Buradasınız

Anasayfa » Content

Türkiye’de ve Bazı Avrupa Ülkelerinde Müfettişlerin Yetiştirilme Süreci ve Karşılaşılan Sorunlar

Journal Name:

  • Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Educational Supervisors’ Training Process in Turkey and Some European Countries and Problems Encountered. The main purpose of this study is to discover how the educational supervisors’ training system is, its consistency with real problems that arise in that process and what problems this process causes. In order to reach educational goals, supervision should be implemented in consistent with scientific principles and methods. In this respect, training supervisors professionally in pre-service and inservice is crucial. As they are trainers, evaluators and judicators, therefore, it is essential for them to be trained properly via in pre-service and in-service training. Nowadays, educational supervision has become a branch of educational sciences and has been accepted as a professional work. Therefore, supervisors need to get their expertise after postgraduate education. In Turkey and most European countries, most supervisors are chosen and appointed among teachers. They are not trained through pre-service and inservice training accordingly. Rather, they are trained by in-service training. This approach is considered as a problem in supervisor training.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de ve bazı Avrupa ülkelerinde müfettiş yetiştirme sürecinin nasıl olduğunu, bu yetiştirme biçiminin bilimsel anlamda müfettiş yetiştirme süreci ile uyarlı olup olmadığını ve bu durumun nasıl bir sorun yarattığını ortaya koymaktır. Eğitim denetiminin amacına ulaşabilmesi için denetimin bilimsel ilke ve yöntemlere göre yapılması gerekmektedir. Bu bağlamda müfettişlerin hizmet öncesi ve hizmet içinde yetiştirilmeleri büyük önem taşımaktadır. Müfettişlerin hizmete başlamadan önce, gerçekten profesyonel olarak yetiştirilme zorunluluğu, onların hem yetiştirici, hem değerlendirici, hem de yargılayıcı olmalarından kaynaklanmaktadır. Çağımızda eğitim denetimi, eğitim alanının bir bilim dalı haline gelmiş ve eğitim denetçiliği profesyonel bir meslek olarak kabul edilmiştir. Bu anlamda müfettişlerin lisansüstü eğitimden geçerek uzmanlık unvanını almaları gerekmektedir. Türkiye’de ve Avrupa ülkelerinin birçoğunda, müfettişlerin büyük bir çoğunluğu, öğretmenlik yapmış olanlardan seçilerek atanmışlardır. Müfettişlerin hizmet öncesi ve hizmet içi eğitim yoluyla sistemli olarak yetiştirilmeleri söz konusu değildir. Müfettiş yetiştirme daha çok hizmet içi eğitimle sağlanmaya çalışılmıştır. Bu durum müfettiş yetiştirme de bir sorun olarak görülmüştür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_283_8_pp_84-95.pdf
  • 1
84-95
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Açıkalın, A. (1977). Milli eğitim müdürlerinin teftiş görevleri, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara
Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Ankara.
Açıkalın, Ş. (1991). Hizmet içi eğitim engelleri ve üst kademe yöneticilerin hizmet içi eğitime ilişkin
tutumları, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Ankara.
Atay, K. (1995). İlköğretim müfettişlerinin yeterlikleri, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Atatürk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Aydın, M. (1993). Çağdaş eğitim denetimi (3.baskı), Ankara: Pegem Yayın.
Başar, H. (1995). Öğretmenlerin değerlendirilmesi, Ankara: Pegem, Yayın.
Başar, H. (2006) Türkiye’de eğitim denetimi. Hesapçıoğlu, M. ve Durmuş A. (Ed.), Türkiye’de Eğitim
Bilimleri: Bir Bilanço Denemesi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Başaran, İ.E. (1993). Eğitim Yönetimi, Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Bilgen, N. (1976). Millî eğitim bakanlığı merkez örgütünün analizi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Blase, J. ve Blase, J. (2002). The micropolitics of ınstructional supervision. Education Administration
Quarterly, 38 (1), 6-44.
Bozan, M. (2004). Yönetici ve denetici yetiştirmede hizmet içi eğitimin yeri: bir örnek olay çalışması.
Çağdaş Eğitim Dergisi, 314, 39–48.Burgaz, B. (1992). Türk eğitim sisteminde denetmenlerin başarılarını etkileyen nedenler. Yayınlanmamış
Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Bursalıoğlu, Z. (1987). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranışlar, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Bursalıoğlu, Z. (1982). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: A. Ü. Eğitim Fakültesi Yayınları.
Canman, D. (2000). İnsan kaynakları yönetimi, Ankara: Yargı Yayınları.
Çiçek- Sağlam, A. ve Demir A. (2009). İlköğretim müfettişlerinin rehberlik görevlerini yerine getirme
düzeylerine ilişkin öğretmen görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 38 (183), .130-139.
Doğanay, E. (2006). Taşra Birimlerindeki ilk ve orta öğretim kurumlarında yürütülen teftiş hizmetlerinin
karşılaştırılması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Van.
Dündar, A. A. (2005). İlköğretim okullarında yapılan teftişin okul başarısı ve gelişimi üzerine etkisi,
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
European Commıssıon. (2004). Evaluation of schools providing compulsory education ın europe, Printed
In Belgium.
Eurydıce. (2000/2001). Approaches to the evaluation of schools which provide compulsory educationthenetherlands,
http:// www. eurydice. org/ ressources/ eurydice / pdf/ 021DN/NL_EN.pdf , [2
Ağustos 2006].
Eurydıce. (2000/2001). Approaches to the evaluation of schools which provide compulsory educationaustria,
http://www. eurydice. org/ ressources/ eurydice/ pdf/021DN/AT_EN.pdf, [1 Kasım 2006].
Eurydıce. (2000/2001). Approaches to the evaluation of schools which provide compulsory education-the
united kingdom-england. http:// www. eurydice. org/ ressources /eurydice/
pdf/021DN/UN_EN.pdf, [ 9 Ekim 2006].
Gardner, J.E. (1980). Training the new supervisors. New York.
Glanz, J. (1994). History of educational supervision: Proposals and prospects. Chicago: Paper Presented
at the Annual Meeting of the Council of Professors of Instructional Supervision.
İnal, A. (2008). İlköğretim okullarında yapılan denetimlerde müfettişlerin tutum ve davranışlarının
öğretmenler tarafından değerlendirilmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Karagözoğlu, G. (1985). Eğitimde teftişin yeniden düzenlenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 104, 4-8.
Kavas, E. (2005). İlköğretim müfettişlerinin denetim davranışlarına ilişkin öğretmen algı ve beklentileri,
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
Kaya, Y. K. (1979). Eğitim yönetimi kuram ve Türkiye’deki uygulama, Ankara: Doğan Basımevi.
Meas, B., Vereecke, E. and Zaman, M. (1999). Inspectorates of education ın europe a descriptive study.
Brüksel:The Standing International Conference of Central and General Inspectorates of Education.
MEB. (2006). Ülkelerin öğretmen yetiştirme sistemleri, Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
Niegemann, H.M., Gronki-Jost, E. M., Neff, O. (1999). Instructionsdesign zur förderung des selbständigen
erwerbs theoretischen wissens in der kaufmännischen berufsausbildung. Unterrichtwissenschaft,
27 (1), 12-28.
Oktay, F. (1999). Denetim alt sistemleri üzerine karşılaştırmalı bir araştırma, Türk, Fransız ve İngiliz
eğitim denetim sistemleri, Ankara: Armağan Yayınevi.
Öz, F. (1977). Türk eğitim sisteminde ilköğretim müfettişlerinin rolü, Yayınlanmamış Doktora Tezi,
Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Özdemir, T.(2001). Çağdaş ve demokratik eğitimde teftiş, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Abant İzzet
Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
Öztürk, S. (1996). Türkiye eğitim sisteminde ve denetmen yetiştirme sürecinin analizi, Yayınlanmamış
Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Pehlivan, İ. (1998). Denetimde personel geliştirme, ilköğretim müfettişleri semineri, Ankara: Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
Renklier, A. (2005). İlköğretim denetmenlerinin ilköğretim okullarında öğrenme öğretme süreçleri ve
yönetim görevleriyle ilgili etkililik düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Rue, L. W. ve Byars, L. L. (1990). Supervision, key link to productivity, the united states, Irwin Publishers.
Sağlamer, E. (1975). Eğitimde teftiş ve teknikler, Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
Seçkin, N. (1998). Teftişte Yeni Bir Yaklaşım: Sanatsal Teftiş, Hesapçıoğlu, M.ve Taymaz, H. (Ed.),
Türkiye’de Eğitim Yönetimi, İstanbul: Kültür Koleji Eğitim Vakfı Yayınları.
Seçkin, N.(1986). Kendini geliştiren müfettiş. Çağdaş Eğitim Dergisi, 110, 37 Seçkin, N.(1978). Millî eğitim bakanlığı müfettişlerinin yeterlikleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara
Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
SICI. (2000). Inspectorates of educatıon ın europe, a crıtıcal analysıs. Roger Standaert, Ministry of
Education Flanders Utrecht, Januar 2000, http:// www. sici. org.uk/, [14 Ocak 2007].
Su, K. (1974). Türk eğitiminde teftişin yeri ve önemi, İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
Taymaz, H. (1993). Teftiş. Kavramlar, ilkeler, yöntemler, Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
Taymaz, H.(1992). Hizmet içi eğitim kavramlar ilkeler yöntemler, Ankara: Personel Eğitim Geliştirme
Merkezi Yayın.
Tortop, N. ve İsbir, E. G. (1982). Yönetim bilimi, Ankara: Bilim Yayınları.
Tutum, C. (1979).Personel yönetimi, Ankara: TODAİE Yayınları.
Wanzare, Z. and Costa, J. L. (2000). Supervision and staff development: Overview of the literature.
National Association of Secondary School Principals. NASSP Buletin: Oct. 2000: 84, 618:
ProQuest Education Journals pg:47-54.
Yalçınkaya, M.(1992). Ortaöğretimde ders denetimi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi,
Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yılmaz, S. (1994). İlköğretim ve ortaöğretimde denetim uygulamaları. Çağdaş Eğitim Dergisi, 205, .44-
47.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com