Buradasınız

Anasayfa » Content

BATI KARADENİZ BÖLÜMÜ EKOTURİZM KAYNAKLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ VE BİR EKOTURİZM ROTASI ÖNERİSİ

EVALUATION OF WESTERN BLACK SEA REGION’S ECOTOURISM RESOURCES AND AN ECOTOURISM ROUTE PROPOSAL

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS886

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Evolving tourism trends have led to a shift away from mass tourism to more individualistic patterns in which greater flexibility and more meaningful experiences have gained prominence. Tourism routes, mushroomed all over the world in the last two decades, are the evidence of this change. The main purpose of this study is to create Ecotourism Route for the Western Black Sea Region. Western Black Sea region which is rich in terms of natural resources has been designated as development zone focused on ecotourism in Tourism Strategy of Turkey- 2023 prepared by the Ministry of Culture and Tourism. Ecotourism resources used in this study are based on the outputs of the project “Determination of Western Black Sea Region Ecotourism Resources” which was supported by TUBITAK (The Scientific and Technological Research Council of Turkey). The ecotourism resources of Bolu, Zonguldak, Bartın, Karabük, Kastamonu and Sinop have been evaluated by a group of experts using a questionnaire which is based on the model of Boyd and Butler, ECOS and which consists of 6 main criteria and 27 sub-factors. Questionnaires were sent to 5 experts in each province by mail and e-mail. As a result of the evaluation process the resources which have received the highest scores were combined with each other in two different routes. Two ecotourism routes namely the North Route and the South Route have been developed. The aim of route development is linking valuable ecotourism resources of the Black Sea Region within a route and creating a tourism network.Thus the routes will provide a new tourism product for nature-based tourists.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Günümüz turizm endüstrisinde kitle turizminden farklı olarak daha esnek ve daha farklı tatil tecrübeleri sunan bireysel turizm çeşitlerine doğru bir değişim gözlenmektedir. Son 20 yılda tüm dünyada özellikle de gelişmiş ülkelerde yaygınlaşan turizm rotaları bu değişimin önemli bir göstergesidir. Çalışmanın ana konusunu, Batı Karadeniz Bölümü Ekoturizm Rotası oluşturmaktadır. Batı Karadeniz Bölümü doğal kaynaklar açısından zengin bir potansiyele sahip olup bu özellikleri nedeniyle Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından hazırlanan 2023 Türkiye Turizm Stratejisinde Ekoturizm odaklı gelişim bölgesi olarak belirlenmiştir. Bu çalışmada kullanılan ekoturizm değerleri TUBİTAK tarafından desteklenen “Batı Karadeniz Bölümü Ekoturizm Kaynaklarının Belirlenmesi” konulu proje çıktılarından yararlanılarak hazırlanmıştır. Bolu, Düzce, Zonguldak, Bartın, Karabük, Kastamonu ve Sinop illerinde bulunan temel ekoturizm çekicilikleri bir uzmanlar grubu tarafından Boyd ve Butler’ın ECOS modelinden uyarlanan ve 6 temel kriter ve 27 alt faktörden oluşan bir soru anketi kullanılarak değerlendirilmiştir. Soru anketi her il için seçilen 5 uzman grubuna posta ve e-mail yolu ile gönderilmiş ve yapılan değerleme sonucunda en yüksek puanı alan ekoturizm kaynakları iki rota şeklinde birleştirilmiştir. Batı Karadeniz ekoturizm kaynaklarından oluşan iki farklı rota (Güney Rotası ve Kuzey Rotası) geliştirilmiştir. Batı Karadeniz Bölümü Ekoturizm Rotası, Bölümün önemli ekoturizm değerlerinin bir rota dahilinde birbirine bağlanması böylece bir turizm ağının oluşturulması amacını taşımakta ve doğa temelli turizm faaliyetlerine katılan ziyaretçilere yeni bir turizm ürünü sunmayı hedeflemektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_1093-1128.pdf
  • 4
1093-1128
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AÇIKSÖZ, S., GÖRMÜŞ, S., KARADENİZ, N. (2010). Determination of ecotourism potential in national parks: Küre Mountains National Park, Kastamonu-Bartın, Turkey, African Journal of Agricultural Research, 5 (8), 589-599.
AY, Z., GÜNGÖROĞLU, C., AYDIN, A.C. ve GÜL, A. (2012, Şubat). Antalya İlinde Ekoturistlerin Talep ve Beklentilerinin Belirlenmesi, Çevre ve Orman Bakanlığı Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü, Çevre ve Orman Bakanlığı Yayın No: 422, Erişim adresi http://www.baoram.gov.tr/Userfiles/Atlantis/Dosyalar/74_Ekoturist%20T%C3...
AYALA, H. (1996). Resort ecotourism: a paradigm for the 21st century. Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 37 (5), 46-53.
AYAN, S., ÖZTÜRK, S. ve YİĞİT, N. (2009). Karadeniz Bölgesi milli parklarının korunan alan ağı sertifikalandırma sistemine uygunlukları. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 9 (1), 66-79.
BENZER, N.K. (2006). Bolu-Göynük ve yakın çevresi doğal ve kültürel kaynaklarının ekoturizm açısından değerlendirilmesi. Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi Peyzaj Mimarlığı ABD.
BOYD, S. W. and BUTLER, R. W. (1996). Managing ecotourism: an opportunity spectrum approach, Tourism Management, 17 (8), 557-566.
BRUWER, J. (2003). South African wine routes: some perspectives on the wine tourism industry’s structural dimensions and wine tourism product. Tourism Management, 24, 423-435.
EAGLES, P. F., BALLANTINE, J.L. and FENNELL, D. A. (1992). Marketing to the ecotourist: case studies from Kenya and Costa Rica. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) IVth World Congress on National Parks and Protected Areas, Caracas, Venezuela.
GOODEY, B. (1997). Heritage trails, rural regeneration through tourism. Ecovast: University of Gloucestershire.
GÜMÜŞ, C., KALEM, S. ve MENTEŞ, İ. (2002). Ilgaz Dağlarının biyolojik çeşitliliği ve doğa koruma açısından önemi. Türkiye Dağları I. Ulusal Sempozyumu, Ilgaz-Kastamonu. 442–446.
HAYES, D. and MACLEOD, N. (2008). Putting down routes: an examination of local government cultural policy shaping the development of heritage trails. Managing Leisure, 13, 57–73.
1126
Nuray TÜRKER
HONEY, M. (1999). The paradox of paradise. Environment, 41 (8), 5.
KERR, J. (1991). Making dollars and sense out of ecotourism/nature tourism. 1st International Conference in Ecotourism, Brisbane.
KHAN, M. (2003). ECOSERV: ecotourists’ quality expectations. Annals of Tourism Research 30 (1), 109–124.
LASCURAIN, C.H. (1996). Tourism, ecotourism, and protected areas. IUCN World Conservation Union.
LİSE, Y. (2012). Küre Dağları Milli Parkı Sürdürülebilir Turizm Deneyimi ve PAN Parks Süreci, Yenice Ormanlarında Sürdürülebilir Turizmin Geliştirilmesi Çalıştayı, Yenice.
LOURENS, M. (2007) Route tourism: a roadmap for successful destinations and local economic development. Development Southern Africa, 24 (3), 475-489.
LOURENS, M. (2010, Ekim). The underpinnings for successful route tourism development in South Africa. Yüksek lisans tezi. Johannesburg Witwatersrand Üniversitesi. Erişim adresi http://witsetd.wits.ac.za:8080/dspace/handle/123456789/4887
LUZAR, J., DIAGNE, A., GAN, C. and HENNING, B. (1998). Profiling the Nature-Based Tourist: A Multinomial Logit Approach. Journal of Travel Research, 37, 48-56.
MEYER-CECH, K. (2005). Regional cooperation in rural theme trails, D. Hall, I. Kırkpatrick, M. Mitchell (eds.), Rural Tourism and Sustainable Business içinde. Clevedon, Channel View.
MEYER-CECH, K. (2003). Food trails in Austria. C.M. Hall, L. Sharples, R. Mitchell, N. Macionis, B. Camborne (eds.), Food Tourism Around the World: Development, Management, and Markets İçinde. London, Butterworth-Heinemann.
MEYER, D. (2004). Tourism routes and gateways: key issues for the development of tourism and gateways and their potential for pro-poor tourism. London: Overseas Development Institute.
ÖZTÜRK, S., AYDOĞDU, A. (2012). Ilgaz Dağı Milli Parkı’nın Rekreasyonel Olanakları, I. Rekreasyon Araştırmaları Kongresi, Antalya. 611 – 628.
ÖZTÜRK, S. (2005). Kastamonu-Bartın Küre Dağları Milli Parkı’nın rekreasyonel kaynak değerlerinin irdelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, (2), 138-148.
ÖZTÜRK, S. (2003). Kastamonu-Bartın Küre Dağları Milli Parkının kaynak değerleri ve yönetim açısından irdelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Peyzaj Mimarlığı ABD.
Batı Karadeniz Bölümü Ekoturizm Kaynaklarının Değerlendirilmesi ve Bir…….. 1127
PRESTON-WHYTE, R. (2000). Wine routes in South Africa. C.M. Hall, L. Sharpless, B. Cambourne, N. Macionis (eds.), Wine Tourism Around the World: Development, Management and Markets İçinde. Oxford, Butterworth Heinemann.
ROGERSON, C. M. (2007). Tourism routes as vehicles for local economic development in South Africa: the example of the Magaliesberg Meander. Urban Forum, (18), 49–68. SARIBAŞ,M.,YAMAN, B. (2002).Ilgaz Dağları'nda Bulunan Endemik Bitkiler ve Ilgaz Dağları’na ait bazı bitki taksonları, Türkiye Dağları I. Ulusal Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Ilgaz Dağı. 465-479.
Sarıkum Tabiatı Koruma Alanı. Biyolojik Çeşitlilik ve Doğal Kaynak Yönetimi Projesi, t.y
SILBERGH, D., FLADMARK, M., HENRY, G. and YOUNG, M. (1994). A strategy for theme trails. J. M. Fladmark (ed.), Cultural Tourism İçinde. London, Donhead.
Sinop’un Mesire Yerleri, Sinop İl Çevre ve Orman Müdürlüğü, Sinop, t.y.
STRAUSS, C. and LORD, B. (2001). Economic impacts of a heritage tourism system. Journal of Retailing and Consumer Services, 8, 199-204.
TELFER, D.J. (2001) Strategic alliances along the Niagara wine route. Tourism Management, 22, 21-30.
TÜRKER, N. (2012) Zonguldak-Karabük-Bartın İlleri Turizm Sektör Analizi, İstanbul: Türmatsan Matbaacılık
TÜRKER, N. ve ÇETİNKAYA, A. (2009) Batı Karadeniz Bölümü Ekoturizm Potansiyeli. Ankara: Detay Yayınları.
VISSER, G. (2004). The world wide web and tourism in South Africa: the case of Open Africa. C.M. Rogerson, G. Visser (eds.), Tourism and Development Issues in Contemporary South Africa İçinde. Africa Institute of South Africa, Pretoria.
VURDU, H., USLU, N., GÜNEY, K., ÜNAL, S., AYAN, S., SIVACIOĞLU, A., GÜREL, N., KÜÇÜK, Ö., ULUSAN, D., ÖZTÜRK, S. ve TÜRKYILMAZ, E. (2004). Küre Dağı Milli Parkı’nın Floristik Zenginliği ve Habitat Alanlarının Belirlenmesi Projesi, Sonuç Raporu, Kastamonu.
WEARING, S. and NEIL, J. (1999) Ecotourism: impacts, potentials and possibilities. Oxford: Butterworth-Heinemann.
WIGHT, P. (1994). Environmentally responsible marketing of tourism. E. Cater, G. Lowman (Eds.), Ecotourism: A sustainable Opinion İçinde. New York: Wiley.
WIGHT, P. (1993). Ecotourism: ethics or eco-sell?. Journal of Travel Research 31 (3), 3-9.
1128
Nuray TÜRKER
YERLİ, Ö., AŞIKKUTLU, H. S., DEMİR, Z. (2012) Kamp ve Pikniğe Dayalı Rekreasyon Gürültüsünün Değerlendirilmesi: Yedigöller Milli Parkı Örneği, Rekreasyon Araştırmaları Kongresi, Antalya. 822-834.
YILMAZ, C. (2005). Sarıkum Gölü Ekosistemi, Türkiye Kuvaterner Sempozyumu V, İstanbul Teknik Üniversitesi Avrasya Yerbilimleri Enstitüsü.
www. bumak.boun.edu.tr (2011, Kasım)
www.ecotourism.org (2011, Ekim)
www.kultur.gov.tr/TR/Genel/dg.ashx?DIL=1...TTStratejisi2023.pd (2011, Temmuz)
http://www.ties.org (2011, Temmuz)
http://www.rookerybay.org/images/stories/ecotour11/Trends-in-Todays-Ecot.... (2011, Temmuz)
www.milliparklar.gov.tr (2011, Temmuz)
www.trakel.org (2011, Ağustos)

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com