THE QUESTION OF NON STANDARD FORM
Journal Name:
- Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
Originally written as a curatorial essay for the international architectural
exhibition “Non Standard Architectures” at the Centre Pompidou, Paris
(2002-2003), this paper discusses the formal and epistemic implications
of the advent of this new paradigm (1). The non standard inscribes itself
within the realm of contemporary architectural experimentations making
extensive use of recent computational design technologies and its formal
catalogue is marked by highly complex dynamic forms that indicate a
revival of the organic tradition. The paper recasts this recent organicism
in historical continuity with the early modern organic tradition, in order
to highlight and reassess this formal tradition resurfacing today. Early
modernist and non standard instances of the organic lineage show a
remarkable formal reminiscence which conceals however significant
epistemological, perceptual, geometric/mathematical and technological
distinctions. The paper discusses this reminiscence in terms of a
powerful ‘gestalt switch’ which is both perceptual and epistemic. The
modernist mechanic-organic debate is hence revisited in terms of a basic
epistemological distinction which invariably associates intelligibility
in formal processes with stability and identity, as displayed in typical,
standardized forms, while organic formal processes are defined as
individualistic, subjectivist, intuitionist processes that escape systematic
analysis and rationalization. The debate invariably records a negative
anchorage of the organic in modernist thinking, as a counter-modern
instrument denouncing mechanic normativity or standardization.
The so-called hermetic formal processes of the organic tradition are
becoming increasingly transparent as studies in complexity and
computation develop. Organic form is now being rationalized and
objectified with an ever increasing computational content, one that is
supplied by advances in computer-aided methodologies and procedures
used in the development and control of form. The current revival of
the organic inserts itself at the very heart of altering logics of material
and industrial production which sustain and supply organicist formal
processes with technical and material processes of serial but non-identical
realization. The formalist methodologies used in computational design
research ease the understanding and control of complex forms and
enable their production by extending the interface from standardization
to non standardization. The organic paradigm is now augmented with
a computational essence that adds to the first biological essence of the
modernist organic tradition. Indeed, the organic owes its revival to this
double essence which reforms its epistemological status and betrays its
historiographical obfuscation. In this sense, the non standard is argued
to be a first reconciliation of mechanic and organic paradigms, as the
neo-organic is now inclusive of the mechanic, and can be sent back into
the materiality of serial industrial processes to stand the test where
its modern predecessor failed. A growing accuracy to translate form
into computational languages now allows for a rigorous discussion of
once intuitive topics. Increasingly de naturalized within an increasingly
naturalized epistemology, the neo-organic revives intuitionism as a lighter
variant of a heavy formalism operative in computational architectures.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
İlk olarak 2002 yılında Paris, Centre Pompidou’da açılan “Standart
Olmayan Mimarlıklar” uluslararası mimarlık sergisinin kataloğu
için hazırlanan bu makale, serginin sunduğu ve tanımladığı bu
yeni paradigmanın biçimsel ve bilgi-kuramsal etki ve uzantılarını
tartışmaktadır. Yeni sayısal tasarım teknolojilerini yoğun olarak
kullanan çağdaş deneysel mimarlık araştırmalarını tanımlayan “standart
olmayan” mimari üretimin biçim kataloğu yüksek derecede karmaşık
ve hareketli biçimler içermektedir. Makalede bu biçimsel kataloğun,
organik geleneğin bir yeniden uyanışını işaret ettiği savlanmakta ve
tekrar canlandığı gözlenen bu biçimsel geleneğin, erken modern organik
gelenek ile tarihsel süreklilik içinde ele alınarak öne çıkartılması ve
değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Organik biçimin erken modern ve
“standart olmayan” örnekleri kayda değer biçimsel benzerlikler içerseler
de, bu akrabalığın önemli bilgikuramsal, algısal, geometrik/matematik
ve teknolojik farklılıkları sakladığı önerilmekte ve bu benzerlik, hem
algısal, hem bilgikuramsal olarak deneyimlenen güçlü bir ‘gestalt çevrimi’
olarak tartışılmaktadır. Bu bağlamda, modernist mekanik-organik
tartışması da ortaya koyduğu temel bir bilgikuramsal ayrım açısından
yeniden ele alınmaktadır; bu temel ayrım, biçimsel süreçlerde akılcılığı
ve anlaşılabilirliği devamlı olarak biçimin kararlılığı ve tekrarlanabilirliği
üzerinden kaydedip tipik ve standart biçimlere bağlarken, organik
süreçleri, sistematik ve akılcı analize direnen bireysel, öznel ve sezgisel
süreçler olarak tanımlar. Böylelikle ‘organik’, modernist düşünceye,
mekanik normların ve standardizasyonun aleyhinde bir karşı modern araç
olarak yerleştirilir.
Organik geleneğin anlaşılması zor ve kapalı biçimsel süreçleri,
karmaşıklık bilimleri ve bilişsel bilimlerdeki gelişmelerle birlikte giderek
saydamlaşmaktadır. Organik biçim bugün biçimin geliştirilmesinde
ve denetiminde kullanılan bilgisayar destekli yöntem ve işlemlerin
desteklediği artan bir hesapsal içerik ile akılcı ve nesnel kavramaya
giderek daha açık hale gelmektedir. Sayısal tasarım araştırmasında
kullanılan formalist yöntemler karmaşık biçimlerin anlaşılmasını ve
denetimini kolaylaştırırken, endüstriyel arayüzün standardizasyon’dan
“non-standardizasyon”a kayması ile bu biçimlerin seri üretimi de
sağlanabilmektedir. Organik geleneğin yeniden canlanışı da, değişmekte
olan materyel ve endüstriyel üretim mantığının bugün organik biçimsel
süreçlerin ‘seri ama aynı-olmayan’ yeniden üretimine teknik ve materyel
destek verebilir hale gelmesine bağlıdır. Bu yeni organik paradigma,
modernist organik geleneğin ilk biyolojik özüne eklemlenen hesaba
dayalı bir ikinci öz ile artırılmış olarak karşımıza çıkar. Aslında, bu çifte
öz, organiğin bilgikuramsal statüsünü yeniden tanımlarken, tarihsel
ihmalini de haksız çıkarır. Bu anlamda, “standart olmayan”ın mekanik ve
organik paradigmaların ilk uzlaşması olduğu iddia edilmektedir, çünkü
yeni organik artık mekaniği de içermekte ve modern selefinin aksine seri
üretim testinden geçebilmektedir. Biçimin sayısal dillere giderek artan bir
doğruluk ve kesinlikte çevrilebilmesi ile önceden sezgisel ve muğlak olan
konuların tartışması da artık kesinlik kazanmaktadır. Giderek doğallaşan
bir bilgi kuramı içinde giderek doğallığını kaybeden yeni organik,
sezgiselliği, sayısal mimarlık üretiminde etkin olan ağır formalizmin daha
hafif bir çeşidi olarak yeniden tanımlar.
FULL TEXT (PDF):
- 2
171-183