Buradasınız

ANTALYA TUFALARININ LİTOFASİYES ÖZELLİKLERİ

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (Original Language): 
Tufa terimi; düşük Mg- karbonatlı, soğuk tatlı suların oluşturduğu, biyolojik ve/ veya fiziko-kimyasal süreçler tarafından çökeltileri, makro ve mikro ölçekte bitki, hayvan kalıntısı ve bakteri (özellikle siyanobakteri) içeren, özellikle geç Kuvaterner ve daha yeni zamanlarda oluşmuş, ikincil karasal kalsiyum karbonat çökellerini tanımlamaktadır. Antalya il sınırları içerisinde yer alan çalışma alanı, Döşemealtı platosu (Üst plato), Düden platosu (Alt plato) olarak adlandırılan ve bir tane de deniz altında olmak üzere, basamak şeklinde üç ana terastan oluşmaktadır. Bu üç ana teras da, coğrafi bilgi sistemi çalışmaları yapılarak belirlenmiş, dokuz adet ikincil ve üçüncül teraslar içermektedir. Çalışma sonucunda, akarsu, bataklık, göl ve şelale-baraj ortamlarında çökelmiş olan, on litofasiyes tanımlanmıştır. Bunlar; 1. fitoherm çatıtaşı fasiyesi, 2. fitoherm bağlamtaşı fasiyesi, 3. mikritik tufa fasiyesi, 4. fitoklastik tufa fasiyesi, 5. onkoidal tufa fasiyesi, 6. intraklastik tufa fasiyesi, 7. mikrodetritik tufa fasiyesi, 8. eski topraklar, 9. pizolitik tufa fasiyesi (kanal ve havuz tipi) ve 10. intraformasyonel konglomera fasiyesleridir. Bu farklı tipler, kaynaktan itibaren gelişen ve farklı hidrolojik koşullara sahip düşük rejimli yüzey akıntıları/ akarsu, bataklık, göl-havuz, şelale-baraj şeklinde ayrılan ortamlarda oluşmuşlardır.
57-70

REFERENCES

References: 

Altunel, E., 1996. Pamukkale Travertenlerin morfolojik özellikleri yaşlan ve neotektonik önemleri, MTA 118, 47-64.
Arenas,
C.
, Gutierrez, F., Osacar, C. ve Sancho, C. 2000. Sedimentology and geochemistry of fluvio-lacustrine tufa deposits controlled by evaporite solution subsidence in the Central Ebro depression, NE Spain. Sedimentology,
47, 883-909.
Arp, G. Hofmann, J. ve Reitner, J. 1998. Microbial fabric formation in spring mounds ("Micro-bialites") of alkaline salt lakes in the Badain Jaran Sand Sea, PR China. Palaios, 13(6), 581-592.
Burger, D. 1990. The travertine complex of Antalya / southwest Turkey. Z. Geomorph., 77, 25-46.
,, 1992. Ouantifizierung Guartarer subtro-
pischer verwitterung auf kalk: das Beispel Travertinkompiex von Antalya- Südwesttür-kei, Gebrüder Borntraeger: Berlin, 25-46s.
Chafetz, H. ve Folk, R.L. 1984. Travertines: deposi-tional morphology and the bacterially cons¬tructed constitiuents. Journal of Sedimentary Petrology, 54(1), 289-316.
, Utech, N,M. ve Fitzmaurice, S.P. 1991.
Differences in the d18O and d13C signatures of seasonal laminae comprising travertine stromatolites. Journal of Sedimen-tary Petrology, 61(6), 1015-1028.
Darkot, B.
v
e Erinç, S. 1948. Aksu batısında Antalya traverten taraçalan. İ.Ü. Coğrafya Dergisi,
54-61.
Denizman, C. 1989. Kırkgöz kaynakları ve Antalya traverten platosunun hidrojeoloijk etüdü, Ha¬cettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, 145s. Ankara (yayım¬lanmamış).
Ford, T.D. ve Pedley, H.M. 1996. A review of tufa and travertines deposits of the world. Earth Sciences Reviews, 41, 117-175.
Glover, C. ve Robertson, A. H. 1998. Role of regional extensional and uplift in the Plio-Pleistocene evolution of the Aksu Basin, SW Turkey. Journal of the Geological Society, London,
15, 365-388.
, ve — , 2003. Origin of tufa ( cool-
water carbonate) and related terraces in the Antalya areas, SW Turkey. Geological Journal, 38, 1-30.
Golubic, S. 1969. Cyclic and noncyclic mechanisms in the formation of travertine. Verb. Internat. Verein. Limnol., 17, 956-961.
Vioiante, C. ve D Argenio, B. 1994. Travertine biota: A record of seasonal chan¬ges. Climate changes and hydrogeological hazards in the Mediterranean area, June 27th- 28th, 1994, Colombella, Perugia, Italy, 25-30.
70
Erdal KOŞUN; Ayşe SARIGÜL; Baki VAROL
Guo, L. ve
Riding
, R. 1998. Hot- spring travertine facies and sequences, Late Pleistocene, Rapolano Terme, Italy. Sedimentology, 45, 163-180.
İnan, N. 1985. Antalya travertenlerinin oluşumu ve özellikleri, TMMOB Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 24(3), 31-37
Janssen, A., Swennen, R., Podoor, N. ve Keppens, E. 1999, Biological and diagenetic influence in recent and fossil tufa deposits from Beigium. Sedimentary Geology, 126, 75-95.
Jones, B. ve Kahle, C.F. 1993. Morphology, relation¬ship, and origin of fiber and dendritic calcite crystals. Journal of Sedimentary Petrology, 63(6), 1018-1031.
, Renaut, R.W. ve Rosen, M.R. 2000.
Trigonal dendritic calcite crystals forming from hoi spring waters at Waikite, North Island, New Zeland. Journal of Sedimentary
Research, 70, 586-603.
Matsuoka, J., Kano, A., Oba, T., Watanabe, T., Sakai, S. ve Seto, K.
2001
. Seasonal variation of stable isotopic compositions recorded in a laminated tufa, SW Japan. Earth and Planetary Science Letters, 192(1), 31-44.
Özkul, M., Varol, B. ve Alçiçek, M.C. 2002. Denizli travertenlerinin petrografik özelliklen ve de¬polanma ortamları. MTA Dergisi, 125, 13-29.
Özüş, S. 1992. Antalya travertenleri, hidrolojisi ve jeokimyası. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi, 179s. Adana (yayımlanmamış).
Pedley, H.M.
1990
. Classification and environmental
models of cool freshwater tufas. Sedimentary Geology, 68, 143-154.
Pedley. H.M., 2000. Ambient temperature freshwater microbial tufas. Robert E., Riding, M ve Awramik, S M. (ed). Microbial Sediments da. Springer-Verfag, 331s.
, Martin, J.A.G., Ordonez, S.D. ve Cura, G.D. M.A. 2003. Sedimentology of Quater-nary perched springline and paludai tufas: Criteria for recognition, with examples from Gua¬dalajara Province, Spain. Sedimento-logy,
50, 23-44
Pentecost, A. 1995. The Ouaternary travertine depo¬sits of Europe and Asia minör. Ouaternary Science Reviews, 14, 1005-1028.
Planhof, X.D. 1956a. Contribution â l'etude geomorphologique de Taurus Occidental et de plaines bordieres. Revue de Geographie
Alpine, 44, 609-685.
.1956b. Position stratigraphique et
signification morphologe des Travertins Subtauriques de L'Anatolie Sud- occidental. Report of the IV International Congress on the Ouaternary, Rome, 467-471.
Şenel, M. 1997a. 1: 100 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritası, İsparta K11 paftası, MTA yayınlan, Ankara.
, 19970. 1: 100 000
ölçekli Türkiye jeoloji
haritası, Antalya L11 paftası, MTA yayınları, Ankara.
Viles, H. 1988. Biogeomorphology Blackwell, Oxford, 365s.
Wright, J.S. 2000. Tufa accumulations in emphemeral
streams
: Observations from the Kimberley, NW Australia. Australian Geographer, 31, 333- 347.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com