Buradasınız

TELEVİZYON BAĞIMLILIĞI VE İZLEYİCİ: TV İZLEMEMEK MÜMKÜN MÜ?

TELEVISION ADDICTION AND AUDIENCE: IS IT POSSIBLE NOT TO WATCH TV?

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1443

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
Media has always been a matter of debate in daily life and one of the most forthcoming concerns is the excessive time spent hooked at media devices and the quality of this time. At that point, two things come to one’s mind, the Internet which is becoming more and more influential and the television which has never lost its impact and importance. Actually, people have so many addictions in daily life at so serious a level as to be defined as illness. Some of these are already notorious physical addictions such as alcohol, drug and cigarette addiction which are also known for their harmful affects. And most of these substance addicts are conscious that their condition is somewhat an illness. However, television addicts are not aware about their situation. It’s almost impossible to tell when the act of TV watching becomes out of control. Specifically, watching more than two hours a day is widely accepted as an important threshold. Dependence on television is an ill defined issue given the multi-variate condition of TV watching with its ever changing nature in daily life praxis. That said, the study focuses on the concepts of television addiction and audience taking television watching as a problem. Firstly, the concept of addiction is analyzed and then some empirical studies on television addiction are comparatively discussed. Daily problems originating from television addition are discussed and some recommendations are developed to get rid of this addiction. Notwithstanding their debated nature, some campaigns and recommendations on the Internet are indicated to pave the way for awareness on television addiction and opening the issue for debate.
Abstract (Original Language): 
Gündelik hayatın en tartışmalı alanlarından biri medyadır ve medya araçlarıyla geçirilen aşırı zaman ve bu zamanın niteliğine yöneltilen eleştiriler ise alanda yürütülen tartışmaların en ön sıralarında yer almaktadır. Bu noktada ilk olarak akla; etkisini giderek artıran internet ve etkisini hiç yitirmeyen televizyon gelmektedir. Aslında gündelik hayatta insanların hastalık denilecek seviyede birçok bağımlılığı bulunmaktadır. Bunlardan bir kısmı herkesin farkında ve zararlarından emin olduğu alkol, uyuşturucu ve sigara bağımlılığı gibi fiziksel bağımlılıklardır. Ve bu madde bağımlıların büyük çoğunluğu durumun hastalıklı bir hal aldığının farkındadırlar. Ancak televizyon bağımlıları henüz bu durumun farkında bile değillerdir. Eğlence ya da oyalanma amaçlı yapılan televizyon izleme etkinliğinin ne zaman kontrolden çıktığını anlamak çok da mümkün değildir. Özellikle günde 2 saatten fazla televizyon izlemek önemli bir eşik olarak değerlendirilmektedir. Televizyona olan düşkünlük, gündelik hayat pratikleri içinde şekillenen çok değişkenli kullanımı sayesinde açıklanması zor bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çerçevede çalışma aşırı televizyon izlemenin sorusallaştırıldığı televizyon bağımlılığı ve izleyici kavramlarına odaklanmıştır. İlk etapta bağımlılık kavramı irdelenmiş sonrasında ise televizyon bağımlılığıyla ilgili yapılan ampirik çalışmalar ele alınmıştır. Televizyon bağımlılığının neden olduğu gündelik sorunlara yer verilmiş ve bağımlılıktan kurtulmak için öneriler geliştirilmeye çalışmıştır. Her ne kadar tartışmalı olsa da; internet üzerinden yürütülen kampanyalar ve önerilere yer verilmiştir. Böylece televizyon bağımlılığı noktasında farkındalık oluşturmak ve konunun tartışılmaya başlanması için bir adım atılmak istenmiştir.
1127-1154

REFERENCES

References: 

CHORY, Rebecca M.; BANFİELD, Sara. (2009). ‚Media Dependence and Relational Maintenance in Interpersonal Relationships‛. Communication Reports. Vol. 22, No. 1. January–June, pp. 41–53.
COŞKUN, Meltem Yenal. (2003) ‚Televizyon Bağımlılığı‛, Bilim ve Teknik Dergisi, Sayı: 425. Online Erişim: http://www.denizce.com/tvbagimlilik.asp. CROWLEY, David; HEYER, Paul. (2011). İletişim Tarihi: Teknoloji, Kültür, Toplum. (Çev. Berkay Ersöz). Ankara: Siyasal Kitapevi.
ÇAKIR, Hamza; KACUR, Mustafa; AYDIN, Hakan. (2011). ‚Medya Okuryazarlığı Dersini Alan İlköğretim Öğrencilerinin Medya İzleme Alışkanlıkları Üzerine Ampirik Bir Araştırma‛. e-Journal of New World Sciences Academy. Volume: 6. Number: 4. ss. 752-767. ÇELENK, Sevilay. (2005). Televizyon, Temsil, Kültür: 90’lı Yıllarda Sosyokültürel İklim ve Televizyon İçerikleri. Ankara: Ütopya.
ELMA, Cevat; KESTEN, Alper; DİCLE, Abdullah N.; MERCAN, Elif; ÇINKIR, Şakir; PALAVAN, Özcan. (2009). ‚İlköğretim 7. Sınıf Öğrencilerinin Medya Ve Medya Okuryazarlığı Dersine İlişkin Tutumları‛. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı: 27. ss. 93‐113. FEJES, Fred. (2005). ‚Eleştirel Kitle İletişimi Araştırması ve Medya Etkileri: Yok Olan İzleyici Sorunu‛. Medya, İktidar, İdeoloji. (Çev. Mehmet Küçük). Ankara: Bilim ve Sanat. ss. 295-314.
FINN, Seth.(1992). ‚Television "Addiction? Evaluation Of Four Competing Media-Use Models‛. Joumaliam Quarterly. Vol. 69, No: 2. pp. 422-435. FISKE, John. (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş. (Çev. Süleyman İrvan). Ankara: Bilim ve Sanat.
FONTANELLA, Bruno José Barcellos. (2006). ‚Compulsive Television Watching In An Adolescent: A Case Study‛ Erişim: http://www.scielo.br/pdf/rprs/v28n2/en_v28n2a14.pdf
FREY, Bruno S.; BENESCH, Christine; STUTZER, Alois. (2007). ‚Does Watching TV Make Us Happy?‛, Journal of Economic Psychology 28, pp. 283–313. Online
Televizyon Bağımlılığı ve İzleyici: TV İzlememek Mümkün mü? 1153
Erişim: http://www.journals.elsevier.com/journal-of-economic-psychology/ (05 July 2012).
HAMMERMEISTER, Jon; BROCK, Barbara; WINTERSTEIN, David; PAGE, Randy. (2005). ‚Life Without TV? Cultivation Theory and Psychosocial Health Characteristics of Television-Free Individuals and Their Television-Viewing Counterparts‛. Health Communication, 17 (3), pp. 253–264.
HORVATH, Cary W. (2004). ‚Measuring Television Addiction‛ Journal of Broadcasting & Electronic Media, 48:3, pp. 378-398. Erişim: http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1207/s15506878jobem4803_3 (02 July 2012).
KAPLAN, Yusuf. (1994). Öykü Anlatma Ya Da Mit Üretme Aracı Olarak Televizyon. Kayseri: Rey Yayınları. LAUGHEY, Dan. (2010). Medya Çalışmaları: Teoriler ve Yaklaşımlar. İstanbul: Kalkedon.
MCILWRAITH, Robert D. (1998). ‚I'm Addicted to Television‛: The personality, imagination and TV watching patterns of self-identified TV addicts‛ Journal of Broadcasting & Electronic Media, 42:3, pp. 371-386. Online Erişim: http://dx.doi.org/10.1080/08838159809364456 (02 July 2012).
MUTLU, Erol. (1997). ‚Televizyon, Çocuklar ve Şiddet‛, İletişim Fakültesi Dergisi, ss. 41-75. Erişim: http://www.iudergi.com/tr/index.php/iletisim/article/viewFile/ 15598/14781
MUTLU, Erol. (1998). İletişim Sözlüğü. 3. Basım Ankara: Ark Yayınları.
POSTMAN, Neil. (1994). Televizyon Öldüren Eğlence, Gösteri Çağında Kamusal Söylem. (Çev. Osman Akınhay). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
ROBERTS, Kevin. (2006). Görüntü Ses ve Hareketi Kullanarak Tüketiciyle Duygusal Bağlar Kurmak, Sisomo Ekrandaki Gelecek. İstanbul: MediaCat Kitapları.
TEKİLALP, Şermin; UZUN, Ruhdan. (2004). İletişim Araştırmaları ve Kuramları. İstanbul: Derin Yayınları.
YAYLAGÜL, Levent. (2006). Kitle İletişim Kuramları: Egemen ve Eleştirel Yaklaşımlar. Ankara: Dipnot Yayınları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com