Buradasınız

DİN KÜLTÜRÜ VE AHLAK BİLGİSİ ÖĞRETMEN ADAYLARININ ÖZYETERLİK DÜZEYLERİ

SELF-EFFICACY LEVELS OF APPLICANTS OF RELIGIOUS CULTURE AND ETHICS TEACHERS

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1591
Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Education has always been very important for every nation. The principal goal of education is to create men and women who are creative and discoverers. The second goal of education is to form minds which can be critical and not accept immediately everything they are offered. Because of these goals, teacher profession is so crucial. On the other hand, it is necessary to make the applicant teachers participate in learning process with various activities for improving their self confidence. These activities will cause applicant teachers to develop their self-reliance and to increase their self-sufficiency. So, teachers with high self-confidence will become more successful in achieving the desires goals of education as they can rescue the course from a boring atmosphere and draw students attention. The aim of the research is to determine religious culture and ethics student’ levels of self-efficacy at Ankara University, Faculty of Theology, Department of Religious Culture and Ethics Teaching and to determine whether this levels changing with gender and the type of the high school graduation or not. General scanning method was performed in this study. In the research, “Self-efficacy Scale” and “Personal Information Form”developed by the researcher were used. In the analysis of data, it was benefited from “One Way Analysis of Variance”, “Independent Simple t-Test” and “SPSS 16.0” in order to analyses data. Self-efficacy Scale is five point lykert-type scale including 18 items. The value of the overall reliability of the scale is .81. At the end of the research, it was found that the applicant teachers had the high self-efficacy level to teach Religious Culture and Ethics, that they generally had confidence in themselves and that they believed they had the required qualifications to teach Religious Culture and Ethics at primary schools.
Abstract (Original Language): 
Eğitim her millet için her zaman çok önemli olmuştur. Eğitimin temel amacı, yaratıcı ve keşfedici erkek ve kadınlar yetiştirmektir. Eğitimin ikinci amacı ise, eleştirel olabilen ve kendisine sunulan her şeyi hemen kabul etmeyen zihinler oluşturmaktır. Bu amaçlar dolayısıyla, öğretmenlik mesleği çok önemlidir. Diğer taraftan, öğretmen adaylarının, öğrenme sürecinde meslekleri ile ilgili özgüven kazanmaları amacıyla değişik öğretim faaliyetlerine katılmaları gerekmektedir. Bu aktiviteler, öğretmen adaylarının özgüvenlerinin gelişmesini ve özyeterliklerinin artmasını sağlayacaktır. Böylece, özgüven sahibi öğretmenler, öğrencilerin ilgilerinin çekilmesi ve sınıfın sıkıcı bir havadan kurtarılması gibi eğitimde istenilen hedeflerin elde edilmesinde daha başarılı olacaklardır. Bu araştırmanın amacı, Ankara Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenliği Bölümünde öğrenim gören din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmen adaylarının özyeterlik düzeylerini belirlemek ve bu düzeyin cinsiyet ve lise mezuniyetine göre değişip değişmediğini belirlemektir. Çalışma, genel tarama modelinde yürütülmüştür. Araştırmada, “Özyeterlik Ölçeği” ve araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Verilerin analizinde “tek yönlü varyans analizi”, “bağımsız örneklemler t-testi” ve SPSS 16.0 Paket Programı’ndan yararlanılmıştır. Özyeterlik ölçeği 18 maddeden oluşan beşli likert tipi bir ölçektir. Ölçeğin güvenirlik değeri .81’dir. Araştırma sonunda, öğretmen adaylarının çoğunlukla yüksek bir özyeterliğe sahip olduğu, mesleki açıdan kendilerine güvendikleri ve din kültürü ve ahlak bilgisi öğretiminde yeterlik sahibi olduklarını düşündükleri tespit edilmiştir.
367-376

REFERENCES

References: 

AFACAN, F. (2007). “Sınıf Öğretmeni Adaylarının Müzik Öğretimine Yönelik Öz Yeterlik Düzeylerinin Tespiti”, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 5-7 Eylül, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Tokat/Türkiye.
AKKOYUNLU, B. & KURBANOĞLU S. (2003). “Öğretmen Adaylarının Bilgi Okuryazarlığı ve Bilgisayar Öz Yeterlik Algıları Üzerine Bir Çalışma”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (24), 1-10.
Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmen Adaylarının Özyeterlik Düzeyleri 375
ALSOP, S. (2003). “Science Education and Affect”, International Journal of Science Education, 25 (9), 1043-1047.
ALTUNÇEKİÇ, A., YAMAN, S. & KORAY, O. (2005). “Öğretmen Adaylarının Öz Yeterlik İnanç Düzeyleri ve Problem Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma (Kastamonu İli Örneği)”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (1), 93-103.
BIKMAZ, F. (2004). “Sınıf Öğretmenlerinin Fen Öğretiminde Öz Yeterlilik İnancı Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”, Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 161, 112-123.
BLOOM, B. S. (1979). İnsan Nitelikleri ve Okulda Öğrenme, (çev: Özçelik, D.A.). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
BUYURGAN, S. (2007). “Eğitim Fakültelerinin Resim İş Eğitimi Ana Bilim Dalı Öğrencilerinin Aldıkları Eğitim- Öğretime Yönelik Görüş ve Beklentileri”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Güz, 5(4), 657-677.
CHAPLAIN, R. P. (2000). “Beyond exam results? Differences in the social and psychological perceptions of young males and females at school”, Educational Studies, 26 (2), p. 177-185.
DİLMAÇ, O. (2009). “Görsel Sanatlar Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlik Düzeylerinin Belirlenmesi”, Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 182, 72-85.
FREIDMEN, I. A. (2003). “Self-efficacy and burnout in teaching: The importance of interpersonal-relations efficacy”, Social Psychology of Education, 6, p. 191-199.
JACOPSEN, D. A., EGGEN, P. & KAUCHAK, D. (2002). Methods for teaching, Promoting student learning, Sixth Edition, USA: Merrill Prentice Hall.
KAPTAN, F. & KORKMAZ, H. (2000). “İşbirliğine Dayalı Fen Öğretiminin Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Öz Yeterlik (Self Efficacy) Düzeylerine Etkisi”, IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi, 6-8 Eylül, Ankara.
KAPTAN, S. (1995). Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri, Ankara: Tekışık Web Ofset Yayınları.
KARASAR, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemleri: Kavramlar, İlkeler, Terimler, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
MORGİL, İ., SEÇKEN, N. & YÜCEL, A. S. (2004). “Kimya Öğretmen Adaylarının Öz Yeterlik İnançlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6 (1), 62-72.
WOOLFOLK H. A. & BURKE-SPERO, R. (2005). “Changes in teacher efficacy during the early years of teaching: A Comparison of four measures”, Teaching and Teacher Education, 21, 343-356.
376
Abdulkadir ÇEKİN
YAMAN, S., CANSUNGU K. O. & ALTUNÇEKİÇ. A. (2004). “Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Öz Yeterlik İnanç Düzeylerinin İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 2 (3), 355-364.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com