Buradasınız

Doğruluğun Uygunluk Kuramı ve Bilimsel Açıklama Modeli Bağlamında Pozitivizm ve Hempel

Positivism and Hempel in the Context of Correspondence Theory of Truth and Model of Scientific Explanation

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Positivism was separated itself from traditional philosophical approaches and problems by calling them ‘metaphysical’. But by the way, positivism is the successor of the correspondence theory of truth which has roots in Plato and Aristotle. Therefore when positivism make the scientific knowledge subject to itself with accepting the correspondence theory, it takes over the problem of truth and knowledge from the history of epistemology. As the subject of positivism, the knowledge is different from the traditional philosophical knowledge, episteme. This kind of knowledge raises from 19th century science and it is a new dimension for philosophical thinking. In this study, the novelty and the traditionality of positivism will be investigated in the context of Hempel’s thought.
Abstract (Original Language): 
Pozitivizm, geleneksel felsefi anlayışların büyük bir bölümünü ve bu anlayışların açığa çıkardığı problemleri metafizik olarak adlandırarak kendisinden ayırmaktadır. Fakat bununla birlikte, kendisi, Platon ve Aristoteles’te kökleri bulunan doğruluğun uygunluk kuramının izleyicisidir. O halde, pozitivizm, bu kuramı kabul ederek bilimsel bilgiyi kendisine konu edindiğinde, epistemoloji tarihinin bilgiye ve ‘doğruluk’a ilişkin problemini de devralmış olmaktadır. Ancak, pozitivizmin konu edindiği bilgi, geleneksel felsefi bilgi olan epistemeden farklıdır. Bu bilgi, 19. yüzyıl biliminden doğmuştur ve felsefi düşünce için yeni bir boyuttur. Bu metinde, pozitivizmin ‘yeni’liği ve uygunluk kuramı bağlamında gelenekselliği Hempel düşüncesi üzerinden ele alınacak ve tartışılacaktır.
72-89

REFERENCES

References: 

ALSTON, W. P. (1996), A Realist Conception of Truth, New York: Cornell University
Press, Ithaca.
ARISTOTELES (1996), Metafizik, çev. Ahmet Arslan, İstanbul: Sosyal Yayınlar.
COMTE, A. (2001), Pozitif Felsefe Kursları, çev. Erkan Ataçay, İstanbul: Sosyal
Yayınları.
HEMPEL, C. (1966), Philosophy of Natural Science, New Jersey (USA): Prentice-Hall
Inc.,
KUHN, T. (2000), Bilimsel Devrimlerin Yapısı, Çev. Nilüfer Kuyaş, İstanbul: Alan
Yayınları.
MOORE, G. E. (1962) “Proof of an External World”, Philosophical Papers, New York:
Collier Books.
PLATON (1999), “Sofist”, Diyaloglar 2, s. 271 – 358, çev. Ömer Naci Soykan, İstanbul:
Remzi Kitabevi.
RUSSELL, B. (1996), Dış Dünya Üzerine Bilgimiz, çev. V. Hacıkadiroğlu, İstanbul:
Kabalcı Yayınları.
SEARLE, J. R. (2005), Toplumsal Gerçekliğin İnşâsı, çev. M. Macit, F. Özpilavcı,
İstanbul: Litera Yayınları.
SEARLE, J. R. (2006), Zihin Dil Toplum, çev. Alaattin Tural, İstanbul: Litera Yayınları.
TEPE, H. (2003), Felsefede Doğruluk ya da Hakikat, Ankara: İmge Kitabevi.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com