Buradasınız

4;0-6;0 YAŞ ARALIĞINDAKİ ÇOCUKLAR TARAFINDAN ÜRETİLEN RİCA SÖZCELERİ ÜZERİNE BİR GÖZLEM

A CASE STUDY ON ANALYSING REQUESTS UTTERED BY CHILDREN BETWEEN 4;0-6;0 YEARS OF AGE

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2709
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The first communicative acts with purpose used by children are requests mostly including their various needs or requirements. Requests can be produced in different ways influenced by the communicative roles of participants. The speaker takes into consideration the needs of the audience, the social status of the audience and the context while producing utterances. The aim of this study is to identify requests uttered by Turkish speaking children ranging from 4;0 to 6;0 years of age to confirm the existence of age-specific characteristics. The study was mainly based on participant observation, cluster sampling, content analysis and frequency analysis techniques. There were a total 60 subjects in this study consisting of children aged from 4;0 to 6;0 and 20 samples per age. A video camera and a voice recorder recorded the children in the sample group while they were communicating with their teachers, friends, families and the other individuals. Conversational data was transcribed and all natural conversations were analysed/categorised according to Dore’s classification (1978). According to Dore (1978) requests have three sub-categories: requests for information, requests for action and requests for acknowledgement or permission. According to main findings of the study; the usage hierarchy of the requests are as such request for action > request for permission/approval > request for information. Children use requestive utterances by directions, declarations and questions. To conclude, in this study in three different age groups respectively, children utter requests by different ways, because their requirements and language competence are different from each other.
Abstract (Original Language): 
Çocukların iletişim amaçlı ilk üretimleri, çoğunlukla gereksinimlerini aktardıkları istek ve rica sözceleridir. Ricaların iletişimsel rollerden etkilenerek farklı biçimlerde üretilebildiği görülmektedir. Konuşucu, dinleyicinin gereksinimlerini, sosyal statüsünü ve bağlamı göz önünde bulundurarak rica sözcelerini üretmektedir. Bu araştırmada; çocukların farklı etkileşimlerdeki rollerinin, rica sözcelerine yansıması konu edilmiştir. Çalışmanın amacı 4;0-6;0 yaş aralığındaki çocukların farklı bağlamlarda, ne tür rica sözceleri ürettiklerine ilişkin saptamalar yapılmasıdır. Katılımcı gözlem ve içerik çözümlemesi yöntemlerinin kullanıldığı çalışmanın örneklem grubu küme örnekleme tekniğiyle oluşturulmuştur. Çalışmanın örneklem grubunu oluşturan her bir yaş aralığından 20’şer olmak üzere toplam 60 çocuk seçilmiştir. Örneklem grubundaki çocukların öğretmenleriyle, arkadaşlarıyla, aileleriyle ve diğer bireylerle iletişimleri video kamera ve ses kayıt cihazı aracılığıyla kaydedilmiştir. Yapılandırılmamış alan çalışması niteliğinde toplanan doğal konuşma verisinin çözümlenmesinde kategori ve frekans analizleri kullanılmıştır. Çalışmanın kuramsal temelini oluşturan Dore (1978) ricaları; bilgi, eylem ve izin/onay isteme biçiminde üç alt kategoriye ayırmıştır. Çalışmanın temel bulgularına göre ricaların kullanım hiyerarşisi; eylem isteme>izin/onay isteme>bilgi isteme biçimindedir. Ricaların genellikle emir, bildirim ve soru biçimlerinde aktarıldığı; eylem isteme amacının emir biçiminde, bilgi isteme amacının ne/kim soruları biçiminde, izin/onay isteme amacının ise evet/hayır soruları kullanılarak üretildiği; dinleyici-konuşucu rollerinin ve yaşın rica üretimi açısından değişken değeri taşıdığı gözlenmiştir. Söz konusu yaş aralıklarında gereksinimlerin ve dilsel yeterlilik düzeyinin farklılaşmasına bağlı olarak çocukların farklı gereksinimlerini farklı rica biçimleri kullanarak aktardıkları gözlenmektedir
429
445

REFERENCES

References: 

AUSTIN, J. L. (2009). Söylemek ve Yapmak (çev. R. L. Aysever). İstanbul: Metis Yayınları.
AXIA, G. ve BARONI, M. S. (1985). “Linguistic Politeness at Different Age Levels”. Child Development, 56. 918-927.
DORE, J. (1977). Children’s illocutionary acts: Discourse Production and Comprehension. R. O. Freedle (Ed.), Norwood, N. J. :Ablex
DORE, J. (1978). Conditions for the Acquisition of Speech Acts: I. Markova (Ed.), The Social Context of Language. Chichester: Wiley.
EKEN, N. T. (2008). 4;00-6;00 Yaş Aralığında İletişimsel Amaç Kullanımı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
EKEN, T. ve GÖKMEN, S. (2009) Turkish Children’s Usages of Communicative Intentions: Essays on Turkish Linguistics Proceedings of the 14th International Conference on Turkish Linguistics, August 6-8, 2008. Sıla Ay, Özgür Aydın, İclâl Ergenç, Seda Gökmen, Selçuk İşsever and Dilek Peçenek (Ed.), Harrassowitz Verlag: Wiesbaden. 321-330.
EKEN, N. T. (2014). “2;0-4;0 Yaş Aralığındaki Çocuklar Tarafından Üretilen Rica Sözceleri Üzerine Bir Analiz Çalışması”. Ana Dili Eğitimi Dergisi 2(4), 135-149.
GORDON, D. P. ve S. M. ERVIN-TRIPP (1984). The Structure of Children's Requests: Schiefelbusch, R. L. & Pickar, J. (Ed.), The Acquisition of Communicative Competence. Baltimore: University Park Press. 295-322.
GRICE, H. P. (1975). “Logic and Conversation”. Cole, P. & Morgan, J. L. (Ed.), Syntax and Semantics, Vol. 3, Speech Acts. New York: Academic Press. 41–58.
HALLIDAY, M. A. K. (1975). Learning to mean – Explorations in the development of language. London: Edward Arnold.
4;0-6;0 Yaş Aralığındaki Çocuklar Tarafından Üretilen Rica Sözceleri Üzerine Bir Gözlem 445
JAMES, S. L. (1990) Normal Language Acquisition. Boston: College-Hill Press.
KELLY, S. D. (2001). “Broadening the units of analysis in communication: speech an nonverbal behaviours in pragmatic comprehension”. Journal of Child Language, 28. 325-349.
KILIÇ, V. (2002). Dilin İşlevleri ve İletişim. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
KIRAN, Z. (2001). Dilbilime Giriş. Ankara: Seçkin Yayınları.
LAKOFF, R. (1973). ‘The logic of politeness; or minding your p's and q's.’ Papers from the Ninth Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society. Chicago: Chicago Linguistic Society, 292-305.
LUND, J. N. ve DUCHAN, J. F. (1988). Assessing Children’s Language in Naturalistic Contexts. (2th Ed.) New Jersey: Prentice-Hall.
NINIO, A. ve SNOW, C. E (1996). Pragmatic Development. USA: WestviewPress.
RİFAT, M. (2000a). XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilim Kuramları-1. Tarihçe ve Eleştirel Düşünceler. İstanbul: Om Kuram.
RİFAT, M. (2000b). XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilim Kuramları-2. Temel Metinler. İstanbul: Om Kuram.
SEALEY, A. (1999). “Don't be cheeky: Requests, directives and being a child”. Journal of Sociolinguistics 3/1. 24-40.
SEARLE, J. R. (2000). Söz Edimleri (çev. R. L. Aysever). Ankara: Ayraç Yayınevi.
SEARLE, J. R. (2005). Bilinç ve Dil (çev. M. Macit - C. Özpilavcı). İstanbul: Litera Yayıncılık.
SEARLE, J. R. (2006). Zihin Dil Toplum (çev. A. Tural). İstanbul: Litera Yayıncılık.
TOPBAŞ, S. (2001). Dil Gelişiminin Sosyal Temelleri: Çocukta Dil ve Kavram Gelişimi. Seyhun Topbaş (Ed.), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları. No: 1318, AÖF: 717. 75-93.
TOPBAŞ, S., MAVİŞ, İ. ve ERBAŞ, D. (2002). Sözel İletişim Geriliği Gözlenen ve Gözlenmeyen 0-3 Yaş Çocuklarının Erken İletişim Amaçlarının İşlevsel-İletişim Yaklaşımıyla Değerlendirilmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, no: 1334. Dil ve Konuşma Bozuklukları Eğitim, Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayınları, no:2.
TOPBAŞ, S. ve MAVİŞ, İ. (2007). Edimbilgisi Gelişimi: Dil ve Kavram Gelişimi. Seyhun Topbaş ve İlknur Maviş (Ed.), Ankara: Kök Yayınları. 149-169.
TROSBORG, A. (1995). Interlanguage Pragmatics Requests, Complaints and Apologies. Berlin: Mouton de Gruyter.
WARDHAUGH, R. (1985). How Conversation Works?. Oxford: Basil Blackwell.
ZIPF, G. K. (1949). Human Behaviour and the Principles of Least Effort. Cambridge, MA, Addison-Wesley.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com