Pacific Historical Review, 74 (1), 1-18.
PRESS, A. (2009). “Gender and Family in Televisions Golden Age and Beyond”. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625, 139-150.
PRICE, M. E. (2009). “End of Television and Foreign Policy”. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625, 196-204.
ROBERTS, Bryan R. (1989). “Urbanization, and Development”. Sociological Forum. 4 (4): December 1989, 665-691.
ROBINSON, J. P. ve MARTIN, S. (2009). “Of Time and Television”. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625, 74-86.
SPİGEL, L. (2004). “Entertainment Wars: Television Culture after 9/11”. American Quarterly. Vol. 56. No: 2. S. 235-270.
TAYLOR, Timothy D. (2000). “World Music in Television Ads”. American Music. 18 (2): 162-192.
Televizyonun Kültürel Dönüşümü: Canlı Şiddet Yayınları 23
UDALL, S. L. ve DYKSTRA, R. R. ve BELLESİLES, M. A. ve MARKS, P. M. ve NOBLES, G. H. (2000). “How the West Got Wild: American Media and Frontier Violence A Roundtable”. The Western Historical Quarterly, 31 (3), 277-295.
WOMACK, S. (2002). “Popular Media Representations of Beat Culture; or, Jack Kerouac Meets Maynard G. Krebs”. Studies in Popular Culture, 24 (3), 17-24.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com