Buradasınız

Anasayfa » Content

ERGENLERİN DUYGUSAL ZEKALARININ ÇATIŞMA EĞİLİMLERİNE VE SUÇ DAVRANIŞLARINA ETKİSİ

Journal Name:

  • Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2005

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this research is to examine whether the level of the emotional intelligence, conflict tendency, and delinquent behaviours of adolescents differ according to genders and socioeconomic levels or not. In this research , it is also examined that if the level of the emotional intelligence of adolescents is the predictor of the level of the conflict tendency and delinquent behaviours. The Study was executed on 886 high school students who participated from Ankara. In this research , data was collected by using Emotional Intelligence Scale ( Ergin, 2000 ), Conflict Tendency Scale ( Dökmen, 1986 ), and Delinquent Behaviour Scale ( Kaner, 1996 ). For the statistical analysis of the data "t test" , "one way analysis of varience", and "multiple regression analysis" were used. According to the result of the Emotional Intelligence Scale and its Subscales, scores of girls are higher than boys'. It is also determined that scores don't differ between the socioeconomic levels. Delinquent Behaviour Scale scores show that boys' grades are higher than girls and scores are also high at high socioeconomic level. It is determined that Conflict Tendency Scale scores don't differ according to genders and socioeconomic levels meaningfully. It is found that, Emotional Intelligence Scale scores and its subscale self-regulation scores predict the Conflict Tendency Scale scores. Emotional Intelligence Scale scores and its other subscales, motivation and social skills, predict Delinquent Behaviour Scale scores.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, ergenlerin duygusal zeka, çatışma eğilimi ve suç davranışı düzeylerinin sosyoekonomik düzeye ve cinsiyete göre farklılaşıp farklılaşmadığını incelemektir. Ayrıca araştırmada, ergenlerin duygusal zeka düzeylerinin çatışma eğilimi ve suç davranışı düzeylerini yordayıp yordamadığı incelenmiştir. Araştırmaya, Ankara İl merkezinde genel lise programına devam eden lise son sınıftaki 889 ergen öğrenci katılmıştır. Araştırmada veriler; Duygusal Zeka Ölçeği :DZÖ (Ergin, 2000), Çatışma Eğilimi Ölçeği: ÇEÖ (Dökmen, 1986) ve Suç Davranışı Ölçeği: SDÖ (Kaner, 1996) ile topl anmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde, bağımlı gruplar için t testi, tek yönlü varyans analizi ve aşamalı çoklu regresyon analizi yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma bulguları, ergenlerin DZÖ'nin tümünden ve alt ölçeklerinden aldıkları puanların cinsiyete göre kızlar lehine anlamlı olarak farklılaştığını, ancak bu ölçeklerden alınan puanların sosyo-ekonomik düzeye göre farklılaşmadığını göstermiştir. Ergenlerin SDÖ puanlarının ise cinsiyete göre; kızlar lehine anlamlı olarak farklılaştığı, suç davranışı puanlarının sosyoekonomik düzeye göre ise, alt sosyoekonomik düzey lehine farklılık gösterdiği saptanmıştır. Alt sosyo-ekonomikden üste doğru giderek arttığı ve anlamlı olarak farklılaştığı bulunmuştur. ÇEÖ puanlarının cinsiyete ve sosyoekonomik düzeye göre anlamlı olarak farklılaşmadığı saptanmıştır. Ergenlerin Bu sonuçlara göre, ergenlerin; DZÖ'nin tümünden ve Kendi Duygularını Yönetme alt ölçeğinden aldıkları puanların ÇEÖ puanlarını yordadığı bulunmuştur. Bunların yanı sıra DZÖ'nin tümünden ve Diğerlerinin Duygularını Yönetme ve Motivasyon alt ölçeklerinden aldıkları puanların da SDÖ puanlarını yordadıkları bulunmuştur. Bu bulgular ilgili literatür ışığında tartışılmış ve araştırmanın sınırlılıkları belirtilmiştir. Gelecek araştırmalara ve uygulayıcılara yönelik öneriler sunulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ergenlerin-duygusal-zekalarinin-catisma-egilimlerine-suc-davranislarina-etkisi.pdf
  • 22
61
82
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Avcı, N. (1993). 12-16 Yaş Arasındaki Suç İşlememiş ve Suç İşlemiş Çocukların Zeka
Puanlarının Karşılaştırılması. Ankara Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü
(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bandura, A.
(1976)
. Social Learning Analysis of Aggression. In: Analysis of Delinquency
and Aggression, E: E, I. Inesta, A. Bandura . New Jersey, Publisher Hillsdale. Bartush, D.R.J., D.R. Lynam, T.E. Moffitt ve P.A.Silva(1997). Is Age İmportant? Testing a
General Versus a Developmental Theory of Antisocial Behavior. Criminology, 35(1),
13-46.
Beam, Margaret. R., V. Gil-Rivas, E. Greenberger and C. Chen. (2002) . Adolescent Problem Behavior and Depressed Mood: Risk and Protection Within and across Social Contexts. Journal of Youth and Adolescense, 31( 5), 343-357
Bongers, Ilja L., H.M. Koot, Ende, J. Ve Verhulst F.C.(2003).The Normative Development
of Child and Adolescent Problem Behavior. Journal of Abnormal Psychology. 112(2), 179-192.
Brockett, Marc, A., J. Mayer, R.M. Warner. (2004). Emotional Intelli gence and Its Relation to Everyday Behavior. Personality and Individual Differences. 36(6). p 1387, 16 p.
Cernkovich, S.A. ve P.C. Giordino (1987). Family Relationships and Delinquency. Criminology, 25(2), 295-321.
Cooper, Robert. K. ve A. Sawaf (1997). Liderlikte Duygusal Zeka, (Çev. Z.Bedriye Ayman, Banu Sencer) İstanbul: Sistem Yayıncılık.
79
M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi Yıl: 2005, Sayı 22, Sayfa : 61-82
Dishion, Thomas. J., G. R. Patterson, M. Stoolmiller ve M. L. Skinner (1991). Family, school and Behavioral Antecedents to Early Adolescents İnvolvement With Antisocial Peers. Developmental Psychology, 27(1), 172-180.
Dökmen, Üstün. (1986) Yüz İfadeleri Konusunda Verilen Eğitimin Duygusal Yüz İfadelerini Teşhis Becerisi ve İletişim Çatışmalarına Girme Eğilimi Üzerindeki Etkisi.. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yayınlanmamış Doktora
Tezi).
Elliott, D.S., D. Huizinga ve S.S.Ageton (1985). Explaining Delinquency and Drug Use.
California: Sage.
Ergin, E. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Sahip Oldukları Duygusal Zeka Düzeyleri ile 16 Kişilik Özelliği Arasındaki İlişki. Selçuk Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Farrington, D.P.
(1987)
. Epidemiology. In. Handbook of Juvenile Delinquency. Ed: H.Quay.
A Wiley-Interscience Publication, p. 33-61. Giordino, P.C., S.A.Cernkovich, M.D. Pugh.(1986). Friendship and Delinquency. American
Journal of Sociology, 5, 1170-1202. Goleman, Daniel. (1995)
Duygusa
l Zeka (Çev. B.S. Yüksel) İstanbul:Varlık Yayınları. Goleman, Daniel. (2000). İşbaşında Duygusal Zeka, İstanbul: Varlık Yayınları. Hansen, Ellen. B., G. Breivik. (2001). Sensation Seeking as a Predictor of Positive and
Negative Risk Behaviour Among Adolescents. Personality and Individual
Differences, February, 30 , 627-640 . Hanson, C.L., S.W. Henggeler, W.F. Haefele ve J.D. Rodrick (1984). Demografic, Indivudial
and Family Relationship Correlates of Serious and Repeated Crime Among
Adolescents and Their Siblings. Journal of Counsulting and Clinical Psychology,
52(4), 528-538.
Hagan, J. A.R. Gills ve J. Simpson (1985). The Class Structure of Gender and Delinquency:
Toward a Power Control Theory of Common Delinquent Behavior. American
Journal of Sociology, 90(6), 1151-1170. Hagan, J. J. Simpson ve A.R. Gills (1987). Class in the Households: A Power Control
Theory of Gender and Delinquency. American Journal of Sociology, 92(4), 788-816. Hayes, H.D. (1997). Using Integrated Theory to Explain the Movement in Juvenile
Delinquency. Deviant Behavior, 18, 161-184. Inesta, E.R. (1976). Some Social Considerations an Aggression. In. Analysis of Delinquency
and Aggression.Ed.:E.R.Inesta, A.Bandura. Ghapter 1, New Jersey: Lawrence
ErlBaun Associates, Publisher Hillsdale. Johnson, R.E. (1986). Family Structure and Delinquency and Delinquency: General Paterns
and Gender Differences. Criminology, 24(1), 65-84. Kaner, Sema. (1996). Anababa Denetimi ile Ergenlerin Suç Kabul Edilen Davranışları
Arasındaki İlişki. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. (Yayınlanmamış
Araştırma Raporu).
Kaner, Sema. (1998). Akran İlişkileri Ölçeği ve Akran Sapması Geliştirme Çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi. (Yayınlanmamış Araştırma Raporu).
80
M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi Yıl: 2005, Sayı 22, Sayfa : 61-82
Kupersmidt, J.B.; J.D. Coie,
(1990)
. Preadolescent Peer Status, Aggression and School
Adjusment as predictors of Externalizing Problems in Adolescence. Child
Development, 61: 135-1362. Matsueda, R.L.(1982). Testing Control Theory and Differantial Association. American
Sociological Review, 47, 489-504. Pearson, L. (2000). Emotional İntelli gence Development in Children: Why It's so İmportant.
www.Wondertoy.com/edit.html. Palabıyıkoğlu, Refia.(2000). Kriz ve Krize Müdahale. Ankara Üniversitesi Psikiyatrik Kriz
Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayınları No:6 Pellitteri, John.(2002). The Relationship Betw een Emotional Intelligence and Ego Defense
Mechanisms. The Journal of Psychology, 136(2). 182-194. Petrides, K.V., N. Frederickson, A. Furnham, (2004) The Role Of Trait Emotional
Intelligence in Academic Performance And Deviant Behavior At School. Personality
and Individual Differences, 36(2), p277, 17p.
Quebbeman, Amanda. J. ve Elizabeth Rozell, (2002). Emotional Intelligence and
Dispositional Affectivity as Moderators of Workplace Aggression: The İmpact on
Behavior Choice. Human Resource Management Review, 12: 125-143. Rosen, L. (1985). Family and Delinquency: Structure or Function. Criminology, 23: 553-573. Rowe, D.C. D.W. Osgood (1984). Heredity and Sociological Teories of Delinquency.
American Sociological Review, 49: 526-540. Schutte, Nicola S., J.M. Malouff, C. Bobik, T.D.Coston, C. Greeson, C. Jedlicka, E. Rhodes,
G. Wendorf.(2001). Emotional Intelligence and Interpersonal Relations. The
Journal of Social Psychology, 141(4), 523-536. Singer, S.I. ve M. Levine(1988).Power Control Theory, Gender and Delinquency:A Partial
Replication with Additional Evidence on the Effects of Peers. Criminology, 26(4),
627-647.
Spivack, G. Ve N. Gianci (1987). High-risk Early Behavior Pattern and Later Delinquency. In J.D. Buchard ve S.N. Buchard (ed), Prevention of Delinquent Behavior (pp 44¬74). New York: Sage.
Steinberg, L. (1993). Adolescence. Third edition, N.J. McGrow-Hill, Inc.
Stoolmiller Mike, J.M. Eddy ve J. Reid (2000). Detecting and Describing Preventive Intervention Effects in a Universal School-Based Randomized Trial Targeting Delinquent and Violent Behavior. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 68( 2), 296-306.
VanVoorhis, R., F.T. Cullen, R.A. Mathers ve C.C. Garner(1988).The Impact of Family Structure and Quality on Delinquency: A Comparative Assesment of Structure and
Functional Factors. Criminology, 26(2), 235-261.
Vitaro, F., R.E.Tremblay, M.Kerr, L. Pagani ve W.M. Bukowski (1997). Disruptiveness Friend Characteristic and Delinquency in Early Adolescence: A Test Two Competing Models of Development. Child Development, 68(4), 676-689.
Warr, M.(1993). Parents, Pers and Delinquency. Social Forces, 72(1), 247-264.
Wilson, H.(1987). Parental Supervision Re-examined. British Journal of Criminology, 27(3), 275-301.
Winfree, L.T., T.V. Backström, G.L. Mays.(1994). Social learning Theory, Self Reported Delinquency and Youth Gangs. Youth and Society, 26 (2), 147-177.
81
M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi Yıl: 2005, Sayı 22, Sayfa : 61-82
Yeşilyaprak, Binnur.(2001) Duygusal Zeka (EQ): İş Performansını Belirleyici Bir Değişken.
Verimlilik Dergisi, sayı:2, ss:145-154) Yeşilyaprak, Binnur. (2003). Duygusal Zeka Semineri Notları.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com