CULTURAL AND CONCEPTUAL FRAMES OF ARCHITECTURAL CRITICISM: Postmodern Transformations
Journal Name:
- Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
Since the beginnings of seventies 'everyday architecture*, as a non-crilical and
mass-produced form of architectural practice, is celebrating an acceleratingly
dominant ground of freedom. The outcome of this liberation is a 'no-rule'
architecture presenting itself as a sceneography based form-fetishism. The commodity
based promolion of numerous 'isms' and their image-based mass productions
remove architecture from being a critical practice and create a false
consciousness due to its representative relations with culture, reality, tectonic
form, regional and contextual aspects. This shift is neither an outcome of a
liberating postmodern project nor an inevitable aim of the avantgarde positions
engaged with postmodern 'isms' in the field of architecture, but rather it is a
consequence of contextual transformation initialed under the disciplinary frame
of architectural criticism. In olher words, transformations of architectural
criticism under the conditions of media-socieiy and postmodern culture
prepared a disciplinary context for legitimizing false-consciousness of transformations
in architectural practice.
72 METU JFA 1994 C. ABDI GUZER
When postmodernism is traced beyond its abstract and reduced definition as an
architectural 'ism', it manifests the emergence of new cultural, social, economic
and theoretical forms where architectural criticism similar to architectural practice
faces a series of transformations. These transformations not only represent
an institutional shift towards mediating and legitimizing the conditions of
postmodernity, but also, as a theoretical attempt, to examine and transform itself
as part of the same 'logic' or 'movement of ideas' in culture itself. The conditions
of 'popular culture, mass-media and consumer-society' create a postmodern
world in which everything has been reduced into 'representations' (Baudrillard,
. 1981). Transformations in architectural criticism, aiming to adapt itself to conditions
of postmodernism towards creating a critical consciousness, are open to
become a vicious-circle which ends up in a self-legitimating position creating a
false consciousness. In fact, this vicious-circle is not particular to architectural
criticism; it is housed in the nature of postmodern theory as well. As Connor
(1990,218) puts it:
Although postmodern theory may begin with the attempt to politicize
the realm of the aesthetic, it can invert easily into the distracting and
self-promoting aestheticization of politics.
This study aims to understand and unmask a process of self-legitimating and
assimilating relation between different cultural spheres of architectural criticism
in its postmodern transformations. Also by mapping cultural and positionaldifferences
between and across different forms of architectural criticism, it
presents a critical effort to uncover the limits of architectural criticism.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Mimarlıkta 'çoğulcu' ve 'post-modern' olarak isimlendirilen eğilimlere kültürün,
ekonominin ve teknolojinin getirdiği yeni koşullar çerçevesinde bakıldığında
mimarlığın kendi dinamiğinden kaynaklanan bir kültürel ve sanatsal içerikten
çok bu koşulların kaçınılmaz yansımasını barındırdığı gözleniyor. Bu koşulların
getirdiği bir özellik olarak, mimarlığın ideolojik zeminini yitirmesi, mimarlık
ürünlerine çoğulculuk kavramının ötesinde bayağılığın meşrulaşması olarak
yansıdı. Mimarhk eleştirisi de, karşı çıkma gücünü yitirerek kavramsal farkların
yitirildiği ve media toplumunun yapay etkilerinin meşrulaştırıldığı bir ortama
dönüştü.
Bu çalışma kriz olarak tanımlanabilecek bu dönüşümün doğasını anlamaya ve
mimarlık eleştirisinin içindeki tutum ve anlayış farklılıklarını, benzerlikleri ve
karşıtlıkları belirlemeye yönelik kavramsal bir çerçeve sunmaya çalışmaktadır.
Bu çerçeveden hareketle mimarlık eleştirisini yeniden sınıflamaya yönelik bir
model oluşturulmakta ve çeşitli örneklemelerden de yararlanılarak ortak kavramsal
zeminler içinde birbirlerini temsil ediyor gibisgörülen farklı kültürel
tutumların, aralarında çelişkiler barındırmaya varan farklılıkları sergilenmeyeçalışılmaktadır.
Mimarlık eleştirisinin farklı kültürel biçimleri arasında oluşan kavram
. farklılıklarının sanatla Idtsch, imajla gerçek, popülerle kalıcı ve orijinalle taklit
arasındaki ayırımları belirsizleştirdiği saptanmaktadır. Bu ayırımları yeniden
kazanabilmek için mimarlık eleştirisinin de, çerçeveserfarkhlıkları içinde
yeniden tartışılması ve eleştirilmesi her zamankinden daha gerekli.
FULL TEXT (PDF):
- 1-2
71-84