Buradasınız

Anasayfa » Content

MODERNLEŞME VE OSMANLI ANAYASAL DÜZENİNİN BOZULMASI (GİRİŞ)

(MODERNISATION AND DETERIORATION OF OTTOMAN CONSTITUTIONAL ORDER) (INTRODUCTION)

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_617

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
"Modernization", "Westernization" is used instead of other but they are different concepts In Turkey. Such as the West is not a monolithic concept, modernity and secularism does not mean a single. Moreover the modernization is an evolving concept. Modernity is emerged after XVI and XVII centuries but with some fundamental changes, it was established on the basis of origin of civilization of Western Europe Greco-Roman and Judeo-Christian culture. Two different cultures or civilizations, such as the Ottoman Empire and the West was faced with conflict, the elites of the society has made the duty of challenge and response. The three behaviors in the face of modernity can be said that In general. The first attitude is traditional manner and rejects the modernization. The second attitude is to take of the West’s positive aspects and not to take the negative aspects of the West. The third attitude is the hardliners who want to take all the values of the West. Liberal postmodernism began instead of state assisted modernization in the changing world conditions, today. Postmodernism is rationality, universality, diversity, pluralism, solidarity, move to the front of the individual and not neglected motional and cultural dimensions of man. Japanese modernization is an concept that modernization is possible with preservation of traditions and this is based on the Japanese spirit and Western science. Modernity in the Ottoman Empire can be divided into three periods. The first period time is between the Tulip Era and the French Declaration of the Human Rights of Human and the Citizen (the period of free cultural changes) (1718-1789 = 71 years). The second era is a transition period between of the 1789-1808. The third period is between the French Revolution and the Proclamation of the Republic of Turkey that to be called the period of necessary cultural changes (1789-1923).
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Türkiye’de “Modernleşme” ve “Batılılaşma” “gibi kavramlar biribiri yerine kullanılmaktadır oysa bunlar farklı kavramlardır. Batı monolitik bir kavram olmadığı gibi, çağdaşlık veya laikliğin de tek anlamı yoktur. Kaldı ki günümüzde modernleşme de evrim geçirmektedir. Modernite, XVI. ve XVII. yüzyıl sonrasında ortaya çıkmış, bazı temel değişiklikler sonrası, Batı Avrupa kaynaklı Greko-Romen ve Judeo-Hristiyan kültür ve uygarlık temeli üzerine kurulmuş bir oluşumdur. Osmanlı ve Batı gibi iki farklı kültür veya uygarlık karşılaşınca çatışma olmuş, meydan okuma ve cevap verme görevini toplumun elitleri yapmıştır. Genelde modernite karşısında üç davranış biçiminin olduğu söylenebilir; ilk tavır geleneksel tavır olup, modernleşmeyi ret eder. İkinci tavır, olumlu yönlerinin alınması, olumsuz yönlerinin alınmaması biçimindeki görüşlerdir. Üçüncü tavır ise, Batı’nın tüm değerlerinin alınmasını isteyen radikallerdir. Günümüzde değişen dünya koşullarında artık devlet eliyle modernleşme yerine liberal postmodernizm başlamıştır. Postmodernizm, rasyonellik, evrensellik, farklılık, çoğulculuk, dayanışma, bireyin öne geçmesi, insanın duygusal ve kültürel boyutunun ihmal edilmemesidir. Japon modernleşmesi, geleneksellik korunarak modernleşmenin mümkün olabileceğini belirten bir anlayıştır ki bu Japon ruhu ve Batı bilimine dayanır. Osmanlı İmparatorluğu dönemindeki modernite üç döneme ayrılabilir; birinci dönem, Lale devri ile Fransız İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirisi arasındaki zaman dilimidir (serbest kültür değişmeleri dönemi) (1718–1789=71 sene). İkinci dönem 1789-1808 arasındaki geçiş dönemidir. Üçüncü dönem, Fransız İhtilali ile Cumhuriyetin ilanı arasındaki devredir ki buna zorunlu kültür değişmeleri dönemi denilebilir (1789–1923).
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_1-14.pdf
  • 1
1-14
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ABEL Jeanniere, Modernite Nedir? Modernite Versus Postmodernite, Derleyen M.
Küçük, Ank. Vadi, 1993.
AKBAR S. Ahmad and HOSTİNGS Donnan, Islam, Globalisation and
Postmodernity, Routlege, London and New York, 1994 (I.B.), 1996 (II.B).
AKBAR S. Ahmad, Postmodernism and Islam, Pradicamant and Promise, Routledge,
London and New York, 1992.
ARSAL, Sadri Maksudi, Hukuk Tarihi Dersleri, Ankara Hukuk Mektebi Yayını,
1926-1927 Sene-i Tedrisinde Takrir Edilen Ders Notları.
AZİZ al-Azmeh, Islam and Modernities, Second Editiin, Verso London-New York,
1993, (I.B), 1996 (2.B.).
ALKAN, Haluk, “Modernliğin Bunalımları Perspektifinden Cumhuriyet’in 75.
yılında Türk Modernleşmesi”, Yeni Türkiye, Eylül-Aralık 1998, Yıl 4, Sy. 23–
24.
BASSAM Tibi, The Crisis of Modern Islam, The Pre Industrial Culture in the
Scientific Technological Age, University uf Utah Press, 1998.
39 Karakaş, “Batı Gelişme Modeli ve Batı Dışı Toplum Olmanın Ötekiliği”, s. 1696.
13
Hasan Tahsin FENDOĞLU
BOZKURT, Gülnihal, Batı Hukukunun Türkiye’de Benimsenmesi (Osmanlı
Devleti’nden Türkiye Cumhuriyeti’ne Resepsiyon Süreci) (1839-1939), TTK
Ankara, 1996.
DEDE, Yılmaz Alper, “Modernleşme, Cumhuriyet ve Demokrasi Sacayağı üzerinde
Türk Modernleşmesinin Cumhuriyete kazandırdığı yeni kompozisyon ve
Günümüz Türkiyesi’nden Bazı Problemler”, Yeni Türkiye, Eylül-Aralık
1998, Yıl 4, Sy. 23-24.
DİKEÇLİGİL, Beylü, “Dünya Modernizm Diyerek Dönüyor”, Yeni Türkiye, Eylül-
Aralık 1998, Yıl 4, Sy. 23-24, ss. 1641-1648, Cumhuriyet Özel Sayısı, C. III.
HANİOĞLU, M. Şükrü, “Batılılaşma, Modernleşme, Çağdaşlaşma ve Türk
Toplumu”, Zaman, 1.1. 2005.
HEPER, Metin, Modernleşme ve Bürokrasi, Karşılaştırmalı Kamu Yönetimine Giriş,
Sosyal Bilimler Derneği yayınları, Ankara 1973.
ERDEM, Hüseyin Suphi, “Modernite Karşısında Osmanlı”, Yeni Türkiye, Ankara,
2000, ss. 159-167.
FATIMA Mernissi, Islam and Democracy, Fear of the Modern World, translated by
Mary Jo Lakeland, Addison-Wesley Publishing Company, 1992.
GÖLE, Nilüfer, “Türkiye’de Laiklik ve İslamiyet: Elitlerin ve Karşıt Elitlerin
Oluşumu”, Yeni Türkiye, Eylül-Aralık 1998, Yıl 4, Sy. 23–24.
HEYD, Uriel, Studies in Old Ottoman Criminal Law, Edited by V. L. Menage.
IRMAK, Sadi, “Atatürk ve Meclis”, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, C. III, Sy. 8,
Mart, 1987.
İNALCIK, Halil, “The Nature of Traditional Society: Turkey”, Political
Modernisation in Japan and Turkey, yayınlayan: E. Waed and D. A.
Rustow, Princeton 1964.
İPŞİRLİ, Mehmet, “Islahat”, Türkiye Diyanet Vakfı, Diyanet İslam Ansiklopedisi, C.
XIX.
JOHN L. Esposito, The İslamic Threat Myth or Reality, New York, Oxford
University Press, 1992.
ORTAYLI, İlber, İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı, 3. Baskı, Hill Yayınevi, İst. 1995.
KARAKAŞ, Mehmet, “Batı Gelişme Modeli ve Batı dışı Toplum olmanın
Ötekiliği”, Yeni Türkiye, Eylül-Aralık 1998, Yıl 4, Sy. 23–24.
KARAL, Enver Ziya, “Tanzimattan Evvel Garplılaşma Hareketleri (1718-1839)”,
Tanzimat, 100. Yıldönümü Münasebetiyle, İst. 1940.
Modernleşme Ve Osmanlı Anayasal Düzeninin Bozulması (Giriş) 14
KAYA, Mahmut, “Felsefe”, DİA, C. XII, s. 311.
KINALİZADE Ali Efendi (1510-1572), Ahlak-ı Alai, C. II, s. 49; Ayrı baskısı,
Tercüman 1001 Temel Eser, No. 30, Baskıya Hazırlayan Hüseyin Algül, İst.
ty.
KİLİ, Suna, “Atatürk Devrimi (Bir Çağdaşlaşma Modeli)”, T. İş Bankası Kültür
Yayınları, 1983.
KÖKER, Levent, Modernleşme, Kemalizm ve Demokrasi, İstanbul, İletişim, 3. B.,
1995, s. 48-49.
MARDİN, Şerif, Religion and Social Change in Modern Turkey, State University of
New York Press, 1989.
OKANDAN, R. Galib, “Amme Hukukumuzda Tanzimat Devri”, Tanzimat, 100.
Yıldönümü Münasebetiyle, İst. 1940.
RİCHARD Tapper, Islam in Modern Turkey, Religion, Politics and Literature in a
Secular State, University of London Publishs, London, 1994 2. B., (I. B. 1991).
SEYYED Hosseın Nasr, Traditional Islam in the Modern World, Kegan Paul
Internatıonal, London and New York, 1987.
SUZUKİ, T., Ways of The Life and Social Millienus in Japan and The United States,
A Comparative Study, 1984.
SYED MOHAMMAD Naquib Al-Attas, Islam and Secularism, Kuala Lumpur, 1993.
TUNA, Korkut, “Değişme, Değiştirme, Değiştirilme”, Yeni Türkiye, Eylül-Aralık
1998, Yıl 4, Sy. 23–24.
TURHAN, Mümtaz, Kültür Değişmeleri, İst. Ty.
TÜRKDOĞAN, Orhan, “Türk Modernleşme Modeli”, Yeni Türkiye, Eylül-Aralık
1998, Yıl 4, Sy. 23-24, Cumhuriyet Özel Sayısı, C. III, ss. 1611-1626.
VATANDAŞ, Celalettin, Kapsam ve Yöntem Açısından Türk Modernleştir(il)mesi,
Yeni Türkiye, Eylül-Aralık 1998, Yıl 4, Sy. 23–24.
YILMAZ, Aytekin, “İmparatorluktan Cumhuriyete, Moderniteden
Postmoderniteye” Yeni Türkiye, Eylül-Aralık 1998, Yıl 4, Sy. 23–24, ss. 1655–
1664, Cumhuriyet Özel Sayısı, C. III.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com