Buradasınız

OSMANLI DEVLETİ'NİN KUZEY KAFKASYA SİYASETİ: ÇERKESLERDEN BAĞLILIK SENEDİ ALINMASI

THE POLÎCY OF OTTOMAN STATE ABOUT NORTHERN CAUCASİA: GETTİNG LOYALTY AGREEMENT FROM CİRCASSİANS

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
After the Kuchuk Kaynardji treaty, signed in 1774, the Ottoman State began to deal with Caucasia much more than before and attempted to cooperate with the Cireassians and Abkhazians, who lived in the region. The reason for the change of policy vvas the Russian attempt to control the Black Sea and the loss of Caffa port by the Ottomans. The recently acquired independent status of the Khanet of Crimea vvas another important facto that the Ottomans took into consideration. My aim in this work is fırst to examine in what way the Ottomans tried to improve their authority över the Cireassians and Abkhazians after the cooperation began. Then, the second aim of the paper is to look at the policy put into praetive by the guards of Soğucak and Anapa. Particularly I want to emphasise the nature of the loyalty oath and bond taken from the regional tribes by the guards and how this policy refteeted the Otoman sovereignty in that particular region.
Abstract (Original Language): 
Osmanlı Devleti, 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması'ndan sonra Kuzey Kafkasya'ya eskisinden daha fazla eğilmeye ve burada yaşayan Çerkeş ve Abazalarla işbirliği yapmaya karar vermiştir. Bunun nedeni ise Rusya'nın Karadeniz'e çıkması, Kefe gibi limanlan kaybetmesi ve Kırım'ın Hanlığı'na aynı antlaşma gereği bağımsızlık statüsü verilmesidir. Bu çalışmada amacım Çerkeş ve Abazalarla irtibat kurmak ve bölgede Osmanlı Devleti'nin otoritesini geliştirmek için devletin genel politikalarım ortaya koyduktan sonra Soğucak ve Anapa muhafızlarının nasıl politikalar uyguladıklarını incelemektir. Genelden hareketle özelde Soğucak ve Anapa muhafızlarının Çerkeş ve Abazalardan bağlılık yemini ve senedi almalarını ele alarak, bunu bölgedeki Osmanlı hakimiyeti açısından değerlendirmek olacaktır.
97-109

REFERENCES

References: 

A.RSKNr. 1601 A. DVN.DVE. Nr. 17/77 A. DVN.KRM. Nr. 3/29 Ali Emiri: Nr. 16587 CAs: Nr. 14466, 1006 CD:Nr. 7314
HH: Nr. 1339, 1346, 1347, 1306, 1282/A, 1302, 324/J, 33888/A, 44569/H, 44590/V MD: Nr. 178,. 181.
Ahmed Cevdet Paşa (1309), Tarih-i Cevdet, II, İstanbul.
Ahmed Lütfi Efendi (1999), Vak'anüvîs Ahmed Lûtfi Efendi Tarihi, Haz. Ahmet Lütfi Kazancı, İstanbul: Yapı Kredi Yay.
ARSLAN Ali (1992), "Rusya'nın Kınm ve Gürcistan'ı İlhakından Sonra Osmanlı Devleti'nin Çerkeş Kabileleri İle Münasebetleri (1784-1829)", Kafkas Araştırmaları I, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yay., s. 40-46.
BAJ Jabağhi (1999), Çerkezler, Ankara: İtalik.
108
KARADENIZ - BLACK SEA - MEPHOE MOPE
BALA, Mirza (1993), "Çerkesler", İA, III, İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yay., s. 375-386-
BENNİGSEN Alexandre (1964), "Un Mouvement Populair au Caucase du XVIII' siecle:La Querre Sainte de Sheikh Mansur (1785-1794). Page Mal conue et Controverse'e de Relation Russo-Tuques", Cahier du Monde Russe et Sovietique, V/2, s. 171-195
BERKOK İsmail (1958), Tarihte Kafkasya, İstanbul:
Edib Mehmed Emin Efendi, Edib Efendi Tarihi, Üniversite Kütüphanesi, Nr. TY. 3220.
GÖKÇE Cemal (1979), Kafkasya ve Osmanlı İmparatorluğu'nun Kafkasya Siyaseti, İstanbul: Şamil Eğitim ve Kültür Vakfı Yay.
GÜNEŞ-YAĞCI Zübeyde (1998), Ferah Ali Paşa'nın Soğucak Muhafızlığı (1781¬1785), Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Samsun.
Haşim Efendi; Ahval-i Anapa Ve Çerâklse, Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi Türkçe Yazmalar Katalogu, Nr. 1569.
HENZE Paul B. (1999), "Circassian Resistance to Russia", The North Caucasus Barrier: The Russian Advance Towards the Müslim World, Ed. Mana Bennigsen Broxur, London: Hurst & Company, s. 62-112.
İŞIKTAN Sema (1992), "1787-1792 Osmanlı-Rus Harbi Sırada ve Sonrasında Osmanlı Devleti'nin Dağıstan Hanları İle Münasebetleri", Kafkas Araştırmaları I, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yay., s. 34-44.
İmam Mansur (1987); Tank Cemal Kutlu, İstanbul: Bayrak Yay.
KARAGÖZ Rıza (2003), Canikli Ali Paşa, Ankara: Türk Tarih Kurumu.
KÖSE Osman (2006), 1774 Küçük Kaynarca Andlaşması, Ankara: Türk Tarih Kurumu.
MESKHİDZE Julietta (2002), "imam Shaykh Mansur: A Few Stanzas to a Familiar Portrait", Central Asian Survey, XXI/3, London: Taylor &Frankis, s. 301-324.
Mustafa Nuri Paşa (1987), Netayic ül-Vukuat Kurumları ve Örgütleriyle Osmanlı
Tarihi IH-IV, Sad. Neşet Çağatay, Ankara: Türk Tarih Kurumu, s. 62-111.
Osmanlı Rus İlişkileri Tarihi (Ahmet Câvid Bey'in Müntehabâtı), Haz. Adnan Baycar, İstanbul: 2004.
ŞAHİN Canay (2003), The Rise and Fail of an Ayân Family in Eighteenth Century Anatolia: The Caniklizâdeler, Bilkent Üniversitesi, Doktora Tezi, Ankara.
Şövalye Taitbout De Mangny (1996), Şövalye Taitbout De Marigny'nin Çerkesya Seyahatnamesi, Çev: Aydın Osman Erkan, İstanbul: Nart Yay.
UZUNÇARŞILI İsmail H. (1995), Osmanlı Tarihi, IV/1. Kısım, Ankara: Türk Tarih Kurumu.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com