Buradasınız

TARSUS’TA TARIMSAL COĞRAFYA VE ÜRETİM (1830-1856)

THE AGRICULTURAL GEOGRAPHY AND PRODUCTION OF TARSUS (1830-1856)

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS_528

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Having established the first settlements primarily around water’s edge in Anatolia is an indication of the productivity of the geographic structures. So that the first and the great civilizations are known to be improved in the water’s edges. Tarsus is one of the oldest settlements established in Anatolia. The settlement was established right next to the Cydnus river (Tarsus/Berdan) which is identified with the history of the city. This geographical structure has allowed each term to remain alive and productive in agricultural sense. The river combined with wide and fertile soil provides a wide variety of agricultural products. For that reason, the region is one of the places defined as the grain barn in Anatolia. Beside the region geography which was quite suitable for agricultural, the Ottoman economy followed an agricultural based path, created the environment for people of Tarsus to provide a living from agricultural production. In the area almost in every settlement which located in rural areas agricultural production was done in absolute terms. Although this production was at the subsistence level in the examined process, it had an important share especially in the central subsistence and domestic trade accounted for a little bit. In our study, primarily the geographical possibilities effected the agricultural production in Tarsus are explained. By moving from this backgound information is given about agricultural areas in which production done. Providing information about agricultural products grown in these areas, the analyzes are carried out about the agricultural life of Tarsus. By taking into account the process which is analyzed is a turning point for agriculture of region, the factors triggering development are discussed. Thus, explaining the situation of agricultural production in this period, also is tried to establish connections with the general conjuncture.
Abstract (Original Language): 
Anadolu’da ilk yerleşimlerin öncelikle su kenarlarında kurulmuş olması bu coğrafi yapıların verimliliğinin bir göstergesidir. Öyle ki ilk ve büyük uygarlıkların da su kenarlarında gelişmiş olduğu bilinmektedir. Tarsus, Anadolu’da kurulmuş en eski yerleşim yerlerinden biridir. Yerleşim kentin tarihiyle özdeşleşmiş olan Cydnus (Tarsus/Berdan) Nehri’nin hemen yanına kurulmuştur. Bu coğrafi yapı kentin tarımsal anlamda her dönem canlı ve verimli kalmasına olanak tanımıştır. Geniş ve verimli topraklarla birleşen nehir bölgede çok çeşitli tarımsal ürünlerin yetişmesini sağlamaktadır. Bu nedenle bölge Anadolu’da tahıl ambarı olarak tanımlanan yerler arasında yer almıştır. Bölge coğrafyasının tarım yapılmasına oldukça uygun oluşunun yanı sıra Osmanlı ekonomisinin tarıma dayalı bir yol izlemesi Tarsus halkının da büyük oranda geçimini tarımsal üretimden sağlamasına ortam hazırlamıştır. Bölgede kırsal kesimde yer alan hemen hemen her yerleşimde mutlak surette tarımsal üretim yapılmaktaydı. Bu üretim incelenen süreçte her ne kadar geçimlik düzeyde olsa da özellikle merkez iaşesi ve az da olsa iç ticarette öneli bir paya sahipti. Çalışmamızda öncelikle Tarsus’ta tarımsal üretimi etkileyen coğrafi olanaklılıklar açıklanmaktadır. Bu arka plandan hareket ederek bölgede üretim yapılan tarımsal alanlar hakkında bilgiler verilmektedir. Bu alanlarda yetiştirilen tarımsal ürünler hakkında bilgi verilerek Tarsus tarımsal hayatı hakkında analizler yapılmaktadır. İncelenen sürecin bölge tarımı için bir dönüm noktası olması dikkate alınarak gelişmeyi tetikleyici faktörlere değinilmiştir. Böylece bu dönemde tarımsal üretimin durumu açıklanarak genel konjonktür ile bağlantılar da kurulmaya çalışılmıştır.
1473-1493

REFERENCES

References: 

ARŞİV BELGELERİ
1. Şer’iye Sicilleri
Tarsus Şer’iye Sicilleri (TŞS.): Defter No: 289, 290, 291, 292, 293.
2. Başbakanlık Osmanlı Arşivi
Sadaret Mektubi Kalemi, Mühimme Kalemi (A.MKT.MHM.): 55/18.
Sadaret Mektubi Kalemi, Umumiye (A.MKT.UM.): 240/86.
Hatt-ı Hümayun (HH.): 362/20107.
Haritalar (HRT.h.), 1078.
İrade-i Dahiliye (İ.DH.), 270/16869.
İrade-i Meclis-i Vâlâ (İ.MVL.) 25/389.
İrade-i Meclis-i Vâlâ (İ.MVL.): 73/1395.
Maliyeden Müdevver Defterler (MAD.): Defter No: 11808.
Sadaret Mektubi Kalemi, Nezaret ve Devair (A.MKT.NZD.): 393/91.
ARAŞTIRMA VE İNCELEME ESERLER
BİLGİLİ, Ali Sinan, (2001), Osmanlı Döneminde Tarsus Sancağı ve Tarsus Türkmenleri:
(Sosyo- Ekonomik Tarih), Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara.
ÇADIRCI, Musa. (1991). Tanzimat Döneminde Anadolu Kentlerinin Sosyal ve Ekonomik
Yapıları, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
ÇIPLAK, Necati. (2003). İçel Tarihi, Mersin: Selim Ofset Matbaacılık.
DEMİRTAŞ, Ali. (1996). İçel İli İncelemeleri, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
ERZEN, Afif. (1943). Tarsus Klavuzu, Maarif Matbaası, İstanbul.
GÖNEY, Süha. (1976). Adana Ovaları, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Coğrafya
Enstitüsü Yayınları
GÜRAN, Tevfik, (1988), 19. Yüzyılda Osmanlı Tarımı, Eren Yayıncılık, İstanbul.
1493
Songül ULUTAŞ
LANGLOİS, Victor, (1947), Eski Kilikya, (Çeviren: M. Rahmi Balaban), Mersin Halkevi
Yayınları, Yeni Mersin Basımevi, Mersin.
Mustafa Nuri Paşa, (1992). Netayic’ül- Vukuat, Kurumları ve Örgütleriyle Osmanlı Tarihi,
Cilt III-IV, (Sadeleştiren: Neşet Çağatay), Ankara: Türk Tarih Kurumu
Basımevi, 3. Baskı.
QUATAERT, Donald, (1985), “Osmanlı İmparatorluğu’nda Tarımsal Gelişme”,
Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi, cilt III, İletişim Yayınları, ss.
1556–1562.
ŞENER, Abdüllatif. (1990). Tanzimat Dönemi Osmanlı Vergi Sistemi, İstanbul: İşaret
Yayınları.
Türk Ziraat Tarihine Bir Bakış, Birinci Köy ve Ziraat Kalkınma Kongresi Yayını.
Türkçe Sözlük, Cilt 2, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
ZOROĞLU, Levent. (1995). Tarsus Tarihi ve Tarihsel Anıtları, Adana: Kemal Matbaası

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com