Buradasınız

Anasayfa » Content

ÖRGÜT KÜLTÜRÜ İLE ÖRGÜTSEL SESSİZLİK ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

THE ANALYSIS OF THE RELATIONSHIP BETWEEN ORGANIZATIONAL CULTURE AND ORGANIZATIONAL SILENCE

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2015
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2645

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
To achieve a sustainable competitive advantage is becoming effective in the continuity and success of the organization. Organizations, at the point of providing continuity, much more needed to workers who capable of responding to environmental threats, self-confident and not afraid to share their knowledge. But in recent years it is asserted that, in the organization, the number of employees who deliberately withhold, keep or do not share information and ideas are increased day by day. This concept is situated in the literature as organizational silence. Organizational silence is defined as, in a deliberate way of not expressing their opinions, thoughts and information about organizational problems, events, issues and etc. due to the belief of hesitate to come of the possible responses, not to be label as a troublemaker, wishing to have an agreement with others or not make any sense. Although the behavior of employees remain silent reminds the employees within the organization adapt and organization of the union and reconciliation sign by managers before, the emphasis is on the negative effects of this situation. Organizational silence, especially in terms of the organization’s development and growth negative impacts. In the this study, the analysis of the relationship between organizational culture and organizational silence are intended to be identified. The research sample formed by 462 employees who work at private company operating in a multinational scale, headquartered in İstanbul. Data for the research is provided by a questionaire which is structured according to the research questions. To determine the relationship between organizational culture typology and organizational silence were performed the analysis. As a result of the analysis; between clan culture and acquiscent silence, defensive silence types and marketing culture and defensive silence type, meaningful relationships were found. In the literature review conducted for organizations that are extremely important concept of organizational silence of investigation has not found enough scope in the written sources. Especially in the local literature, studies on the subject is very limited. From this perspective, examination of these variable is expected to bring significant contribution to literature and also the basis for the future studies.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Sürdürülebilir rekabet avantajı elde edebilmek, örgütlerin devamlılığında ve başarısında etkili olmaktadır. Örgütler, sürdürülebilirlik sağlama noktasında, çevresel tehditlere cevap verebilen, kendilerine güvenen ve sahip olduğu bilgiyi paylaşmaktan korkmayan çalışanlara, daha çok ihtiyaç duymaktadırlar. Ancak son yıllarda örgütlerde bilgi ve fikirlerini kasıtlı olarak esirgeyen, saklayan ve paylaşmayan çalışan sayısının gün geçtikçe arttığı ileri sürülmektedir. Bu kavram literatürde örgütsel sessizlik olarak yer almaktadır. Bireysel düzeyde bir değişken olarak değil, örgütsel düzeyde gözlemlenen bir olgu olarak ele alınan örgütsel sessizlik, çalışanların kasıtlı bir şekilde, örgütsel sorun, olay, konu vb. durumlarla ilgili görüş, düşünce ve bilgilerini; gelmesi olası tepkilerden çekinme, sorun yaratan biri olarak etiketlenmeme, başkalarının görüşlerine uyma isteği veya herhangi bir değişiklik yaratmayacağına olan inancı nedeniyle ifade etmemesi şeklinde tanımlanmaktadır. Çalışanların sergiledikleri sessiz kalma davranışı, önceleri, örgütle uyum içerisindeki çalışanları akıllara getirse de bu durumun özellikle örgütün gelişimi ve büyümesi açısından olumsuz etkileri bulunmaktadır. Bu çalışmada, örgüt kültürü ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini; merkezi İstanbul’da bulunan özel bir firmadaki 462 çalışan oluşturmuştur. Veriler soru formu yoluyla toplanmıştır. Örgüt kültürü tipolojileri ve örgütsel sessizlik türleri arasındaki ilişkileri belirlemeye yönelik analizler yapılmıştır. Analizler sonucunda; klan kültürü ile kabullenici ve korunma amaçlı sessizlik ve pazar kültürü ile korunma amaçlı sessizlik türü arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Yapılan literatür taramasında örgütler için son derecede önemli olan örgütsel sessizlik kavramı yeterince incelenme alanı bulamamıştır. Özellikle de yerli literatürde konu ile ilgili yapılan çalışmalar oldukça kısıtlıdır. Dolayısıyla bahsedilen değişkenler arası ilişkilerin incelenmesinin literatüre önemli katkı getireceği ve aynı zamanda sonraki çalışmalar için temel oluşturacağı düşünülmüştür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-orgut-kulturu-ile-orgutsel-sessizlik-arasindaki-iliskinin-incelenmesi.pdf
  • 1
139
157
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ACAR, Z. (2013). “Farklı Örgüt Kültürü Tipleri ve Liderlik Tarzları ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki: Lojistik İşletmelerinde Bir Araştırma,” İşletme Araştırmaları Dergisi, 5/2, s:5-31.
BASIR, S. A., DAVIES J. ve RUDDER A. (2011). “The Elements Of Organizational Culture Which Influence The Maintenance Of ISO 9001: A Theoretical Framework.” African Journal of Business Management, 5(15), s:6028-6035
BAYAZIT, M. ve KOÇAŞ C. (2010). “Örgütsel Kültür ve Pazar Odaklılık Performansı: Kültür Tipi ve Güçlü Kültür Önermelerinin Türkiye’de Testi”. Yönetim Araştırmaları Dergisi, (Mart-Ekim), s: 50-75.
BOWEN, F. ve BLACKMON K. (2003). “Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice.” Journal of Management Studies, 40(6), s:1393-1417.
BOTERO, I. C. ve DYNE L. V. (2009). “Employee Voice Behaviour Interactive Effects Of LMX and Power Distance In The United States And Colombia.” Management Communication Quaterly, s:84-104.
BRINSFIELD, C. T. (2009). Employee Silence: Investigation of Dimensionality Development of Measures, and Examination of Related Factors. Dissertation, Ohio State University, USA.
CAMERON, K. S. ve QUINN R. S. (1992). “Diagnosing and Changing Organizational Culture.” Adison- Wesley, Massachusetts.
CHASE, R. L. (1997). “The Knowledge-Based Organization: An International Survey.” The Journal Of Knowledge Management, (1), s.38-49.
156
Ali ACARAY & Hülya GÜNDÜZ ÇEKMECELİOĞLU & Abdulkadir AKTURAN
ÇAKICI, A. (2010). Örgütlerde İşgören Sessizliği: Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz?. Ankara: Detay Yayıncılık.
ÇAKICI, A. (2008). “Örgütlerde Sessizlik Tercihi ve Sessizlik Türleri.” İş veÖzel Yaşama Psikolojik Bakışlar: Ed. Tarık Solmuş. İstanbul: Epsilon Yayınları, s:85-109.
DEMİR, M. (2010). “Algılanan Adalette Örgütsel Sessizlik Davranışının Kariyer Beklentisine Etkisi”, 11. Ulusal Turizm Kongresi Bildiri Kitabı, Kuşadası, s: 577-589.
DESPHANDE, R., FARLEY J. F. ve WEBSTER F. E. (1993). “Corporate Culture, Customer Orientation, and Innovativeness in Japanese Firms: Quadrad Analysis.”Journal of Marketing, 57(1), s:23–37.
DETERT, J. R. ve. BURRIS E. R. (2007). “Leadership Behavior And Employee Voice: Is The Door Really Open?.” Academy of Management Journal, 50(4), s:869-884.
DURAK, İ. (2012). Korku kültürü ve Örgütsel Sessizlik. Bursa: Ekin Yayınevi.
DYNE, L. V., ANG S. ve BOTERO I. C. (2003). “Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice As Multidimensional Constructs.” Journal of Management Studies, September, 40(6), s:1359-1392.
ERDEM, F. ve İŞBAŞI J. Ö. (2001). “Eğitim Kurumlarında Örgüt Kültürü ve Öğrenci Alt Kültürünün Algılamaları.” Akdeniz İİBF Dergisi, 1(36).
ERDİL, O., KİTAPÇI H. ve TURAN E. (2005). “Örgüt Kültürünün Kalite Algısına ve İşletme Performansına Etkisi.” İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 19(1), s:259-273.
EREN, E. (2004). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Yayınları.
ERGÜN, E. (2007). “Kurum Kültürünü Analiz Etmede Quinn ve Cameron’ın Rekabetçi Değerler Analizi.” 15. Yönetim ve Organizasyon Kongresi, s:268.
GOOGMAN, E.R., ZAMMUTO F ve GIFFORD B. D. (2001). “The Competing Values Framework: Understanding The Impact of Organizational Culture on The Quality of Work Life.” Organizational Development Journal, 19(3).
HATCH, M. J. (1997). Organizational Culture, Organizational Theory: Modern, Symbolic, and Postmodern Perspectives. New York: Oxford University Press.
İSLAMOĞLU, A. H. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Beta Yayın Basım.
İŞCAN, Ö. F. ve TİMUROĞLU M. K. (2007). “Örgüt Kültürünün İş Tatmini Üzerindeki Etkisi ve Bir Uygulama” Atatürk Üniversitesi, İ.İ.B. Dergisi, 21(1), s:119-135.
KARACAOĞLU, K. ve CİNGÖZ A. (2009). “İşgören Sessizliğinin Kaynağı Olarak Liderlik Davranışı ve Örgütsel Adalet Algısı.” 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi-Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, 21-23 Mayıs, Eskişehir, s: 698-705.
KARAHAN, A. (2008). “Çalışanların Örgüt Kültürünü Algılamalarına Yönelik Amprik Bir Çalışma.” Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (20), s:457-478.
KARAKİRAZ, A. (2012). “Kültürel Boyutlardan Kontrol Odağı, Bireycilik ve Toplulukçuluğun İşgören Sessizliğine Etkisi Üzerine Bir Araştırma.” Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
KARCIOĞLU, F.M. ve TİMUROĞLU K. (2004). “Örgüt Kültürü ve Liderlik.” Atatürk Üniversitesi İİB Dergisi, Nisan, 18(1–2), s:318-338.
KAYA, H. (2008). “Kamu ve Özel Sektör Kuruluşlarının Örgütsel Kültürünün Analizi ve Kurum Kültürünün Çalışanların Örgütsel Bağlılığına Etkisi: Görgül Bir Araştırma.” Maliye Dergisi, (155), s:119-143.
KESKİN, H., AKGÜN A. E., GÜNSEL A ve İMAMOĞLU S. Z. (2005). “The Relationships Between Adhocracy and Clan Cultures and Tacit Oriented KM Strategy”. Journal of Transnational Management (10:3), s:39-53.
Örgüt Kültürü ile Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi 157
KESKİN, H., GÜNSEL A. ve EREN S. (2004). “Adokrasi, Klan, Pazar ve Hiyerarşi Kültürleri ile Performans Arasındaki İlişkiler.” Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 18(1–2), s:307-318.
KOÇEL, T. (2007). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Beta Basım Yayım.
LUND, B. D. (2003). “Organizational Culture and Job Satisfaction.” Journal of Business and Industrial Marketing, 18(3), s:219-231.
MORRISON, E. W. ve MILLIKEN F. J. (2000). “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World.” Academy of Management Review, 25(4), s:706-725.
MORRISON, E. W. ve MILLIKEN F. J. (2003). “Speaking Up, Remaining Silent: The DynanMcs of Voice and Silence in Organizations.” Journal of Management Studies, Seğtember, 40(6), s:1353-1358.
ÖĞÜT, A. (2003). “Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi İşletmelerinde Kriz Yönetimi Yaklaşımları: Tekstil Sektörü Örneği.” Selçuk Üniversitesi S.B.E Dergisi, 9, s:287-304.
ÖZGEN, I. ve SÜRGEVİL O. (2009). “Örgütsel Sessizlik Olgusu ve Turizm İşletmeleri Açısından Değerlendirilmesi.” Turizm işletmelerinde Örgütsel Davranış: Ed. Zeyyat Sabuncuoğlu. Bursa: MKM Yayıncılık.
PINDER, C. C. ve HARLOS K. P. (2001). “Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Response to Perceived Injustice.” Research in Personnel and Human Resources Management, 20, s:331-369.
RUÇLAR, K. (2013). “Örgüt Kültürü ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişki: Sakarya Üniversitesi Örneği.” Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Ens., Sakarya.
QUCHI, W. (1980). “Markets, Bureaucracies and Clans.” Administrative Science Quarterly, 25, s:129-141.
QUCHI, W. (1987). Teori Z: Japonların Yönetim Tarzı Nasıl İşliyor? (Çev. Y. Güneri). İstanbul: İlgi Yayıncılık.
QUINN, R. E. ve CAMERON K. (1983). “Organizational Life Cycles and Shifting Criteria of Effctiveness: Some Preliminary Evidence.” Management Science, Jan. 29, s:33-51.
SABUNCUOĞLU, Z. ve TÜZ M. (2003). Örgütsel Psikoloji. Bursa: Furkan Ofset.
SCHERER, R. P., (1988). “A New Typology for Organizations: Market, Bureaucracy, Clan and Mission With Application to American Denominations.” Journal for Scientific Study of Religion, 27(4), s:475-498.
SCOTT, R.L. (1993). “Dialectical Tensions Of Speaking And Silence.” The Quarterly Jorunal of Speech, 79, s:1-18.
SUPPIAH, V. ve SANDHU M.S. (2011). "Organizational Culture's Influence on Tacit Knowledge-Sharing Behaviour". Journal of Knowledge Management (15:3), s: 462-477.
ŞEHİTOĞLU, Y. (2010). “Örgütsel Sessizlik, Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ve Algılanan Çalışan Performansı İlişkisi.” Yayınlanmamış Doktora Tezi, GYTE, Kocaeli.
TANGIRALA, S. ve RAMANUJAM P. (2008). “Employee Silence on Critical Issues: The Cross Level Effects Procedural Justice Climate.” Personnel Psychology, 61, s:37-68.
TAŞKIRAN, E. (2010). “Liderlik Tarzının Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisinde Örgütsel Adaletin Rolü ve Bir Araştırma.” Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
TIWANA, A. (2003). Bilgi Yönetimi (Çev. E. Özsayar). İstanbul: Dışbank Kitapları.
Türkçe Sözlük (1988). Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
UNUTKAN, G. A. (1995). İşletmelerin Yönetimi ve Örgüt Kültürü. İstanbul: Türkmen Kitabevi.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com