Buradasınız

Anasayfa » Content

TÜRK TARİHİNİN ORTAK HAFIZASI: PETROGLİFLER

COMMON MEMORY OF TURKISH HISTORY: PETROGLYPHS

Journal Name:

  • Karadeniz (Black Sea-Çernoye More) Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Many historians have some faulty thoughts about the events that people lived were started with the invention of writing or they were deliberately entered this way. Whereas; the human beings were beset the lives that they lived on the rocks by the help of petroglyphs. This is a really curious subject why historians could not see this essence. The next step from petroglyps is ideogram (the sign that experesses the idea directly, a drawing which is symbolized the assets or described an idea). The more advanced and organized form is pictograms (hieroglyphics). The next phase of pictograms is the stamp period. The way from stamp to the language was developed as syllable, semi-syllable and letter in shape. The last phase of these milestones are the Orkhon Inscriptions.The rock pictures on which have some Turkish characters and which is the source of Turkish(Runic) alphabet also reveals the diffusion areas of the Turks and the Turkish culture. Considerin that nothing in the world is not a coincidence, how do we explain the parallelism of rock pictures, figures and writings and the names of the places? Presumably, there are a lot of things about Turks in the world of science... If all these connections, parallelisms, relationships are correctly examined and read or at least they are interpreted, it is certain that the world history will gain light on many dark spots.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Pek çok tarih bilimcisi; insanların yaşadığı olayların, yazının bulunması ile kayda alındığını düşünerek tarihî çağları yazının bulunuşu ile başlatmak hatasına düşmüş veya kasıtlı olarak böyle bir yola gitmiştir. Hâlbuki insanoğlu, yaşadığı olayları, petroglifler vasıtasıyla kayaların üzerine nakşetmiştir. Tarih bilimcilerin bu gerçeği neden görmezden geldiği veya göremediği gerçekten merak konusudur. Petrogliflerden sonraki aşama, ideogram (doğrudan doğruya fikri ifade eden işaret, varlıkların sembolize edildiği ya da bir düşüncenin anlatıldığı çizim)dır. Daha gelişmiş ve düzenlenmiş biçimi ise piktogram (resimyazı)dır. Piktogramdan sonraki aşama damga dönemidir. Damgadan dile doğru giden yol, hece, yarı hece ve harf şeklinde gelişmiştir. Orhun Yazıtları, bu aşamaların en son noktasıdır. Türk (Runik) alfabesinin de kaynağı olan kaya üzerine çizilen Türk karakterli resimler ve figürlerin yayılma alanı, aynı zamanda Türklerin ve Türk kültürünün yayılma alanlarını da ortaya koymaktadır. Dünyada hiçbir şeyin tesadüf olmadığı düşünülürse kaya üstü resim, figür ve yazılar ile yer isimlerinin paralelliği nasıl açıklanabilir? Galiba bilim âleminin Türkler hakkında çözemedikleri hâlâ pek çok konu var... Bütün bu bağlantılar, paralellikler, ilişkiler doğru incelenip okunduğunda veya hiç değilse yorumlandığında dünya tarihi ile ilgili pek çok karanlık noktanın aydınlığa kavuşacağı muhakkaktır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-turk-tarihinin-ortak-hafizasi-petroglifler.pdf
  • 19
388
400
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Ağasıoğlu, Firudin. (2008). “Artaşes çağından kalma Yazılı Daşlar”, Türkeli, Dekabr
2008, V. 3.
Ak, Bilal. (2002). "Ankara Adının Kaynağı ve Yeni Bir Yaklaşım", Türk Yurdu, V.176, April 2002.
Alok, Ersin. (2006). “Anadolu’da Kaya Üstü Resimleri”, Bilim ve Ütopya, V. 163, January 2006.
Arslan, Ahmet Ali. (1995). “Amerikan Kızıldereli Kabileleri ve Türk Dünyasında' Yeni Yıl Başı' Merasiminde Paralellikler", Nevruz, (Copyediting: Sadık Tural), Ankara.
Arslan, Ahmet Ali. (2002). "Amerikan Yerlileri ve Türk Dünyasının Kültür Varlığı
Arasındaki Paralellikleri", Türkler Ansiklopedisi, Ankara.
Atalay, Besim. (1985). Translation of Divanü Lugât-it-Türk, (prepared by: Besim
Atalay), V. I, Ankara.
Bayçarov, S. Ya. (1996) Avrupa’nın Eski Türk Abideleri, (Translated by: Muvaffak
Duranlı), Ankara.
Cərərzadə, I.M. (1997). Qubistan –Kayaüstü Resimler-, Bakı.
Ceylan, Alparslan. (2006). “Doğu Anadolu’da Kaya Resimlerinin Türk Tarihi
Açısından Önemi”, Bilim ve Ütopya, V. 163, January 2006.
Çay, A.,-Durmuş, İ. (2002). "İskitler", Türkler Ansiklopedisi, V. I, Ankara.
Demir, Necati. (2005). Orta ve Doğu Karadeniz Bölges'nin Tarihi Alt Yapısı (Tarih, Etnik Yapı, Dil, Kultur), Ankara.
Demir, Necati. (2009). "Esatli Köyü (Ordu-Mesudiye) Kaya Üstü Resim ve Yazıtları ile Bunların Tarihi Alt Yapısı" Zeitschrift für die Welt der Türken / Journal of World of Turks, 2009/II, Vol. 1, No. 2.
Doğan, İsmail. (2000a). Kafkasya’daki Göktürk (Runik) İşaretli Yazıtlar, Ankara.
Doğan, İsmail. (2000b). "Runik Yazının Gelişim Coğrafyası ve Yayılım Sahası",
Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 2000. Ankara.
Durmuş, İlhami. (1993). İskitler (Sakalar), Ankara.
Ergin, Muharrem. (1980). Orhun Abideleri, İstanbul.
Ebulgazi Bahadır Han. (undated). Secere-i Terakime, (prepared by Muharrem Ergin),
İstanbul.
Genç, Reşat. (1995). "Türk Tarihinde ve Kültüründe Nevruz", Nevruz, (Copyediting: Sadık Tural), Ankara.
Gülsevin, Gülsevin. (2002). "Sümerce ile Türk Dilinin İlişkisi", Türkler Ansiklopedisi, V.1, Ankara.
Güterbock, H.G. (1938). Zeitschrift für Assyriologie, V. 44, Berlin.
Işık, Adem. (2001). Antik Kaynaklarda Karadeniz Bölgesi, Ankara.
Khujanazarov, M. (2001). "Petroglyphs of Uzbekistan", Petroglyphs of Central Asia, Bishkek.
Kırzıoğlu, Fahrettin. (1992). Kıpçaklar, Ankara.
Kirişcioğlu, Fatih. (1999). Saha(Yakut) Türkçesi Grameri, Ankara.
Ksenophon. (1994). Anabasis, (Translation: Hayrullah Örs), İstanbul.
Marsadolov, Leonid S. (2002). "Milattan Önce IX-VII Yüzyillarda Saylan Altay
Gocebeleri", Türkler Ansiklopedisi, Ankara.
Memiş, Ekrem. (1998). "M.Ö.3. Bin Yılında Anadolu'da Türkler", Türk Dünyası
Araştırmaları, V.53, April 1998.
Memiş, Ekrem. (2002). "Orta Doğu'da Türklerin Varlığı Tartışmaları", Türkler
Ansiklopedisi, Ankara.
Mert, Osman. (2006). “Dilli Vadisi’ndeki Petroglif ve Damgalar”, Bilim ve Ütopya, V.
163, January 2006.
Ögel, Bahaeddin. (1991). Türk Kültür Tarihine Giriş, V. 3, Ankara.
Peschlow–Bindokat, Annelise. (2005). Latmos’ta Bir Kaya Kenti: Herakleia, (Translated by: Fikret Özcan), İstanbul.
P'yankov, Igor. (2002). "Sakalar", Türkler Ansiklopedisi, V.I, Ankara.
Süleymanov, O. (1970) "Ceti Sudın Köne Cazbaları", Kazak Edebiyatı, 11 Eylül 1970.
Ranov, V. (2001). "Petroglyphs of Kaztadjikistan", Petroglyphs of Central Asia, Bishkek.
Samashev, S., (2001). "Petroglyphs of Kazakhstan", Petroglyphs of Central Asia, Bishkek.
Somuncuoğlu, Servet. (2008). Sibirya'dan Anadolu'ya Taştaki Türkler, İstanbul. Strabon. (1987). Coğrafya, Anadolu XII, (Translated by: Adnan Pekman), İstanbul. Taner T. M. (2002). "Kimmerler ve İskitler", Türkler Ansiklopedisi, V.1. Ankara.
Tashbayeva,"K. (2001). Petroglyphs of Kyrgyzstan", Petroglyphs of Central Asia, Bishkek.
Tekin, Talât. (1987). Tuna Bulgarları ve Dilleri, Ankara.
Togan, Zeki Velidi. (1987). "Sakalar", Belgelerle Türk Tarihi dergisi, İstanbul.
Togan, Zeki Velidi. (1981). Umumi Türk Tarihine Giriş, İstanbul.
Tuna, O. N. (1990). Sümer ve Türk Dillerinin Tarihi İlgisi ve Türk Dilinin Yaşı
Meselesi, Ankara.
Yazicioğlu Ali, Tevârih-i Al-i Selçuk, Topkapı Museum, Revan no:1391, foil.1/b.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com