Buradasınız

Anasayfa » Content

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNDE YAŞAM YÖNELİMİ

Journal Name:

  • Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2005

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In the present research it was examined whether loneliness level, body image, academic achievement, grade, faculty, gender, age variables would predict the life orientation level of university students. The sample four faculties of Mersin University (134 students from faculty of Education, 150 from faculty of Engineering, 144 sophomore, 128 junior and 35 senior students). The mean age of the sample was 21.26 with a standard deviation of 2.17 (ranged between 17 and 33). The data related with life orientation were gathered by the Life Orientation Test developed by Scheier and Carver (1987) and adapted to Turkish culture by Aydın and Tezer (1991). The data related with loneliness were gathered UCLA Loneliness scale developed by Russel, Peplau and Ferguson (1978) and adapted to Turkish culture by Demir (1989), and also the data of body image were gathered by Body Image subscale of Offer Self Image Questionnaire developed by Offer, Ostrov, Howard and Atkinson (1989) and adapted to Turkish culture by Şahin (1993). To examine whether loneliness, body image, grade, faculty, gender, age and academic achievement predicted the life orientation, stepwise multiple regression analysis was administered to the data and three significant model wer e observed (body image (F=70.595; df=399;1, p=0.000), gender (F=38.272: sd=399;2, p=0.000) and grade (F=27.271, sd=399;3, p=0.000)). The results showed that body image predicted 15.1 % of the variation among life orientation. Additionally, gender (1.1 %) and grade (0.9 %) also predicted the variation among life orientation. Faculty, age, academic achievement and loneliness did not predict the life orientation.The results were discussed related with gender differences and the effect of educational process to the behavioral development of individual.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeylerinin, beden imgelerinin, akademik başarılarının ve sınıf, fakülte, cinsiyet, yaş değişkenlerinin yaşam yönelimi düzeylerini yordayıp yordamadığı incelenmiştir. Araştırma Mersin Üniversitesinin dört fakültesinden seçilen 214 kız ve 213 erkek olmak üzere toplam 427 öğrenci ile yapılmıştır (134 kişi Eğitim Fakültesi, 150 kişi Fen-Edebiyat Fakültesi, 52 kişi Mühendislik Fakültesi ve 91 kişi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi öğrencisi; 120 birinci sınıf, 144 ikinci sınıf, 128 üçüncü sınıf ve 35 dördüncü sınıf). Araştırma grubunun yaş ortalaması 21.26 ve standart sapması 2.17'dir (17 ile 33 arasında değişmektedir). Yaşam yönelimi ile ilgili veriler Scheier ve Carver (1987) tarafından geliştirilen ve Aydın ve Tezer (1991) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Yaşam Yönelimi Testi ile, Yalnızlıkla ilgili veriler, Russel, Peplau ve Ferguson (1978) tarafından geliştirilen ve Demir (1989) tarafından Türkçe'ye uyarlanan UCLA Yalnızlık Ölçeği ile, beden imgesi ile ilgili veriler ise Offer, Ostrov, Howard ve Atkinson (1989) tarafından geliştirilen ve Şahin (1993) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Offer Benlik İmgesi Ölçeği, beden imgesi alt ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Öğrencilerin yalnızlık düzeyleri, beden imgesi, sınıf, fakülte, cinsiyet, yaş ve akademik başarılarının yaşam yönelimi düzeylerini yordayıp yordamadığını incelemek amacıyla aşamalı çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmış, analizin sonucunda üç ayrı anlamlı model elde edilmiştir (beden imgesi (F=70.595; sd=399;1, p=0.000), cinsiyet (F=38.272: sd=399;2, p=0.000) ve sınıf (F=27.271, sd=399;3, p=0.000)). Beden imgesi yaşam yönelimindeki değişimin %15.1'ini yordarken, bunu sırasıyla % 1.1 ile cinsiyet, % 0.9 ile sınıf izlemektedir. Fakülte, yaş, akademik başarı ve yalnızlığın, yaşam yönelimini yordamadığı gözlenmiştir. Bulgular, cinsiyetler arası farklılaşma ve eğitim sürecinin davranışlara etkisi yönünden tartışılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-universite-ogrencilerinde-yasam-yonelimi.pdf
  • 22
151
160
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akbaş, A. 2005. Gelişim ve Öğrenme, İstanbul: Lisans Yayıncılık. s.152.
Aydın, G. ve Tezer, E. 1991. İyimserlik, Sağlık Sorunları ve Akademik Başarı İlişkisi, Psikoloji Dergisi, cilt 7, sayı 26, 2-9.
Baker, B. L., Blacher, J. ve Olsson, M. B.
2005
. Preschool children with and without developmental delay: behaviour problems, parents' optimism and well-being, Journal of Intellectual Disability Research, Volume 49 Issue 8, 575.
Bakırcıoğlu, R. 2002. Çocuk Ruh sağlığı ve Uyum Bozuklukları, Ankara: Anı Yayıncılık.
Bedi, G. ve
Brown
, S. L. 2005. Optimism, Coping Style and Emotional Well-Being in Cardiac Patients. British Journal of Health Psychology, 10, 57-70.
Bourdieu, P. 1990. The Lojic of Practice. Stanford, CA., Stanford University Press.
158
M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi Yıl: 2005, Sayı 22, Sayfa : 151-160
Davidsdottir, S.
2004
. Do We Think Ourselves Sick? Psychological Processes and Health behaviors Associated with Adolescents' Somatic Complaints, Counseling and Clinical Psychology Journal, Vol. 1 No. 1, 42-59.
De Minzi, M. C. R. ve Sacchi, C. 2004. Adolescent Loneliness Assessment Adolescence, Vol. 39, Issue 156
Demir, A. 1989. U.C.L.A. Yalnızlık Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirliği, Psikoloji Dergisi, cilt 7, sayı 23, 14-18.
Demirer, Y. 2005 Beden Algısı ve Ruh Sağlığı http://www.tr.net/saglik/ ruh_sagligi _beden.shtml.
Deniz, M. E., Hamarta, E. ve Arı, R.
2005
. An Investigation of Social Skills and Loneliness Levels of University Students with respect to Their Attachment Styles in a Sample of Turkish Students. Social Behavior and Personality, 2005. 33(1), 19-32.
Giddens, A. 1996. Introduction to Sociology. New York, Norton & Company.
Jackson, L. M., Pratt, M. W., Hunsberger, B. ve Pancer, S. M. 2005. Optimism as a Mediator of the Relation between Perceived parental Authoritativeness and Adjustment among Adolescents: Finding the Sunny Side of the Street, Social Development, 14, 2, 273-304.
Ji, L. J., Zhang, Z., Usborne, E. ve Guan, Y. 2004. Optimism Accross Cultures: In response to Severe Acute Respiratory Syndrome Outbreak. Asian Journal of Social Psychology, 7: 25-34.
Lorber, J. 1994. Paradoxes of Gender. New Heaven, CT., Yale University Press.
Özaltın, G. 2003.Beden İmgesi değişimine Yaklaşımlar, Hemşirelik Dergisi, sayı 51
Rokach, A. 2004. Loneliness Then and Now: Reflections on Social and Emotional Alienation
i
n Everyday Life. Current Psychology: Developmental Learning Personality Social, Vol. 23, No. 1, pp. 24-40.
Rotenberg, Ken J., MacDonald, Keltie J., King, Emily V. 2004. The Relationship Between Loneliness and Interpersonal Trust During Middle Childhood. Journal of Genetic Psychology, Vol. 165, Issue 3
Savaşır, I. ve Şahin, N. H. 1997. Bilişsel-Davranışçı Terapilerde Değerlendirme: Sık Kullanılan Ölçekler. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Ankara.
Scheier, M. F. ve Carver, C. S. 1987. Dispositional Optimism and Physical Well-Being: The Influence of Generalized Outcome Expectancies on Health. Journal of Personality, 55, 2, 169-210.
Seepersad, S. 2004. Coping with Loneliness: Adolescent Online and Offline Behavior. Cyber psychology & Behavior, Volume 7, Number 1, 35-39.
Tennen, H. ve Affleck, G. 1987. The Costs and Benefits of Optimistic Explanations and Dispositional Optimism. Journal of Personality, 55, 2, 377-393.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com