Buradasınız

Anasayfa » Content

KUR’AN’DA ALLAH VE İNSAN ARASINDAKİ İLETİŞİM KODLARI

THE CODES OF COMMUNICATION BETWEEN THE GOD AND THE HUMAN IN THE QURAN

Journal Name:

  • The Journal of Academic Social Science Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS983

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
The Holy Quran is a book that includes the messages in relation to the communication process between the Creator and the created. Although it is a book centering Allah, its addressee is human as the very honorable of created ones. Moral and material development of human depends on healthy connection to be formed in these areas. While humankind makes communication in these areas, this makes reality of importance of communication for human and reality of ability to open himself out appeared, and also his/her existence realized. The alienation of the human being both towards himself and the environment surrounding him has resulted in the unhappiness and spiritual unsatisfaction of the people. Therefore all the humanity has been drifting towards a huge dead end in terms of psychosocial aspects with each passing day. The fact that the human being isn’t materially and spiritually satisfied has resulted in the human being’s not being able to establish sound communication and relationship both between him and the God Almighty and the other realms of existence. The studies that have been being conducted in our era are absolutely far away from bringing solutions to the mentioned problem of the human being. Because these studies are within the context of unidirectional studies, which overlook appreciating the spiritual aspects of the human being, besides not perceiving the human being as a whole. However, the most distinct feature of the communication and relationship covered by Holy Quran is the one that leads the people towards the truth, reality, peace and goodness Human and his communication area forms existence area of divine messages. The communication presented by Quran is not a process having one dimension; and covering just material existence area but has many dimensions. Commencement and development of this process between the creator and the created one are provided by verbal or nonverbal elements. So, main objective of this process is to ensure transformation of Allah-human relation to Master-slave relation. To ensure this objective is possible by establishing a healthy communication level and environment.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Kur’an, Yaratan ile yaratılan arasında iletişim sürecini oluşturan mesajlar içeren bir kitaptır. O, Allah merkezli bir kitap olmasına rağmen muhatabı eşref-i mahlûk olan insandır. İnsanın maddi ve manevi gelişimi, bu alanlarla kuracağı sağlıklı iletişime bağlıdır. İnsanoğlu bu alanlarla iletişimde bulunduğu sürece varlığını gerçekleştirip, kendini dışa açabileceği gerçeği, iletişimin insan için nedenli önemli olduğunu, ortaya çıkarmaktadır. Modernitenin beraberinde getirdiği, insanın kendine ve çevresine yabancılaşma süreci, insanoğlunu mutsuzluğa ve mânevi doyumsuzluğa sürüklemiştir. Dolayısıyla insanlık, psiko-sosyal açıdan her geçen gün büyük bir çıkmaza sürüklenmektedir. İnsanın maddi ve mânevi doyuma ulaşamamasının sebebi; gerek Allah’la gerekse kendi ve diğer varlık alanlarıyla sağlıklı bir iletişim ve ilişki kuramamış olmasıdır. Günümüzde iletişim alanında yapılan çalışmalar insanın bu sorununa çözüm üretmekten uzaktır. Çünkü insanı bir bütün olarak ele almayan; insanın mânevi yönünü görmezden gelen tek yönlü çalışmalardır. Kur'an'ın ortaya koyduğu ve gerçekleştirdiği iletişim ise, çok yönlü, hakka ve hakikate bağlı, barışa ve iyiliğe yöneliktir bir süreçtir. Dolayısıyla insan ve onun iletişim alanı, ilahi mesajların varlık alanını oluşturmaktadır. Kur’an’ın ortaya koyduğu iletişim tek boyutlu; sadece maddî varlık alanını kapsayan bir süreç olmayıp, bilakis çok boyutludur. Yaratan ve yaratılan arasında bu sürecinin başlaması ve gelişmesi, sözel veya sözel olmayan unsurlarla sağlanır. Bu sürecin ana hedefi ise, Allah-insan ilişkisinin Rab-kul ilişkisine dönüşmesini sağlamaktır. Bunun sağlanması, Allah-insan arasında sağlıklı bir iletişim düzeninin ve ortamının kurulması ile mümkündür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79201_6_pp_837-862.pdf
  • 4
837-862
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ACLÛNÎ, İsmail b. Muhammed, Keşfu’l- Hafâ, Dâr İhyau’t-Turasi’l-‘Arabi, Beyrut 1932.
ALBAYRAK, Halis, Kur’an’da İnsan-Gayb İlişkisi, Şule Yayınları, İstanbul 1993.
ALBAYRAK, Halis, Vahiy Gerçeği, TDV. Yayınları, Ankara 1990.
860
Süleyman GÜMRÜKÇÜOĞLU
ASLAN, Abdülgaffar, Kur’an’da Vahiy, Ankara Okulu, Ankara 2000.
ATEŞ, Süleyman, Yüce Kur’an’ın Çağdaş Tefsiri, Ufuklar Neşriyat, İstanbul 1998.
AYDIN, Hüseyin, İlim, Felsefe ve Din açısından Yaratılış ve Gayelilik, DİB Yayınları, Ankara 1991.
AYDIN, Mehmet S., Din Felsefesi, Selçuk Yayınları, Ankara 1996.
AZİZ, Aysel, İletişime Giriş, Aksu Kitapevi, İstanbul 2008.
BALTAŞ, Zuhal ve Acar Baltaş, Bedenin Dili, Remzi Kitapevi, İstanbul1998. BAŞÇI, Vahdettin, Gazali’de İbadet Kavramının Felsefi Bir Tahlili, AÜİF. Yayınları, Erzurum 1994.
BAYRAKTAR, Mehmed, İslam İbadet Fenomenolojisi, Akçağ Yay., Ankara 1987.
BEŞER, Faruk,‚Vahiy‛, Usûl, Adapazarı 2005/1, sy.III, s. 48.
BUHÂRİ, Muhammed b. İsmail, Sahihu’l-Buhari, Dâru İbn Kesir, Beyrut 1987.
CARREL, Alexis, Dua, çev.: M. Alper Yücetürk, Yağmur Yayınları, İstanbul 1967.
CÜRCÂNÎ, Ali b. Muhammed es-Seyyid eş-Şerif, et-Ta’rîfat, İstanbul 1308.
ÇAĞIL, Necdet, İlahi Kelâmın Tabiatı, İnsan Yayınları, İstanbul 2003.
ÇUBUKÇU, İbrahim Agâh, İslâm Felsefesinde Allah’ın Varlığının Delilleri, AÜİF Yayınları, Ankara 1978.
DEMİRCİ, Muhsin, Vahiy Gerçeği, İFAV Yayınları, İstanbul 1996.
DERVEZE, İzzet, Kur’anü’l- Mecid, Ekin Yayınları, İstanbul 1997.
DİHLEVİ, Ebû Abdülaziz Şah Veliyyullah Ahmed b. Abdürrahim, Hüccetullahi’l- Bâliğa, çev.: M. Erdoğan, İz Yayıncılık, İstanbul 1994.
DUMAN, Zeki, Vahiy Gerçeği, Fecr Yayınları Ankara 1997.
EBÛ ZEYD, Nasr Hâmid, İlahi Hitabın Tabiatı, çev.: M. E. Maşalı, Kitâbiyât Yayınları, Ankara 2001.
ERDEM, Hüsameddin, Son Devir Osmanlı Düşüncesinde Ahlâk, Sebat Ofset Matbaacılık, Konya 1996.
ERDOĞAN, İrfan, İletişimi Anlamak, Erk Yayınları, Ankara 2002.
ERDOĞAN, Mehmet, Akıl-Vahiy Dengesi Açısından Sünnet, İFAV Yayınları, İstanbul 1995.
FÎRÛZÂBÂDÎ, Ebü't-Tahir Mecdüddin Muhammed, el-Kamusü’l-Muhit, Müessesetü'r-Risâle, Beyrut 1993.
GARAUDY, Roger, Yaşayanlara Çağrı, çev.: Cemal Aydın, Nûri Aydoğmuş, Pınar Yayınları, İstanbul 1986.
Kur’an’da Allah Ve İnsan Arasındaki İletişim Kodları 861
GÖRGÜN, Tahsin,‚ Kur’an: Vahyin Özü‛,İslam’a Giriş,DİB. Yayınları,Ankara 2007,s. 57. GÜNAY, Enver, Din Sosyolojisi, İnsan Yayınları, İstanbul 1998.
HÖKELEKLİ, Hayati, Din Psikolojisi, TDV. Yayınları Ankara 1998.
HÖKELEKLİ, Hayati, ‚İbadet‛, DIA., Ankara 1999, c. XIX, s. 247.
IZUTSU, Toshıhıko, Kur’an’da Allah ve İnsan, çev.: Süleyman Ateş, Yeni Ufuklar Neşriyat, İstanbul ty.
İBN ‘ÂŞÛR, Muhammed Tahir, Tefsirü’l- Tahrir ve’t- Tenvîr, yy., trs.
İBN HALDUN, Ebû Zeyd Veliyyüddin Abdurrahman, Mukaddime, çev.: Zakir Kadiri Ugan, Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı kültür eserleri dizisi, Ankara 1986.
İBN MANZÛR, Ebû'l-Fadl Cemaluddîn Muhammed, Lisânu'l-Arab, Dâru’l- Fikr, Beyrut 1990.
İBN SİDE, Ali b. İsmail, el-Muhkem ve'l-Muhiti'l-A'zam fi'l-Luğa, Ma'hedu'l-Mahtûtati'l-Arabiyye, Kahire 1996.
İBRAHİM, M. Zakyi, ‚Kur’an’da İletişim Modelleri: Allah-İnsan Etkileşimi‛, çev.: Burhan Sümertaş, DEÜİFD, sy: XXXI/2010, s. 235.
İKBAL, Muhammed, İslâm’da Dini Düşüncenin Yeniden Doğuşu, çev.: Ahmet Asrar, Birleşik Yayınları, İstanbul 1984.
İSFEHÂNÎ, Ebü'l-Kâsım Hüseyin b. Muhammed b. Mufaddal Râğıb, el-Müfredât fî Garîbi'l-Kur'ân, Mısır 1961.
KEFEVİ, Ebû'l-Bekâ Eyyûb b. Mûsâ el-Hüseynî, el-Külliyyât, Müessesetü'r-Risale, Beyrut 1993.
KİRMÂNİ, Abdullah Şemseddin Muhammed, Sahihü'l-Buhâri bi-Şerhi'l-Kirmani, Dâru İhyai't-Türasi'l-Arabi, Beyrut 1981.
MEKKİ, Ebû Talib Muhammed b. Ali, Kûtu’l-Kulûb, Matbaatu Mustafa, Mısır 1961.
MÜSLİM, Ebu'l-Hüseyin el-Kuşeyri en-Nisaburi Müslim b. el-Haccac, thk. Muhammed Fuad Abdülbaki, Dâru İhyai't-Türasi'l-Arabi, Beyrut 1956.
MCQUAİL, Denis /Sven Windahl, İletişim Modelleri, çev. Konca Yumlu, İmge Kitapevi, Ankara 2005.
NASR, Seyyid Hüseyin, İnsan ve Tabiat, çev: N. Avcı,Yeryüzü Yayınları, İstanbul 1982.
ÖZCAN, Hanifi, Epistemolojik Açıdan İman, İFAV., İstanbul 1997.
PARLADIR, Selahaddin, ‚Dua‛, DİA, Ankara 1994, c. IX, s. 530.
862
Süleyman GÜMRÜKÇÜOĞLU
RÂZÎ, Ebû Abdullah Fahreddin Muhammed b. Ömer Fahreddin, Mefatihü’l-Gayb, Dâru’l-Fikr, Beyrut 1985.
SABUNCUOĞLU, Zeyyat ve Murat Gümüş, Öğütlerle İletişim, Arıkan Yayınları, İstanbul 2008.
SCHUON, Frithjof, Varlık, Bilgi ve Din, çev. drl. Şahabeddin Yalçın, İnsan Yay, İstanbul 1997.
SERT, H. Emin, Kur'an'da İnsan Tipleri ve Davranışları, Bilge Yayınları, İstanbul 2004.
SUBHİ’S-SÂLİH, Mebâhis fi ‘Ulûmi’l-Kur’an, Dâru’l-‘İlim, Beyrut 1968.
ŞERİATİ, Ali, Dua, çev.: Ali Erçetin, Birleşik Yayınları, İstanbul 1999.
TELMAN, Nursel/ Pınar Ünsal, İnsan İlişkilerinde İletişim, Epsiyon Yay., İstanbul 2005.
TİRMİZİ, Ebû İsa Muhammed b.İsa b.Sevre es-Sülemi, Sünen, Çağrı Yay, İstanbul 1981.
UYANIK, Mevlüt, Felsefi Düşünceye Çağrı, Elis Yayınları, Ankara 2003.
VURAL, Mehmet, İslam Felsefesi Sözlüğü, Elis Yayınları, Ankara 2003.
WATT, Montgomery, Günümüzde İslâm ve Hıristiyanlık, çev.: Turan Koç, İz Yayınları, İstanbul 1991.
YAZIR, Muhammed Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili, y.y., t.y.
ZEMAHŞERİ, Ebû'l-Kasım Carullah Mahmûd b. Ömer b. Muhammed, el-Keşşaf an Hakaikı’t-Tenzil ve Uyuni'l-Ekavil fî Vücuhi't-Te’vil, Dâru’l-Fikr, Beyrut 1977.
ZÜRKÂNÎ, Muhammed Abdulazim, Menâhilu’l ‘İrfân fi ‘Ulûmi’l-Kur’an, Dâru İhyai'l-Kütübi'l-Arabiyye, Kahire 1943.
ZERKEŞİ, Ebû Abdullah Bedreddin Muhammed, el-Burhan fî Ulumi'l-Kur'ân, Dâru'l-Ma'rife, Beyrut t.y.
ZILLIOĞLU, Merih, İletişim Nedir?, Cem Yayınları, İstanbul 2007.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com